Sejsmologia
Trzęsienie ziemi – gwałtowne rozładowanie naprężeń nagromadzonych w skorupie ziemskiej, w wyniku przejściowego zablokowania ruchu warstw skalnych poruszających się wzdłuż linii uskoku. Uwalniająca się przy tym energia w około 20-30% rozchodzi się w postaci fal sejsmicznych, z których część dociera na powierzchnię Ziemi w postaci niszczących fal powierzchniowych.Epicentrum – miejsce na powierzchni skorupy ziemskiej położone w najbliższej odległości (prostopadle) nad ogniskiem trzęsienia ziemi (hipocentrum). Obszar położony wokół epicentrum, zwany obszarem epicentralnym jest miejscem największych zniszczeń.
Sejsmograf (gr.) – urządzenie do wykrywania i rejestracji drgań skorupy ziemskiej (przemieszczeń i wielkości) wywołanych wstrząsami naturalnymi lub sztucznymi.
Sejsmologia – dział geofizyki zajmujący się badaniem trzęsień ziemi oraz rozchodzenia się fal sejsmicznych wewnątrz Ziemi. Podstawowymi danymi obserwacyjnymi w sejsmologii są sejsmogramy, czyli zapisy fal sejsmicznych dokonywane przez sejsmografy. Obserwując te fale można wyciągnąć wnioski dotyczące budowy wnętrza Ziemi, jak i wnioskować o procesach w ognisku trzęsienia ziemi. Obecnie tworzy się sieci sejmografów, które pozwalają na wykrycie nawet słabych wstrząsów lub eksplozji z odległości tysięcy kilometrów i precyzyjne określenie ich położenia. Do badań procesów w ognisku trzęsienia ziemi wykorzystuje się też badania efektów trzęsień ziemi w pobliżu epicentrum, np. przesunięcia skał wzdłuż uskoków, zmiany topografii zachodzące przy trzęsieniu i in. Dział sejsmologii wykorzystujący sztuczne źródła fal (np. wybuchy materiałów wybuchowych) do badania wnętrza Ziemi w celach poszukiwania i rozpoznania złóż nazywany jest na ogół sejsmiką.