Ropnie mnogie pach
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Przeczytaj także...
Odbyt (łac. anus) – w anatomii końcowy otwór przewodu pokarmowego. Odbyt zamykany jest przez wieniec silnych mięśni tworzących zwieracz odbytu. Podstawową funkcją odbytu jest opróżnianie przewodu pokarmowego z kału w procesie defekacji.Dół pachowy (łac. fossa axillaris) – przestrzeń, która oddziela klatkę piersiową od ramienia. Powiększa się podczas unoszenia kończyny górnej, największa jest zaś przy odwiedzonym ramieniu pod kątem 45 stopni.
Odbyt (łac. anus) – w anatomii końcowy otwór przewodu pokarmowego. Odbyt zamykany jest przez wieniec silnych mięśni tworzących zwieracz odbytu. Podstawową funkcją odbytu jest opróżnianie przewodu pokarmowego z kału w procesie defekacji.Dół pachowy (łac. fossa axillaris) – przestrzeń, która oddziela klatkę piersiową od ramienia. Powiększa się podczas unoszenia kończyny górnej, największa jest zaś przy odwiedzonym ramieniu pod kątem 45 stopni.
Ropnie mnogie pach (choroba Velpeaua, choroba Verneuila, łac. hidradenitis suppurativa, trądzik odwrócony, łac. acne inversa ) – choroba ropna skóry wywoływana przez gronkowce, objawiająca się jako głębokie guzy zapalne ze skłonnością do rozmiękania, zlokalizowane najczęściej w skórze dołów pachowych. W chorobie tej zakażeniu ulegają apokrynowe gruczoły potowe, dlatego nie dotyczy dzieci przed okresem dojrzewania. Po raz pierwszy związek objawów choroby z rozmieszczeniem gruczołów apokrynowych opisał w 1854 Verneuil.
Blizna (łac. cicatrix) – w dermatologii zmiana skórna będąca najczęściej następstwem uszkodzenia skóry właściwej i zastąpieniem ubytku przez tkankę łączną włóknistą.PMID (ang. PubMed Identifier, PubMed Unique Identifier) – unikatowy identyfikator przypisany do każdego artykułu naukowego bazy PubMed.
Etiopatogeneza[ | edytuj kod]
Schorzenie wywołane jest zakażeniem apokrynowych gruczołów potowych przez bakterie, najczęściej gronkowce, często razem z bakteriami Gram-ujemnymi (Proteus, Escherichia). Zakażeniu prawdopodobnie sprzyjają zaburzenia hormonalne, zwłaszcza hiperandrogenizm. Opisywano związek z zatkaniem wspólnych ujść mieszków włosowych i gruczołów apokrynowych, które powodowało zapalenie mieszków i wtórnie gruczołów. Możliwe, że występuje genetyczna predyspozycja do zachorowania.
Mieszek włosowy – wąska rurka w skórze, z której wyrasta włos. Na dnie mieszków leżą obszary dobrze unerwione i ukrwione (jest to miejsce aktywności tkankowej. Są one nazywane brodawkami włosowymi. Każdą brodawkę otacza macierz zarodkowa, która składa się z aktywnie mnożących się komórek włosowych. Kiedy rozwijają się nowe komórki włosowe, najniższa część włosa kształtuje się w cebulce włosowej. Komórki rosną, wybijając się z mieszka, aż w końcu pojawiają się na powierzchni skóry jako włókna włosowe. Komórki stopniowo twardnieją i umierają. Włos jest uformowany z martwej tkanki, ale zachowuje sprężystość dzięki swej budowie chemicznej i zawartości keratyny.Friedrich Engels, pol. Fryderyk Engels (ur. 28 listopada 1820 w Wuppertalu w Niemczech – zm. 5 sierpnia 1895 w Londynie w Wielkiej Brytanii) – niemiecki filozof i socjolog. Był jednym z głównych ideologów socjalizmu, a także jednym z organizatorów i przywódców I i II Międzynarodówki.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Warto wiedzieć że... beta
Guz (z łac. tumor – 1. „obrzmienie”, 2. „guz”, 3. „wzgórek, wzniesienie”) – ogólnie każde nietypowe uwypuklenie, opór przy palpacji, odgraniczone ognisko w badaniu obrazowym, itp. o nieznanym (tzn. niezdiagnozowanym) pochodzeniu.
Skóra (łac. cutis, gr. derma) – największy narząd powłoki wspólnej (łac. integumentum commune) kręgowców o złożonej budowie i wielorakich funkcjach; powłoka właściwa.
Antybiotyki (z greki anti – przeciw, bios – życie) – naturalne wtórne produkty metabolizmu drobnoustrojów, które działając wybiórczo w niskich stężeniach wpływają na struktury komórkowe lub procesy metaboliczne innych drobnoustrojów hamując ich wzrost i podziały. Antybiotyki są przedmiotem badań auksanografii, stosuje się je jako leki w leczeniu wszelkiego rodzaju zakażeń bakteryjnych. Bywają także używane profilaktycznie w zapobieganiu zakażeniom bakteryjnym w przypadku osłabienia odporności, np. neutropenii, a także w profilaktyce bakteryjnego zapalenia wsierdzia.
Przetoka (łac. fistula) – w medycynie połączenie dwóch lub (rzadziej) więcej narządów powstające na skutek procesów patologicznych (również urazów), powikłań jatrogennych lub wykonane celowo za pomocą technik chirurgicznych.
Dojrzewanie – okres życia między dzieciństwem a dorosłością, charakteryzujący się przeobrażeniami w budowie i wyglądzie ciała (dojrzewanie biologiczne), psychice - kształtowaniu osobowości (dojrzewanie psychiczne), postawach wobec własnej i drugiej płci (dojrzewanie psychoseksualne), pełnieniu roli społecznej (dojrzewanie społeczne).
Ichtiol (syn. sulfobituminian amonowy, bituminosulfonian amonu, Ichtammol, Isohtiol łac. Ichthyolum, Ammonium sulfoichthyolicum, Ammonium sulfobituminicum, Ammonium bituminosulfonicum, Ammonii bituminosulfonas, Ichtammolum) − bardzo gęsta, ciemnobrunatna ciecz. Produkt destylacji łupków bitumicznych o charakterystycznym zapachu przypominającym woń asfaltu. Zawiera m.in. związki siarki. Wykazuje właściwości bakteriostatyczne i przeciwzapalne. Stosowany miejscowo głównie w postaci maści, past, emulsji, zawiesin i roztworów do leczenia stanów zapalnych skóry, błon śluzowych i trudno gojących się ran. Jeden z podstawowych składników leków używanych w lecznictwie dermatologicznym.
Escherichia – rodzaj bakterii gram ujemnych należących do rodziny enterobakterii. Są to pałeczki laktozo-dodatnie (E. coli, E. hermani, E. vulneris) lub laktozo-ujemne (E. blattae i E.ferussoni), wytwarzające gaz i indol (z wyjątkiem E. blattae i E. vulneris), dodatnie w teście z czerwienią metylową i ujemne w teście VP (Voges-Proskauer), nie wytwarzają ureazy, H2S, niewzrastające na podłożu Simmonsa z cytrynianem oraz wydzielające dekarboksylazę lizyny (z wyjątkiem E. hermannii). Szczepy trzech gatunków (E. ferussoni, E. vulneris) nie rozkładają sorbitolu, a dwóch (E. hermani i E. vulneris) wytwarzają żółty barwnik. Bakterie tego rodzaju nie tworzą spor.