Ramzes II

Ramzes II (zwany też Ramzesem Wielkim, w źródłach greckich Ozymandias) – trzeci faraon z XIX dynastii, syn i następca Setiego I, jeden z najwybitniejszych i najdłużej żyjących władców starożytnego Egiptu okresu Nowego Państwa.

Anchesenamon (pierwotnie Anchesenpaaton, również Anchesenaton - egip. - Żyjąca dla AmonaAtona; ur. ok. 1346 p.n.e., zm. wkrótce po 1323 p.n.e.) - przyrodnia siostra i zarazem żona faraona Tutanchamona. Była trzecią z sześciu córek Echnatona i królowej Nefertiti.Tytoń (Nicotiana L.) – rodzaj roślin zielnych z rodziny psiankowatych. Nazwa rodzaju pochodzi z tur. "tütün", w staropolszczyźnie i gwarowo "tytuń". Gatunkiem typowym jest Nicotiana tabacum L.. Do tego rodzaju należy 67 gatunków pochodzących z obydwu Ameryk oraz z Australii. Obecnie uprawiane są też w wielu innych rejonach świata. Rośliny jednoroczne, dwuletnie, byliny lub krzewy.

Kontynuator polityki swego ojca, wzorujący się w swym dążeniu do umocnienia i rozbudowy Imperium na osiągnięciach głównych jego twórców – Ahmosa, Totmesa III i Amenhotepa III, wielkich faraonów z XVIII dynastii. W swej działalności budowlanej przewyższył poprzedników, wypełniając Egipt budowlami i posągami bogów wznoszonymi na chwałę państwa. W zgodnej opinii wielu badaczy czasy jego panowania były okresem dobrobytu i stabilizacji. Panował ponad 66 lat, osiągając wiek ponad 91 lat. Spłodził około 100 synów i 50 córek. Był współtwórcą pierwszego w historii traktatu pokojowego, zawartego pomiędzy dwiema ówczesnymi potęgami militarnymi: Egiptem i Hetytami.

Otoczenie Ramzesa II - egipski faraon, Ramzes II miał prawdopodobnie 15 żon oraz, trudną dziś do ustalenia liczbę konkubin, które urodziły mu łącznie około 150 dzieci - 100 synów i 50 córek. Lista członków rodziny faraona: imion żon oraz, zawierająca jedynie imiona pierwszej pięćdziesiątki synów i pierwszej dwudziestki szóstki córek, a także jego współpracowników (wezyrów, dowódców wojskowych, wicekrólów, nadzorców skarbu) została umieszczona poniżej.Horus – egipski bóg nieba, opiekun monarchii egipskiej. Panujący faraon utożsamiał się z nim i przyjmował jego imię. Czczony pod postacią sokoła lub człowieka z głową sokoła zwieńczoną tarczą słoneczną oraz jako dziecko z palcem w ustach. Był synem Ozyrysa i Izydy lub Geba i Nut. Po śmierci Ozyrysa walczył (jako prawowity następca tronu) z Setem (bratem Ozyrysa) o tron faraona. Po kilku konkurencjach Rada Dwunastu Bogów przyznała władzę Horusowi.

