Robert Friedrich
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Marcin Pospieszalski (ur. 19 września 1963) – polski kompozytor, aranżer, producent płyt, basista, multiinstrumentalista. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV.Dekarz – rzemieślnik, zajmujący się pokrywaniem i naprawianiem dachów materiałami dekarskimi tj.: dachówkami, blachodachówkami itp.
Robert Friedrich, pseud. Litza (ur. 15 kwietnia 1968 w Babimoście) – polski muzyk, kompozytor, wokalista i autor tekstów, gitarzysta, a także realizator dźwięku i producent muzyczny.
W latach 1986–1998 występował w grupie muzycznej Acid Drinkers. W latach 1989–1990 i 1991–1992 grał odpowiednio w zespołach Turbo i Creation of Death. Następnie związał się z zespołem Flapjack, którego był członkiem od 1993 do 2004 roku. W 1996 roku m.in. wraz z muzykami zespołów Armia i Houk powołał formację 2Tm2,3. Był pomysłodawcą zespołu dziecięcego Arka Noego, w ramach którego tworzy od 1999. W latach 1994–2000 i 2009–2015 występował w zespole Kazika Staszewskiego – Kazik na Żywo. Natomiast od 2010 roku tworzy formację Luxtorpeda. Poza działalnością artystyczną prowadzi wytwórnię muzyczną S.D.C. oraz studio nagraniowe pod nazwą Małe Studio.
Życiorys[ | edytuj kod]
Robert Friedrich w dzieciństwie uczył się w szkole podstawowej o profilu sportowym, gdzie grał w piłkę ręczną. W okresie szkolnym zetknął się z gitarą, będąc w składzie prowizorycznego zespołu kolegów szkolnych, zaś pierwszych wskazówek gry na instrumencie udzielił mu poznany przypadkowo milicjant dzielnicowy. Działalność artystyczną rozpoczął w lokalnym zespole Los Desperados, którego założycielem był Tomasz „Titus” Pukacki. Wkrótce potem muzyk dołączył do składu Slavoy co doprowadziło do rozpadu Los Desperados. Ostatecznie w 1986 roku Friedrich, ponownie związał się z Pukackim w jego nienazwanym jeszcze zespole. Skład współtworzyli także Darek „Popcorn” Popowicz i perkusista Piotr „Chomik” Kuik. Tego samego roku w dniu koncertu Iron Maiden w Poznaniu, Friedrich i Pukacki postanowili sprzedać swoje bilety i za uzyskane pieniądze kupić alkohol. Wówczas powstała nazwa Acid Drinkers. Jednakże nowy zespół z Friedrichem pełniącym funkcję drugiego gitarzysty rozpadł się dwa miesiące później.
W 1989 po powrocie Pukackiego z wojska grupa Acid Drinkers wznowiła działalność. Tego samego roku Friedrich dołączył do składu Turbo. Wraz z zespołem występował niespełna rok. W tym czasie wziął udział w nagraniach trzech płyt: anglojęzycznych Epidemic (1989) i Dead End (1990) oraz polskojęzycznej Epidemie (1990). Także w 1990 roku ukazał się debiut Acid Drinkers zatytułowany Are You a Rebel?. W 1991 roku muzyk założył death-thrashmetalowy zespół Creation of Death. Wkrótce potem ukazał się jedyny album formacji Purify Your Soul (1991), po czym projekt został zarzucony. Następnie wraz z Acid Drinkers nagrał płyty Dirty Money, Dirty Tricks (1991), Strip Tease (1992), Vile Vicious Vision (1993), Fishdick (1994) oraz Infernal Connection (1994).
