Sekundyn
Przeczytaj także...
Przyrostek (sufiks) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma własności słowotwórcze (czyli nie jest końcówką fleksyjną, przy czym rozróżnienie na "sufiks" jako element słowotwórczy i "końcówkę" jako wykładnik fleksyjny typowe jest wyłącznie dla polonistyki i slawistyki, a nie jest stosowane w innych filologiach, stąd na przykład w angielskiej i niemieckiej wersji tego artykułu "sufiks" jest egzemplifikowany w pierwszym rzędzie jako wykładnik deklinacyjny). Danemu wyrazowi może towarzyszyć jeden sufiks, kilka lub żaden.Kordoba lub Kordowa (hiszp. Córdoba) – miasto w południowej Hiszpanii, nad rzeką Gwadalkiwir, stolica prowincji Kordoba, w regionie Andaluzja. Ośrodek przemysłowy, naukowy oraz turystyczny o znaczeniu światowym.
Kapua (wł. Capua) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Caserta, położona na południe od Rzymu nad rzeką Volturno. W 73 r. p.n.e. wybuchło tu powstanie niewolników, nazwane od wodza tego powstania powstaniem Spartakusa.
Przyrostek (sufiks) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma własności słowotwórcze (czyli nie jest końcówką fleksyjną, przy czym rozróżnienie na "sufiks" jako element słowotwórczy i "końcówkę" jako wykładnik fleksyjny typowe jest wyłącznie dla polonistyki i slawistyki, a nie jest stosowane w innych filologiach, stąd na przykład w angielskiej i niemieckiej wersji tego artykułu "sufiks" jest egzemplifikowany w pierwszym rzędzie jako wykładnik deklinacyjny). Danemu wyrazowi może towarzyszyć jeden sufiks, kilka lub żaden.Kordoba lub Kordowa (hiszp. Córdoba) – miasto w południowej Hiszpanii, nad rzeką Gwadalkiwir, stolica prowincji Kordoba, w regionie Andaluzja. Ośrodek przemysłowy, naukowy oraz turystyczny o znaczeniu światowym.
Kapua (wł. Capua) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kampania, w prowincji Caserta, położona na południe od Rzymu nad rzeką Volturno. W 73 r. p.n.e. wybuchło tu powstanie niewolników, nazwane od wodza tego powstania powstaniem Spartakusa.
Sekundyn — imię męskie pochodzące od łac. imienia Secundus, czyli "drugi", utworzone przy użyciu przyrostka -inus, oznaczającego przynależność, pochodzenie lub zdrabniającego.
Sekundyn imieniny obchodzi:
Zapoznaj się również z:
Saint-Secondin – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Poitou-Charentes, w departamencie Vienne. Nazwa miejscowości pochodzi od imienia św. Sekundyna.Imiona łacińskie – imiona rzymskie używane przez starożytnych Rzymian oraz inne imiona pochodzące z łaciny, rozpowszechnione w wielu krajach w późniejszym okresie. Tadeusz Milewski postawił hipotezę, iż w pierwotnym okresie, kiedy Italikowie mieszkali na północ od Alp w sąsiedztwie Celtów, w grupie italskiej istniał system imion złożonych, analogiczny do występującego w grupie celtyckiej oraz w innych językach indoeuropejskich. System ten zanikł dopiero po przybyciu plemion italskich do Italii; nastąpiło to w ciągu II tysiąclecia p.n.e.; ukształtował się natomiast pod wpływem Ligurów system imion jednoczłonowych, niezłożonych, w dużej mierze pochodzenia obcego, nieindoeuropejskiego (w tym etruskiego), który przekształcił się w dwuimienny, obejmujący imię (praenomen) i nazwisko rodowe (nomen), a ostatecznie w początkach I wieku p.n.e. — w system trójimienny, złożony z dwóch wcześniej wymienionych elementów oraz z przydomka (cognomen). Jeszcze w czasach klasycznych jednak nie wszystkie rody używały przydomków, por. dwuelementowe określenie Marka Antoniusza.
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ H. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, t. 5, Kraków 2000, ISBN 83-7318-376-0
- Santi e beati
Warto wiedzieć że... beta
13 sierpnia jest 225. (w latach przestępnych 226.) dniem w kalendarzu gregoriańskim. Do końca roku pozostaje 140 dni.
Imieniny – zwyczaj świątecznego obchodzenia (czasami hucznego) dnia świętego lub błogosławionego z chrześcijańskiego kalendarza lub innego dnia, tradycyjnie przypisywanego temu imieniu. Zwyczaj szczególnie popularny w Polsce (z wyjątkiem Górnego Śląska i Kaszub), ale także obecny w regionach katolickich np. Bawarii. Imieniny obchodzi się również w Bułgarii, w Grecji, w Szwecji, w Czechach, na Węgrzech i Łotwie, a kiedyś i w Rosji. W Szwecji oficjalną listę imienin publikuje Królewska Szwedzka Akademia Nauk. Zwykle wiąże się ze składaniem życzeń i wręczaniem prezentów solenizantowi. Czasem można spotkać się ze zwyczajem, że jeśli jest więcej niż jeden święty lub błogosławiony (patron) imienia (tj. jeśli jest kilka dat imienin w kalendarzu), imieniny obchodzi się w dniu wypadającym jako pierwszy w kolejności po urodzinach.
27 listopada jest 331. (w latach przestępnych 332.) dniem w kalendarzu gregoriańskim. Do końca roku pozostaje 34 dni.
20 kwietnia jest 110. (w latach przestępnych 111.) dniem w kalendarzu gregoriańskim. Do końca roku pozostaje 255 dni.
O. Henryk Fros SJ (ur. 18 stycznia 1922 w Rybniku, zm. 24 kwietnia 1998 w Krakowie) – polski jezuita, teolog, badacz literatury hagiograficznej, mediewista.
Święty Patryk, irl. Pádraig Mac Calprainn, Naomh Pádraig, Pádraig Naofaur, cs. Swiatitiel Patrik, jepiskop Irłandskij (ur. ok. 385-389, zm. 17 marca 461 w Armagh) – biskup i apostoł Irlandii, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, misjonarz i organizator życia religijnego w Irlandii.
Imię (łac. nomen) – osobista nazwa nadawana osobie przez grupę, do której należy. Wraz (z ewentualnym drugim i następnymi imionami oraz) z nazwiskiem, czasem patronimikiem (ros. отчество (trans.) otcziestwo), a rzadziej przydomkiem stanowi u większości ludów podstawowe określenie danej osoby.