Roger Bacon
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Siedem sztuk wyzwolonych (łac. septem artes liberales, właściwie siedem umiejętności godnych człowieka wolnego) – podstawa wykształcenia w okresie późnej starożytności oraz średniowiecza. Siedem sztuk dzielone było na dwie mniejsze grupy – trivium i quadrivium. Kanwą tego podziału było monumentalne, encyklopedyczne dzieło Marka Terencjusza Warrona, zatytułowane Disciplinarum libri IX (Dziewięć ksiąg naukowych).Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.
Roger Bacon (ur. ok. 1214, zm. 1292) – angielski franciszkanin, zwany doctor mirabilis (łac. dosł. wspaniały nauczyciel); filozof średniowieczny, uznawany za skrajnego empirystę. Czasem opisywany jako jeden z najwcześniejszych europejskich zwolenników nowoczesnej metody naukowej, zainspirowany pracami islamskich naukowców.
Życiorys[ | edytuj kod]
Pochodził prawdopodobnie z rodziny drobnoszlacheckiej, sam wspomina brata, możliwe, że miał więcej rodzeństwa. Nie ma zgodności w kwestii daty jego narodzin, w zależności od interpretacji wypowiedzi Bacona na temat jego edukacyjnej przeszłości przyjmuje się około 1214 lub 1219 r. Około 1227 r. rozpoczął naukę w Oksfordzie, ukończył trivium i quadrivium, około 1240 r. uzyskał tytuł magister artium. W pierwszej połowie lat czterdziestych XIII w. zaczął wykładać na uniwersytecie w Paryżu, na fakultecie sztuk wyzwolonych, omawiał dzieła Arystotelesa Metafizykę i Fizykę. Do Oksfordu powrócił około 1247 r. lub 1250 r., do dzieł wcześniejszych Rogera można zaliczyć Summulae dialectices, Summa grammatica i Summa de sophismatibus et distincionibus, ich datacja wpływa na poglądy w dacie powrotu do Oksfordu i odwrotnie. W kilka lat po przybyciu do Oksfordu (ok. 1252-1257) został franciszkaninem, może w nadziei uzyskania wsparcia dla swych badań, a może ze względu na innych uczonych tego czasu, którzy wybierali taką drogę. Około 1257 r. został przeniesiony do Paryża, prawdopodobnie z powodu konfliktu ze zwierzchnikami, spędził tam kolejnych 10 lat. W 1260 r. generałem zakonu został św. Bonawentura, który zabronił członkom zakonu przedkładania spraw i pism papieżowi bez pozwolenia generała lub prowincjałów. Bacon mimo to poszukiwał poparcia u legata Guy le Gros de Foulque, również po wyborze tegoż na papieża Klemensa IV. Na jego prośbę przysłał napisane specjalnie w tym celu dzieło Opus maius, a następnie w ciągu roku Opus minus i Opus tertium. Prawdopodobnie po napisaniu tych prac powrócił do Oksfordu, tam skończył Communia naturalium. Został potępiony pod koniec lat siedemdziesiątych XIII w., prawdopodobnie skazany na areszt domowy w Paryżu i uwolniony w 1290 r. przez nowego generała zakonu Rajmunda z Gaufredi. W 1292 r. ukończył Compendium studii theologiae, umarł prawdopodobnie w Oksfordzie.
Studiował zakazanego czasowo Arystotelesa, ze względu na zainteresowania naukowe - co jednak mieszało się z fascynacją neoplatonizmem, okultyzmem i magią.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]