Seiko
Podstrony: 1 [2] [3]
Spółka publiczna – spółka akcyjna, której choćby część akcji została dopuszczona, po przedstawieniu prospektu emisyjnego i zatwierdzeniu go przez Komisję Nadzoru Finansowego, do publicznego obrotu. Do obowiązku tych spółek należy wprowadzenie do obrotu publicznego każdej nowej emisji akcji, nawet jeżeli emisja ta jest w całości przeznaczona dla jednego lub kilku „dużych” inwestorów.Trzęsienie ziemi w Kantō (jap. 関東大震災 Kantō daishinsai) – trzęsienie ziemi, które miało miejsce w regionie Kantō na japońskiej głównej wyspie Honshū o godz. 11:58:32 JST (02:58:44 UTC) w sobotę, 1 września 1923 roku. Zróżnicowane zapisy wskazują, że trwało od czterech do dziesięciu minut.
Seiko Holdings Corporation (jap. セイコーホールディングス株式会社 Seikō Hōrudingusu Kabushiki-gaisha), w skrócie Seiko – japoński producent zegarków z siedzibą w Chūō w Tokio założony w 1881 roku.
Historia[ | edytuj kod]
Seiko powstało w 1881 roku, kiedy to Kintarō Hattori otworzył sklep i serwis zegarków w centralnej części Tokio, natomiast w 1892 otwiera fabrykę Seikosha i jeszcze w tym samym roku rozpoczęto produkcję zegarów ściennych, a 3 lata później – zegarków kieszonkowych.
W 1913 roku, ze względu na wzrastającą popularność zegarów kieszonkowych, Kintarō Hattori poszedł krok na przód i postawił zadanie stworzenia pierwszego japońskiego zegarka na rękę z linii Laurel, które produkowano od 30 do 50 egzemplarzy dziennie, natomiast w 1924 roku rozpoczęto produkcję zegarków pod marką Seiko, rok po wielkim trzęsieniu ziemi w regionie Kantō, które zniszczyło fabrykę Seikosha.
W 1929 roku podczas wielkiego rozwoju sieci linii kolejowych w Japonii Seiko zostało wybrane na oficjalnego dostawcę Japan National Railways, a 3 lata później skonstruowano zegar Wako w dzielnicy Ginza.
W 1956 roku wynaleziono Diashock - urządzenie wstrząsoodporne stosowane potem w swoich zegarkach, a 3 lata później - Gyro Marvel - zastrzeżony system magicznej dźwigni.
W 1960 roku rozpoczęła się produkcja zegarków z linii Grand Seiko, które mogły skuteczniej niż dotychczas konkurować z zegarkami szwajcarskich producentów. W 1964 roku Seiko zostaje oficjalnym dostawcą pomiaru czasu igrzysk olimpijskich w Tokio, a zegarki na ich potrzebę zostały zaprojektowane i testowane przez Adriaana Paulena, ówczesnego prezydenta IAAF. Jeszcze w tym samym roku Seiko rozpoczyna produkcję zegarków z fabrycznie wbudowanym stoperem, natomiast rok później - wodoodporne zegarki (z możliwością zanurzenia w wodzie do maksymalnej głębokości 150 metrów).
W 1969 roku Seiko zaprezentowało pierwsze na świecie zegarki cal.6139 z automatycznym chronografem, a także kwarcowe z linii Quartz Astron. W 1973 roku na rynku pojawiły się pierwsze zegarki z wyświetlaczem LCD, zaś dwa lata później wodoodporny zegarek z obudową wykonaną z tytanu i możliwością zanurzenia w wodzie na maksymalną głębokość 600 metrów.
Lata 80. XX wieku przyniosły zegarki z wbudowanym tunerem TV (1982), dyktafonem (1983), analogowe zegarki kwarcowe z chronografem (1983), z funkcjami komputerowymi (1984), ceramiczne (z wodoodpornością do 1000 m głębokości) (1986), a także “A.G.S.” cal. 7M22 (1988).
W 1990 roku rozpoczęto produkcję pierwszych na świecie komputerowanych zegarków z linii Scubamaster, przeznaczoną głównie dla osób nurkujących. Dwa lata później Seiko zostaje oficjalnym dostawcą pomiaru czasu igrzysk olimpijskich w Barcelonie.
W 1998 roku na rynek wchodzi nowa generacja zegarków analogowych, natomiast rok później premiera ma miejsce Spring Drive - zegarki z miernikiem sprawność kwarcu, a także Ultimate Kinetic Chronograph.
W 2005 roku na rynek wchodzą zegarki z kontrolerem fal radiowych, a rok później zaprezentowano E-Ink - zegarki stworzone na bazie elektronicznego tuszu. W 2010 zostaje zaprezentowany zegarek EPD z aktywnym systemem matrix, a w 2012 - ze solarem GPS.
W 2017 roku marka Grand Seiko stała się niezależną, samodzielną spółką.
Podstrony: 1 [2] [3]