Salomea z Bergu
Otton z Bambergu, także Otto z Bambergi, niem. Otto von Bamberg (ur. ok. 1060 we Frankonii, zm. 1139 w Bambergu) – biskup Bambergu od 1102 roku, kanclerz cesarza Henryka IV, misjonarz, święty Kościoła katolickiego, zwany "Apostołem Pomorza" i "ojcem klasztorów".Klasztor benedyktynów w Mogilnie – kompleks klasztorny powstały w XI wieku, położony nad Jeziorem Mogileńskim. Został ufundowany najprawdopodobniej przez Kazimierza Odnowiciela. Obecnie pełni funkcję kościoła parafii św. Jana Apostoła.
Dobroniega Ludgarda (ur. zap. między 1128 a 1135, zm. zap. po 1160) – księżniczka polska, córka księcia Polski Bolesława III Krzywoustego i Salomei z Bergu.
Salomea z Bergu (niem. Salome von Berg; ur. między 1093 a 1101, zapewne ok. 1099, zm. 27 lipca 1144 w Łęczycy) – hrabianka niemiecka i księżna polska.
Była córką Henryka, hrabiego Bergu, hrabstwa położonego w Szwabii, koło Ehingen. Jej siostry wyszły za czeskich książąt: Rycheza była żoną Władysława I, a Zofia Ottona II Czarnego.
W styczniu lub lutym 1115 została, dzięki pośrednictwu biskupa Ottona z Bambergu, drugą żoną Bolesława III Krzywoustego, po śmierci jego pierwszej małżonki Zbysławy Kijowskiej.
Księżna Polski[ | edytuj kod]
Zapewne w 1125 miała wpływ na pozbawienie części władzy palatyna Piotra Włostowica.
28 października 1138 zmarł Bolesław III Krzywousty, dzieląc w sporządzonym na jakiś czas przed śmiercią testamencie kraj między synów. Własne działy otrzymali syn Bolesława z pierwszego małżeństwa Władysław (stanowisko seniora dynastii, Małopolskę, Śląsk, wschodnią Wielkopolskę, Kujawy, Pomorze), oraz dwóch potomków Salomei Bolesław IV (Mazowsze) i Mieszko III (zachodnia Wielkopolska). Młodsi Henryk i Kazimierz, jako małoletni, znaleźli się na dworze Salomei w Łęczycy, wyznaczonej księżnej jako oprawa wdowia wraz z całą ziemią (w skład oprawy wchodziło również kilka miejscowości rozrzuconych po całej Polsce, między innymi Kwieciszewo, Pajęczno, Radziejów, Małogoszcz). Henryk miał zapewne po osiągnięciu pełnoletniości otrzymać z rąk seniora Sandomierszczyznę, a Kazimierz jako pogrobowiec nie był uwzględniony w testamencie.
Zjazd w Łęczycy i śmierć[ | edytuj kod]
W 1141 Salomea zwołała bez wiedzy seniora Władysława zjazd książąt juniorów i możnych do Łęczycy. Zjazd miał na celu zaślubienie córki Bolesława i Salomei - Agnieszki, księciu kijowskiemu Wsiewołodowi. Oczywiste było, że Salomea broniła interesów swoich synów i widziała w pasierbie konkurenta. Zjazd wobec szybkiej kontrakcji Władysława i zawarcia przez niego sojuszu z książętami ruskimi nie przyniósł jednak spodziewanych rezultatów.
Salomea była dobrodziejką klasztoru benedyktynów w Zwiefalten w rodzinnej Szwabii. Wspierała również hojnie klasztor w Mogilnie i Trzemesznie.
Salomea z Bergu zmarła 27 lipca 1144 w Łęczycy. Pochowana została u boku męża w katedrze w Płocku. Po jej śmierci juniorzy zajęli oprawę wdowią swej matki, prawnie należną seniorowi. Władysław II stracił szybko poparcie możnych po konflikcie z Piotrem Włostowicem, którego kazał okrutnie okaleczyć. Wkrótce Władysław, obłożony klątwą przez biskupa Jakuba ze Żnina, został wyparty przez juniorów i musiał opuścić kraj.
Rodzina[ | edytuj kod]
Małżeństwo i dzieci[ | edytuj kod]
Z małżeństwa z Bolesławem Krzywoustym doczekała się sześciu synów: Leszka, Kazimierza (Starszego), Bolesława IV Kędzierzawego, Mieszka III Starego, Henryka Sandomierskiego i Kazimierza II Sprawiedliwego i prawdopodobnie sześciu córek: Ryksy, nieznanej z imienia córki, Gertrudy, Dobroniegi Ludgardy, Judyty i Agnieszki.
Genealogia[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Za: Foundation for Medieval Genealogy: Bavaria, nobility (ang.). [dostęp 2011-09-14].
- ↑ Za: Foundation for Medieval Genealogy: Swabia, nobility (ang.). [dostęp 2011-09-14].