Roman II - cesarz bizantyjski
Roman I Lekapen, gr. Romanos Lakapēnos (ur. 870, zm. 15 czerwca 948) – cesarz bizantyński w latach 919-944, przez cały okres formalnie współcesarz z Konstantynem VII, a także z synami.Dynastia macedońska – ósma dynastia cesarska panująca w Cesarstwie Bizantyjskim. Członkowie rodu zasiadali na tronie cesarskim w latach 867-1056. Za czasów dynastii macedońskiej Bizancjum otrząsnęło się z klęsk zadanych przez najazdy arabskie, przywrócono potęgę militarną i prestiż na arenie międzynarodowej, zapoczątkowany przez ostatniego władcę z dynastii amoryjskiej – Michała III. Najwybitniejszym przedstawicielem rodu był Bazyli II Bułgarobójca, który ugruntował dokonania poprzedników oraz zniszczył Carstwo Bułgarii.
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Roman II Porfirogeneta (ur. 939, zm. 15 marca 963) – cesarz bizantyjski z dynastii macedońskiej, który panował w latach 959-963.
Syn i następca Konstantyna VII Porfirogenety i jego żony Heleny Lekapeny, córki Romana I Lekapena. Urodził się w 939 roku, w roku 948 otrzymał godność współcesarza. Był władcą słabym, pozostającym pod silnym wpływem drugiej żony, Teofano oraz eunucha Józefa Brigasa. Roman był swawolny, samolubny, nieudolny i lekkomyślny. Nie miał zainteresowań. Mimo że był starannie wychowywany, ulegał wpływom najgorszego otoczenia. Z wyglądu jednak był miły i przystojny. Za jego panowania rozpoczęła się wielka ofensywa przeciw islamowi. W 961 roku odzyskano Kretę i prowadzono zwycięskie walki w Syrii. Działo się to głównie za sprawą młodego arystokraty wodza Nicefora Fokasa.
Teofano uknuła za plecami cesarza spisek. Wszystkich zaskoczyła przedwczesna śmierć cesarza w marcu 963 roku. Pozostawił on dwóch małych synów: Bazylego i Konstantyna. Jak się później okazało Nicefora Fokasa spotkała nagroda za zwycięstwa, został cesarzem.
Rodzina[ | edytuj kod]
Jego pierwszą żoną była Berta Włoska, ich małżeństwo nie zostało jednak prawdopodobnie skonsumowane. W 956 roku poślubił córkę szynkarza Anastaso, która zmieniła imię na Teofano. Swoje pięć sióstr i matkę kazał zamknąć w klasztorze, aby przypodobać się żonie. Roman II miał z nią troje dzieci:
Bibliografia[ | edytuj kod]