SMS Derfflinger
Podstrony: [1] [2] 3 [4]
Stępka – główny wzdłużny element konstrukcyjny szkieletu statku wodnego. Stępka występuje w postaci belkowej i płaskiej. Na stępce opierają się wręgi, a na żaglowcach w nadstępkach także pionowe maszty.Francuska Marynarka Wojenna, oficjalnie Marine nationale, równie często nazywana La Royale (Królewska) – rodzaj sił zbrojnych we francuskich siłach zbrojnych. W jej skład wchodzi cała gama statków wodnych pływających od kutrów patrolowych po fregaty i niszczyciele rakietowe oraz jeden lotniskowiec i dziesięć okrętów podwodnych o napędzie nuklearnym (cztery z nich są przystosowane do wystrzeliwania pocisków balistycznych).
W wyniku negocjacji pomiędzy przedstawicielami marynarek wojennych Wielkiej Brytanii i Niemiec ustalono listę internowanych okrętów. Znajdował się na niej również „Derfflinger”. Niemieckie okręty, rozbrojone i z minimalnymi zapasami paliwa i żywności, wyszły w morze 19 listopada 1918 roku pod dowództwem pierwszego dowódcy „Derfflingera”, Ludwiga von Reutera, by po spotkaniu z silnym zespołem Royal Navy, wzmocnionym na tę okazję okrętami US Navy i Marine nationale, wpłynąć do Firth of Forth. Po przeprowadzeniu kontroli stanu rozbrojenia okręty zostały przebazowane do Scapa Flow. Na czas rejsu na miejsce internowania załogą krążownika dowodził Kapitän zur See Walter Hildebrand, później dowództwo nad szkieletową załogą pozostającą na kotwiczącym w Scapa Flow okręcie przejął komandor podporucznik (Korwettenkapitän) Paul Pastiszyk.
W trakcie pobytu na internowaniu Ludwig von Reuter coraz wyraźniej zdawał sobie sprawę, że powrót choćby części powierzonych mu okrętów do kraju jest niemożliwy. W związku z tym i w obliczu zbliżającego się dnia wygaśnięcia obowiązywania zawieszenia broni, niemiecki dowódca zdecydował się postąpić zgodnie z rozkazem cesarza, mówiącym, że żaden niemiecki okręt nie może się dostać w ręce wroga. 21 czerwca 1919 roku admirał wydał rozkaz o samozatopieniu. „Derfflinger” zatonął o 14.45. Jego marynarze zostali potraktowani jako jeńcy wojenni i osadzeni w obozach, skąd powrócili do kraju dopiero na początku 1920 roku.
Wrak krążownika został podniesiony latem 1939 roku i złomowany w stoczni złomowej British Shipbreakers w Faslane dopiero po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1946–1948. Pochodzący z niego dzwon okrętowy został w 1965 roku przekazany marynarce wojennej Republiki Federalnej Niemiec.
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Dieter Jung: Die Schiffe der Kaiserlichen Marine. s. 16.
- ↑ Maciej S. Sobański: Krążowniki liniowe typu Derfflinger.
- ↑ Conway's All the World's Fighting Ships 1906–1921. s. 154.
- ↑ Gary Staff: German Battlecruisers 1914-18. s. 39.
- ↑ J.W. Apałkow: WMS Giermanii 1914-1918. s. 5–6.
- Dieter Jung: Die Schiffe der Kaiserlichen Marine 1914-1918. s. 17.
- ↑ Erich Gröner, Dieter Jung, Martin Maass: Die deutschen Kriegsschiffe 1815−1945. Band 1. s. 83–85.
- Gary Staff: German Battlecruisers 1914-18. s. 37.
- ↑ Gary Staff: German Battlecruisers 1914-18. s. 38.
- ↑ Gary Staff: German Battlecruisers 1914-18. s. 36.
- Robert K. Massie: Castles of Steel. s. 328.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 31.
- Robert K. Massie: Castles of Steel. s. 329.
- ↑ Daniel Allen Butler: Distant Victory. s. 112.
- Robert K. Massie: Castles of Steel. s. 321.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 33.
- Robert K. Massie: Castles of Steel. s. 349-351.
- ↑ John Campbell: Jutland: An Analysis of the Fighting. s. 6.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 35.
- Daniel Allen Butler: Distant Victory. s. 118–119.
- Victoria Carolan: WW1 at Sea. s. 53-54.
- Daniel Allen Butler: Distant Victory. s. 119.
- Daniel Allen Butler: Distant Victory. s. 120.
- ↑ John Campbell: Jutland: An Analysis of the Fighting. s. 8.
- Robert K. Massie: Castles of Steel. s. 407.
- Victoria Carolan: WW1 at Sea. s. 55.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 40.
- ↑ Gary Staff: German Battlecruisers 1914-18. s. 40.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 52.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 53.
- Victoria Carolan: WW1 at Sea. s. 101.
- ↑ Robert K. Massie: Castles of Steel. s. 559.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 54.
- Lisle A. Rose: Power at Sea. Vol. 1. s. 216.
- Zbigniew Flisowski: Bitwa jutlandzka 1916. s. 44–46.
- Zbigniew Flisowski: Bitwa jutlandzka 1916. s. 57.
- Daniel Allen Butler: Distant Victory. s. 141.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 90.
- Zbigniew Flisowski: Bitwa jutlandzka 1916. s. 98.
- Victoria Carolan: WW1 at Sea. s. 107.
- Daniel Allen Butler: Distant Victory. s. 167.
- Zbigniew Flisowski: Bitwa jutlandzka 1916. s. 176.
- Gary Staff: German Battlecruisers 1914-18. s. 41.
- Zbigniew Flisowski: Bitwa jutlandzka 1916. s. 194.
- Victoria Carolan: WW1 at Sea. s. 131.
- Victoria Carolan: WW1 at Sea. s. 131-132.
- Gary Staff: German Battlecruisers 1914-18. s. 16.
- Victoria Carolan: WW1 at Sea. s. 133.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 280–282.
- Victoria Carolan: WW1 at Sea. s. 133–134.
- V.E. Tarrant: Jutland: The German Perspective. s. 282.
- Daniel Allen Butler: Distant Victory. s. 213-215.
- Zvonimir Freivogel: Koniec potęgi morskiej Cesarskich Niemiec. Samozatopienie Hochseeflotte w Scapa Flow. Cz. I.
- ↑ Zvonimir Freivogel: Koniec potęgi morskiej Cesarskich Niemiec. Samozatopienie Hochseeflotte w Scapa Flow. Cz. II.
Podstrony: [1] [2] 3 [4]