W 1994 roku Friedrich dołączył do składu Kazik na Żywo. W międzyczasie ukazał się debiut powstałego w 1993 roku zespołu Flapjack – Ruthless Kick (1994). Wkrótce potem z powodu problemów zdrowotnych zaprzestał pracy. Po dwukrotnej operacji serca (kwiecień 1994) powrócił na scenę w 1995 roku. Tego samego roku ukazał się pierwszy album KNŻ zarejestrowany z Friedrichem w składzie pt. Porozumienie ponad podziałami. Okazjonalnie podczas koncertów tego zespołu grywał także na perkusji. W 1996 razem z Tomaszem Budzyńskim, znanym z zespołu Armia, Dariuszem „Maleo” Malejonkiem członkiem kwintetu Houk powołał zespół 2Tm2,3. Następnie ukazały się płyty Flapjack – Fairplay (1996) i Juicy Planet Earth (1997), debiut 2Tm2,3 – Przyjdź (1997) oraz Acid Drinkers – The State of Mind Report (1996), High Proof Cosmic Milk (1998) i Varran Strikes Back – Alive!!! (1998). W 1998 roku Friedrich zdecydował się opuścić Acid Drinkers na rzecz innych projektów.
Z okazji obchodzonego Roku Ojca oraz organizowanej pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Polski w 1999 skomponował muzykę i napisał słowa utworu „Tato”, w którym zaśpiewały jego dzieci oraz innych muzyków. Z czasem, na zamówienie telewizyjnego programu dla dzieci o charakterze religijnym, Ziarno (TVP1 ) komponował i nagrywał następne piosenki. Tak powstała grupa dziecięca Arka Noego, którą Friedrich stworzył wraz z członkami grupy 2Tm2,3, Marcinem Pospieszalskim, Maciejem „Ślimakiem” Starostą, Dariuszem „Maleo” Malejonkiem oraz Joszko Brodą. Wcześniej ukazała się także druga płyta KNŻ z Friedrichem w składzie zatytułowana Las Maquinas de la Muerte (1999). Rok później zespół Kazik na Żywo zaprzestał działalności. Przed 1999 Friedrich skomponował hymn Festiwalu Muzyki Chrześcijańskiej w Toruniu. W latach późniejszych Robert Friedrich intensywnie pracował z Arką Noego. Ukazało się szereg wydawnictw formacji w tym: A gu gu (2000), Kolędy i piosenki na żywo (2000), Mama tata mam 2 lata! (2001), Hip hip hura Alleluja! (2002), Daj na zgodę! (2003), Od rana do wieczora (2005), Nie ma to tamto – subito santo! (2006), Gadu Gadu (2008), Wszystkie piosenki (2008) oraz Pan Krakers (2011).
W międzyczasie Friedrich opuścił skład Flapjack. Równolegle powstały także kolejne płyty 2Tm2,3 Pascha 2000 (2000), Propaganda Dei (2004), 888 (2006) oraz dementi (2008). W 2009 roku powrócił do reaktywowanej grupy Kazik na Żywo. Efektem był wydany w 2011 roku album Bar La Curva / Plamy na słońcu. Następnie powołał nowy projekt muzyczny pod nazwą Luxtorpeda. Do 2016 roku wraz z zespołem nagrał cztery albumy Luxtorpeda (2011), Robaki (2012), A morał tej historii mógłby być taki, mimo że cukrowe, to jednak buraki (2014) oraz MYWASWYNAS (2016). W 2015 zdecydował o odejściu z grupy KNŻ, co skutkowało ogłoszeniem zakończenia działalności tego zespołu.
Został prowadzącym program pt. „Młodzi Wielcy”, emitowany od 4 marca 2017 na antenie TVP2 i TVP ABC. Stworzył wykonaną przez Arkę Noego piosenkę pt. „Wyruszamy razem”, promującą kanał TVP ABC z okazji jego 4. rocznicy istnienia w 2018.
Nakładem Wydawnictwa Znak ukazały się dwie książki autorstwa Roberta Friedricha i Adama Szustaka: Wilki dwa. Męska przeprawa przez życie (2014) oraz Wilki dwa. W obronie stada (2017).
Podstrony: 1 [2] [3] [4]