Relikt

Reliktowa sosna na Sokolicy w Pieninach

Relikt (łac. relictum pozostałość, przeżytek) – termin biogeograficzny używany na określenie współczesnych organizmów, zarówno roślinnych, jak i zwierzęcych, mających w przeszłości szerszy zasięg geograficzny, lecz obecnie żyjących na terenie znacznie mniejszym. Zmniejszenie zasięgu może świadczyć o tendencji gatunku do wymierania.

Jednostki językowe, elementy językowe – elementy składowe języka, wydzielone na podstawie ich funkcji, struktury i umiejscowienia w systemie. Wyróżnia się jednostki nominatywne (słowo, frazem), komunikatywne (zdanie) i strukturalne (fonem, morfem, na innej płaszczyźnie także model słowotwórczy/wzorzec zdaniowy). Relikt kserotermiczny - organizm, który przybył na jakiś obszar w okresie ocieplenia klimatu (np. pomiędzy zlodowaceniami), a następnie został oddzielony od swojego naturalnego obszaru występowania. Do relików kserotermicznych we florze Polski należą m. in.: miłek wiosenny, ostnice i wisienka karłowata.

Określenie „relikt” bywa również używane przenośnie w innych znaczeniach i stosowane w innych dziedzinach wiedzy, np. w historii na określenie pozostałości po jakimś okresie lub czasach, w językoznawstwie dla oznaczenia pozostałości po wcześniejszych historycznie elementach językowych.

Nowa Zelandia (ang. New Zealand, język maoryski Aotearoa – Kraj Długiej Białej Chmury) – państwo wyspiarskie, położone na południowo-zachodnim Pacyfiku i składające się z dwóch głównych wysp (Północnej i Południowej) oraz szeregu mniejszych wysp, w tym Wyspy Stewart i Wysp Chatham. Archipelag Nowej Zelandii jest najdalej na południe wysuniętą częścią Oceanii, na południowy wschód od Australii. W skład Nowej Zelandii (a dokładnie w skład Commonwealth realm Nowej Zelandii, czyli są to terytoria stowarzyszone lub zależne Nowej Zelandii, ale wchodzące wraz z nią w skład wspólnej domeny królewskiej tudzież królestwa stowarzyszeniowego, połączonego unią personalną ze Zjednoczonym Królestwem i innymi Commonwealth realms) wchodzą również Wyspy Cooka i Niue, które są samorządne, oraz Tokelau i Dependencja Rossa.Relikt dawnych upraw czyli ergazjolipofit – gatunek roślin, dawniej uprawiany, obecnie występujący tylko jako zdziczały. Wiele z tych gatunków roślin nadal żyje dziko w pobliżu dawnych osad, grodzisk, zamków, klasztorów, w opuszczonych parkach podworskich i starych cmentarzach. Są to rośliny synantropijne, przeważnie rosnące na siedliskach segetalnych, czyli powstałych wskutek działalności człowieka. Są wśród nich rośliny, które uprawiane były dla celów spożywczych, rośliny przyprawowe, rośliny lecznicze, a także dla pozyskania barwników do farbowania tkanin. Dzięki badaniom z zakresu archeologii, archeobotaniki i etnobotaniki zidentyfikowano już większość gatunków roślin uprawianych na terenie Polski w epoce brązu oraz średniowiecza i renesansu. W sumie grupa reliktów dawnych upraw liczy kilkadziesiąt gatunków. Dalsze badania prawdopodobnie spowodują dodanie do niej nowych gatunków.

Znaczenie

Bardzo często są to formy, które znaczne zmiany klimatyczne przetrwały w jakichś szczególnych warunkach lokalnych lub które podczas zlodowacenia przeniosły się w kierunku równika i mimo cofania się lodowca udało im się przetrwać w enklawach oddzielonych od obszaru obecnego występowania (relikt glacjalny). Reliktami kserotermicznymi nazywa się organizmy, które przybyły na jakiś obszar w okresie ocieplenia klimatu (np. pomiędzy zlodowaceniami), a następnie zostały oddzielone od naturalnego obszaru występowania. Relikty dzieli się też na relikty pierwotne (powstałe w wyniku naturalnych zmian środowiskowych) i relikty wtórne, powstające w wyniku rabunkowej gospodarki człowieka na Ziemi.

Relikt glacjalny (r. polodowcowy) – organizm (takson) będący pozostałością z okresu lodowcowego. W tym okresie pewne gatunki dokonywały ekspansji na tereny położone bardziej na południe od ich zwykłego miejsca występowania. Niektóre z nich mimo ocieplenia się klimatu nie wyginęły i przetrwały oddzielone barierą geograficzną od pierwotnego obszaru w refugiach o sprzyjających warunkach klimatycznych, np. na terenach górskich, na torfowiskach.Hatteria, tuatara, łupkoząb (Sphenodon) – rodzaj gada z rodziny hatteriowatych (Sphenodontidae) występującego endemicznie na Nowej Zelandii. Mimo iż wyglądem najbardziej przypomina jaszczurkę, w rzeczywistości reprezentuje odrębną linię ewolucyjną lepidozaurów – sfenodonty. Dwa gatunki hatterii są jedynymi współczesnymi przedstawicielami tej grupy. Ich najbliżsi krewni to łuskonośne (jaszczurki, amfisbeny i węże). Z tego powodu hatteria wzbudza zainteresowanie naukowców badających ewolucję jaszczurek i węży oraz rekonstruujących wygląd i zwyczaje najwcześniejszych diapsydów.

W systematyce mianem reliktu ewolucyjnego określa się „niedobitki” różnych form życia, pozostałe po wymarłych grupach systematycznych. Z tej grupy, dla przykładu można wymienić amerykańskiego widłoroga (pozostałość fauny trzeciorzędowej Ameryki Północnej) lub „postmezozoiczną” tuatarę z Nowej Zelandii.

Językoznawstwo (lingwistyka) – dział nauk humanistycznych badających istotę, budowę i rozwój języka. Specjalista w zakresie językoznawstwa to językoznawca lub lingwista. Wyróżnia się lingwistykę teoretyczną i stosowaną.Grodzisko, grodziszcze, horodyszcze – pozostałość po grodzie albo osadzie obronnej w postaci kolistego (w podstawie) lub wielobocznego wzniesienia, zazwyczaj z zachowanymi śladami wałów drewniano-ziemnych. Na terenie dzisiejszej Polski grody budowane były w dwóch okresach: w późnej epoce brązu i wczesnej epoki żelaza (czasy kultury łużyckiej i kultury pomorskiej) oraz w okresie wczesnego średniowiecza (od VII-VIII w. n.e.).

Wyróżnia się także grupę tzw. reliktów dawnych upraw, czyli gatunków roślin, które były uprawiane przed wiekami. Występują one na grodziskach i innych stanowiskach archeologicznych.

Zobacz też

relikt glacjalny

relikt kserotermiczny

żywa skamieniałość