Sean Kelly (irl. Seán James Ó Ceallaigh, ur. 24 maja 1956 w Waterford) – irlandzki kolarz szosowy, jeden z najbardziej utytułowanych zawodników swojego pokolenia.

Kelly specjalizował się w wyścigach jednodniowych i etapówkach. Świetnie radził sobie na zjazdach i sprintach. Dzięki temu wielokrotnie triumfował w klasykach, w tym tych najbardziej prestiżowych - kolarskich monumentach. Udało mu się również wygrać siedmiokrotnie wyścig Paryż-Nicea, co do dziś pozostaje niepobitym rekordem. W 1988 wygrał ponadto cały wyścig Vuelta a España i był pierwszym kolarzem w historii, który wygrał punktową klasyfikację Tour de France cztery razy (1982, 1983, 1985 i 1989).

Osiągnięcia[]

Sean Kelly był jednym z dominujących i bardziej utytułowanych kolarzy lat 80. XX w. i jest uważany za jednego z najlepszych kolarzy szosowych wszech czasów. W trakcie swojej kariery, zapoczątkowanej w 1977 roku i zakończonej w 1994 roku, Kelly wygrał 9 monumentów kolarstwa - wielkich klasyków, i w sumie 193 wyścigi zawodowe, co czyni go mniej utytułowanym tylko od samego Eddy'ego Merckxa.

Kelly wygrał także wyścig Paryż-Nicea siedem razy z rzędu, czego jak dotąd nie powtórzył nikt inny. Kilkakrotnie wygrywał Giro di Lombardia, Mediolan-San Remo, Paryż-Roubaix i Liège-Bastogne-Liège. Do innych ważnych osiągnięć zaliczyć można Criterium International, Grand Prix des Nations oraz wiele mniejszych narodowych tourów, włączając w to Tour de Suisse, Dookoła Kraju Basków, Dookoła Katalonii, i Dookoła Irlandii. Należy wspomnieć także o mistrzostwach świata w Chambéry w 1989 roku, gdzie zajął trzecie miejsce, po zaciętej walce z Gregiem LeMondem i Dmitrijem Konyszewem. Brązowy medal zdobył także na rozgrywanych siedem lat wcześniej mistrzostwach świata w Gooodwood, przegrywając tylko z Włochem Giuseppe Saronnim i Gregiem LeMondem. Do rekordów Kelly'ego należy też utrzymanie przez 6 lat z rzędu pierwszej pozycji w zawodowym rankingu UCI (1978-1984). W swoim najlepszym sezonie, w 1984 roku, odniósł łącznie 33 zwycięstwa w zawodowym peletonie.

Podczas gdy większość sprinterów preferuje chowanie się w peletonie aż do ostatnich rozstrzygających metrów wyścigu, Sean Kelly potrafił uciekać samotnie, jak również dobrze czuł się na podjazdach, co udowodnił na Vuelta a España w 1988 roku. Jego zwycięstwa w Paryż-Roubaix (1984, 1986) ukazały jego zdolność do jazdy w ciężkich warunkach pogodowych i po złej nawierzchni. Podczas Tour de France potrafił utrzymać się za specjalistami od jazdy w górach. Był czwarty na Tour de France w 1985 oraz wygrał klasyfikację sprinterską (Zielona Koszulka) w 1982, 1983, 1985 oraz 1989, co uczyniło go pierwszym kolarzem, który dokonał tego cztery razy. Kelly wygrał 21 etapów w "Wielkich Tourach" - 5 w Tour de France i aż 16 w Vuelta a España.

Kelly był znany również jako specjalista od zjazdu. Jego zwycięstwo w Mediolan-San Remo w 1992 roku stało się faktem dzięki karkołomnemu zjazdowi ze wzgórza Poggio w samotnym pościgu za prowadzącym Moreno Argentinem. Na 2 km przed metą tracił do niego 20 sekund, a dogonił go tuż przed linią mety i pokonał na sprincie, mając za plecami cały peleton.

Jego 14 startów w Tour de France przypadało na ery dominacji takich kolarzy jak Eddy Merckx, Bernard Hinault, Greg LeMond, Miguel Indurain, z których każdy był nastawiony głównie na ten wyścig, co w pewnym sensie tłumaczy umiarkowane sukcesy Kelly'ego w tym wyścigu. Kelly był zawodnikiem, który starał się utrzymać równą, wysoką formę w całym sezonie nie preferując szczególnie żadnego z wyścigów. Na przykład w latach 1983 i 1985 wygrał dwa odległe w czasie wyścigi w jednym roku - rozpoczynający sezon Paryż-Nicea i kończący sezon Giro di Lombardia. Ponadto w sezonie 1989 zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, a w sezonie 1990 był trzeci, za Włochem Giannim Bugno i Belgiem Rudy Dhaenensem.