Region karpacki
Przeczytaj także...
Karpaty Mołdawsko-Munteńskie (524-525) – region fizycznogeograficzny w Zewnętrznych Karpatach Wschodnich we wschodniej Rumunii (Mołdawia i Wołoszczyzna).Wielka Nizina Węgierska (554-555; węg. Alföld lub Nagyalföld, słow. Veľká dunajská kotlina, niem. Große Ungarische Tiefebene) – jedna z trzech jednostek podziału geograficznego Kotliny Panońskiej, zajmująca jej część na wschód od doliny Dunaju.
Zewnętrzne Karpaty Zachodnie (513) – zachodnia część zewnętrznego łuku Karpat fliszowych, położona na terenie Polski, Słowacji, Czech i Austrii. Najwyższym szczytem jest Babia Góra (1725 m n.p.m.) w Beskidzie Żywieckim.
Karpaty Mołdawsko-Munteńskie (524-525) – region fizycznogeograficzny w Zewnętrznych Karpatach Wschodnich we wschodniej Rumunii (Mołdawia i Wołoszczyzna).Wielka Nizina Węgierska (554-555; węg. Alföld lub Nagyalföld, słow. Veľká dunajská kotlina, niem. Große Ungarische Tiefebene) – jedna z trzech jednostek podziału geograficznego Kotliny Panońskiej, zajmująca jej część na wschód od doliny Dunaju.
Zewnętrzne Karpaty Zachodnie (513) – zachodnia część zewnętrznego łuku Karpat fliszowych, położona na terenie Polski, Słowacji, Czech i Austrii. Najwyższym szczytem jest Babia Góra (1725 m n.p.m.) w Beskidzie Żywieckim.
Region karpacki (5) – megaregion fizycznogeograficzny Europy Środkowej. Obejmuje górskie i podgórskie struktury fałdowe powstałe w orogenezie alpejskiej, leżące na wschód od Alp i na północ od Półwyspu Bałkańskiego. W jego skład poza właściwymi Karpatami wchodzi pierścień obniżeń otaczających je od zewnątrz (Podkarpacie i Równiny Południoworumuńskie) oraz zespół obniżeń leżących wewnątrz łańcucha karpackiego (Kotlina Panońska wraz z kotlinami Wiedeńską i Tullneńską).
Europa Środkowa – region położony pomiędzy różnie definiowanymi Europą Zachodnią i Europą Wschodnią. Europa Północna, Południowa i Południowo-Wschodnia również wpływają na zakres tego pojęcia, w zależności od ujęcia ich granic. Pojęcie rozumiane jest różnie w zależności od okresu historycznego.Półwysep Bałkański (Bałkany) – półwysep położony w południowo-wschodniej części Europy. Jego granice wyznacza od zachodu Morze Adriatyckie i Morze Jońskie, od wschodu Morze Czarne i morze Marmara (cieśniny Bosfor i Dardanele), od południowego wschodu Morze Egejskie. Północna granica półwyspu ma charakter umowny. Zgodnie z tradycją przebiega następująco: wzdłuż Dunaju od Morza Czarnego do ujścia Sawy (rejon Belgradu), następnie wzdłuż Sawy do ujścia Kupy (rejon miasta Sisak), następnie wzdłuż Kupy aż do jej źródła (rejon Osilnicy), następnie przekracza pasmo Gorski Kotar przez tzw. Bramę Liburnijską (chorw. i wł. Vrata) na południe od góry Risnjak i dochodzi do Morza Adriatyckiego w rejonie Rijeki. Oprócz tej najpopularniejszej konwencji były i są proponowane inne linie stanowiące granicę między Półwyspem Bałkańskim a resztą kontynentu, np. linia prosta styczna do brzegów Adriatyku i Morza Czarnego, a także linia łącząca Triest z Odesą.
Powierzchnia regionu karpackiego wynosi 555 tys. km², w tym:
Regiony fizycznogeograficzne megaregionu karpackiego:
Bibliografia[ | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]
Megaregion (t. megaregion fizycznogeograficzny) - wielkopowierzchniowa jednostka podziału fizycznogeograficznego, wyróżniona przede wszystkim na podstawie uwarunkowanych neotektonicznie makroform ukształtowania powierzchni. Megaregiony są najwyższymi i największymi jednostkami regionalizacji fizycznogeograficznej - wyróżnia się je w obrębie kontynentów (części świata).Kotlina Zachodniopanońska (551) — region fizycznogeograficzny wyróżniany w dziesiętnej regionalizacji fizycznogeograficznej, stanowiący zachodnią część Kotliny Panońskiej, leżący na pograniczu Węgier, Austrii, Moraw i Słowacji.
Warto wiedzieć że... beta
Regionalizacja fizycznogeograficzna Europy uwzględnia kilka specyficznych cech ukształtowania powierzchni tej części świata:
Kotlina Panońska (55; węg. Kárpát-medence, serb. Panonska nizija, rum. Câmpia Panonică) – wielka równina w środkowej Europie, należąca pod względem geomorfologicznym do systemu alpejsko-karpackiego.
Karpaty (51-54) (węg. Kárpátok; rum. Carpaţi; ukr. i serb. Карпати; czes. i słow. Karpaty) – łańcuch górski w środkowej Europie (jeden z największych w tej części świata), ciągnący się łukiem przez terytoria Austrii, Czech, Polski, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Serbii i Rumunii. Najwyższy szczyt Gerlach ma wysokość 2655 m n.p.m.
Wewnętrzne Karpaty Wschodnie (523) rozciągają się od rzeki Laborec na Słowacji poprzez terytorium Ukrainy aż do Braszowa w Rumunii.
Subkarpaty Wschodnie (526) - region fizycznogeograficzny w Zewnętrznych Karpatach Wschodnich we wschodniej Rumunii (Mołdawia i Wołoszczyzna).
Góry Zachodniorumuńskie (542; rum. Apuseni lub Munţii Apuseni - "Góry Zachodnie") – łańcuch górski w Karpatach, na terenie Rumunii. Najwyższym szczytem jest Curcubăta Mare (1847 m n.p.m.) w Masywie Biharu. Góry tworzy centralny masyw krystaliczny otoczony młodszymi skałami osadowymi, ważnym składnikiem są też młode skały wulkaniczne.
Podkarpacie Zachodnie (511) – podprowincja fizycznogeograficzna w Czechach (na Morawach) oraz na pograniczu austriacko-morawskim, między Masywem Czeskim od zachodu a zachodnim skrajem Karpat (Pogórze Zachodniobeskidzkie, Karpaty Słowacko-Morawskie, Karpaty Środkowomorawskie i Karpaty Austriacko-Morawskie) od wschodu.