Ruryk
Podstrony: 1 [2] [3]
Roslagen – nieadministracyjny region położony u środkowych wybrzeży Szwecji, we wschodniej części historycznej krainy Uppland. Granice Roslagen są umowne ale najczęściej do regionu zalicza się obszar obejmujący gminy: Danderyd, Lidingö, Täby, Vallentuna, Växholm, Österåker, Norrtälje oraz Östhammar i obejmuje zarówno ich część lądową jak i archipelag stanowiący część Archipelagu Sztokholmskiego.Język rosyjski (ros. русский язык, russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język należący do grupy języków wschodniosłowiańskich, posługuje się nim jako pierwszym językiem około 145 mln ludzi, ogółem (według różnych źródeł) 250-300 mln. Jest językiem urzędowym w Rosji, Kirgistanie i na Białorusi, natomiast w Kazachstanie jest językiem oficjalnym oraz jest jednym z pięciu języków oficjalnych a jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych. Posługuje się pismem zwanym grażdanką, graficzną odmianą cyrylicy powstałą na skutek jej upraszczania.
Ruryk (staroruski: Рюрикъ trl: Riurikъ, staronord. Hrœrikr, ur. ok. 830 - zm. 879) – według tradycji kronikarskiej przywódca oddziału Waregów, który osiadł na zaproszenie zbuntowanej ludności przyszłego księstwa Nowogrodzkiego i został ich władcą około 862 roku. Uważany za założyciela państwa ruskiego i protoplastę rodu Rurykowiczów, dynastii panującej w różnych państwach ruskich nieprzerwanie do śmierci cara Fiodora I.
Życie według kronikarstwa ruskiego[ | edytuj kod]
Według najstarszego, znanego współcześnie, źródła historycznego Rusi, czyli Powieści minionych lat w 859 roku Waregowie ściągali dań ze Słowian Ilmeńskich, Krywiczów, a także następujących ugrofińskich ludów: Czudów, Merian i Wesian. W 862 roku ludy te zbuntowały się i wygnały Waregów za morze. Wyzwoleńcy nie umieli się porozumieć co do swojej przyszłości, rozpoczęli więc wojować między sobą. Po wyczerpującej wojnie domowej postanowili szukać księcia, który nie byłby uwikłany w ich wewnętrzne spory, a który będzie rządził i sądził według prawa. Mieli oni udać się do Rusów, którzy byli uważani za Waregów, tak jak Szwedzi właściwi, Norwegowie, Goci czy Anglowie. Stwierdzili tam: „Ziemia nasza wielka jest i obfita, a ładu w niej nie ma. Przychodźcie więc rządzić i władać nami”. Wtedy Ruryk razem ze swoimi młodszymi braćmi, Sineusem (st.rus. Синеѹсъ) i Tuworem (st.rus. Труворъ), oraz ze swoimi rodami i Rusią przybyli do ziemi nowogrodzkiej. Później bracia podzielili ziemię, według następującego klucza: Ruryk miał władać w Nowogrodzie, Sineus na Biełoozierze (obecna nazwa Biełoziersk), a trzeci Tuwor w Izborsku. Po dwóch latach umarli Sineus i Tuwor, a Ruryk objął władzę sam i dzierżył ją do swojej śmierci. Swoim wojownikom porozdawał grody: Połock, Rostów i Murom. W tym czasie dwóch jego wojów, Askold i Dir (st.rus. Асколдъ Диръ), niebędących co prawda jego krewnymi ale bojarami, mieli uprosić go o zezwolenie na wyprawę łupieżcą do Carogrodu, dokąd wyruszyli wraz ze swoimi rodami. Kronika opisuje bunt ludności i wszystkie wydarzenia z życia Ruryka pod rokiem 862, pozostawiając dalsze lata niezapisane, odnotowując dopiero śmierć Ruryka pod rokiem 879 roku. Ruryk miał przekazać władzę, wywodzącemu się z jego rodu, Olegowi (st.rus. Ѡлегъ). Syn Ruryka, Igor (st.rus. Игорь), nie mógł sprawować rządów, gdyż był bardzo mały. Ruryk posiadał także przynajmniej jeszcze jedno dziecko, prawdopodobnie córkę, której imienia nie znamy, ale jej potomstwo (Igora i Akuna - st.rus. Игоръ oraz Акунъ) wymienia traktat rusko-bizantyński z 945 roku.
Według tej kroniki Ruryk jest założycielem dynastii Rurykowiczów, której przedstawiciele nieprzerwanie panowali na Rusi do 1598. Ostatnim członkiem tego rodu zasiadającym na tronie, był car rosyjski Wasyl IV Szujski (1606-1610). Potomkiem Ruryka był także premier Rosji Gieorgij Lwow, sprawujący ten urząd w 1917 roku.
Według różnych innych, późniejszych odpisów Powieści, miał on osiąść początkowo w Ładodze, a Nowogród miał być założony po śmierci braci, skąd rządził już nowym państwie z nowym grodem (stąd też miała wziąć się nazwa Nowogród). Niektóre późniejsze kroniki wymieniają imię Gostomysła, który miał być nowogrodzkim starszym i zainicjować przywołanie Waregów. Także późniejsze kroniki mówią o buncie nowogrodzian w 864 roku, a którego przyczyną było traktowanie ich jak niewolników i poczynione zło przez księcia i jego ród. Na czele tego buntu stanął Wadim Chrobry, którego Ruryk wraz z jego sprzymierzeńcami miał zabić. Kronika Joakima uznaje Ruryk za wnuka rzeczonego Gostomysła ze strony jego córki, a Rurykowi przypisuje żonę Elefantynę z Norwegii, która miałaby być siostrą Olega Mądrego i matką Igora Rurykowicza, niemniej jednak zaznacza, że Ruryk posiadał wiele żon.
Krytykowana jest historiografia braci Ruryka. Z historii tej wynika, że Rurykowicze pochodzili od Waregów, posługujących się zapewne językiem staronordyckim. Legenda ta była przekazywana ustnie, najbliżej do 1037 roku, kiedy to powstał pierwszy latopisarski zwój. Dlatego też część naukowców uważa, że bracia Ruryka w rzeczywistości nie istnieli, a błąd wynikałby ze zniekształcenia słów sine-hus (w staronordyckim oznaczających krewniaków) oraz thru-voring (w staronordyckim oznaczających wojowników), przy tłumaczeniu tej sagi na język staroruski.
Podstrony: 1 [2] [3]