Reduktor - chemia
Reakcja redoks – każda reakcja chemiczna, w której dochodzi zarówno do redukcji, jak i utleniania. Termin redoks jest zbitką wyrazową słów redukcja i oksydacja.Stopień utlenienia (liczba utlenienia) – formalna wartość ładunku atomu w związku chemicznym przy założeniu, że wszystkie wiązania chemiczne w danej cząsteczce mają charakter wiązań jonowych. Suma stopni utlenienia wszystkich atomów w cząsteczce obojętnej oraz dla wolnych pierwiastków wynosi 0, a w jonach ma wartość ładunku jonu.
Wodór (H, łac. hydrogenium) – pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 1, niemetal z bloku s układu okresowego. Jego izotop, prot, jest najprostszym możliwym atomem, zbudowanym z jednego protonu i jednego elektronu.
Reduktor – pierwiastek lub związek chemiczny (oznaczany symbolem [H]), będący w analizowanej reakcji redoks donorem (dostarczycielem) elektronów. Reduktory w reakcjach zwiększają swój stopień utlenienia i jednocześnie powodują jego zmniejszenie w pozostałych produktach reakcji.
W reakcjach połówkowych: H02 → 2HI + 2e (wodór jest reduktorem) CuII + 2e → Cu0 (miedź jest utleniaczem)
Niemal każdy związek chemiczny, zależnie od warunków może być utleniaczem lub reduktorem, choć istnieje liczna grupa związków które tradycyjnie zalicza się do silnych reduktorów, gdyż zachowują się jak reduktory w większości przypadków.
Silnymi reduktorami są metale alkaliczne (sód, magnez, cynk i inne), wodór i wodorki metali alkalicznych (wodorek sodu, wodorek litowo-glinowy).
Węgiel i jego tlenek, tak jak wiele soli na pośrednich stopniach utlenienia są przykładami substancji, które w zależności od warunków mogą pełnić rolę reduktorów lub utleniaczy (amfotery redoks).