Spis treści

1 Lata panowania według egiptologów

2 Tło historyczne

3 Książę Ramzes

3.1 Pochodzenie

3.2 Dzieciństwo

3.3 Koregencja

4 Pierwsze lata panowania

4.1 I rok panowania

4.2 II rok panowania

4.3 III rok panowania

5 Wojna

5.1 IV rok panowania – I kampania syryjska

5.2 V rok panowania – II kampania syryjska

5.3 VI – VII rok panowania – kampania libijska

5.4 VII – VIII rok panowania – III kampania syryjska

5.5 VIII – IX rok panowania – IV kampania syryjska

5.6 X rok panowania – V kampania syryjska

5.7 Prace w Libii i kampania nubijska

5.8 XVI – XIX rok panowania – kryzys w Hatti

6 Pokój

6.1 XX – XXI rok panowania – pokój i traktat z Hetytami

6.2 Napięcia po traktacie

6.3 XXX rok panowania – Pierwszy Jubileusz

6.4 XXXIII – XXXIV rok panowania – pierwszy hetycki ślub

6.5 Dyplomatyczne odwiedziny

6.6 XLIV rok panowania? – drugi hetycki ślub

7 Ozyrys – Król Górnego i Dolnego Egiptu, User-Maat-Re, żyjący wiecznie

7.1 Świątynie w Abydos

7.2 Ramesseum – kamienny gigant

7.3 Abu Simbel – dwie świątynie – jeden związek

8 Rodzina Ramzesa II

9 Śmierć Ramzesa

9.1 Grobowiec

9.2 Mumia

10 Przypisy

11 Bibliografia

Lata panowania według egiptologów

1279–1213 p.n.e. (Wolfgang Helck, Jaromir Málek, Jürgen von Beckerath, Ian Shaw, Rolf Krauss, Kenneth Kitchen, Bogusław Kwiatkowski)

1279/1278–1213 p.n.e. (Nicolas Grimal, Aidan Dodson)

1290–1223 p.n.e. (Richard Anthony Parker)

1304–1237 p.n.e. (Donald B. Redford)

1290–1224 p.n.e. (Alan Gardiner)

1305-1240 p.n.e. (Marek Stępień)

Tło historyczne

Zarys genealogii XIX dynastii

Ramzes jako dziecko, Muzeum Egipskie w Kairze

Okres schyłkowy XVIII dynastii rozpoczął się panowaniem faraona Echnatona, który pragnął zreformować wierzenia Egipcjan, dążąc do wprowadzenia kultu jedynego boga – Atona. Efektem tych działań był głęboki kryzys państwa egipskiego, przejawiający się w gospodarce, stosunkach dyplomatycznych, pozycji militarnej oraz wpływach w podległych królestwach.

Damaszek (arab. دمشق, transk. naukowa Dimašq, transk. polska Dimaszk; dialekt damasceński: š-Šām) – stolica oraz największe miasto Syrii – 1,71 mln mieszkańców (XII 2009), cały zespół miejski – 4,36 mln mieszkańców (2007). Leży w południowo-zachodniej części kraju, w oazie nad rzeką Barada u podnóża gór Antyliban, na skraju Pustyni Syryjskiej. Jest to największy ośrodek przemysłowy i naukowy w Syrii, jedno z czterech świętych miast islamu, a także (od 1268) siedziba prawosławnego Patriarchatu Antiochii, znaczący ośrodek handlowy. Aglomeracja Damaszku stanowi wydzieloną jednostką administracyjną Syrii.Gaston Camille Charles Maspero (ur. 23 czerwca 1846 w Paryżu, zm. 30 czerwca 1916 tamże) – francuski egiptolog, archeolog, od 1869 wykładowca École pratique des hautes études, od 1873 profesor Collège de France.

Brak zaangażowania Egiptu w Syrii spowodował zmianę układu sił w tym regionie. Państwo Mitanni, dotychczasowy sojusznik Egiptu, przeżywało kryzys wewnętrzny przejawiający się częstymi przewrotami pałacowymi i zmianami na tronie. W południowej części regionu, w Kanaanie i w południowej Syrii, miejscowi władcy zaprzestali płacenia trybutu Egiptowi i powrócili do tradycyjnej rywalizacji, odnawiając dawne konflikty. Wkrótce sytuacja ta doprowadziła do wybuchu wojny pomiędzy królem hetyckim Suppiluliumą I a królem Mitanni Tuszrattą. Hetyci w szybkiej kampanii zmusili Mitannijczyków do odwrotu, zdobywając całą północną Syrię aż do miasta Kadesz, mającego dla Egiptu strategiczne znaczenie, gdyż było bastionem egipsko-mitannijskiego sojuszu. Wkrótce Tuszratta zginął zamordowany, a połowa jego państwa zajęta została przez Asyrię. Następca i brat Tuszratty, Szattiwaza, by odzyskać utracone terytoria, zmuszony został szukać wsparcia militarnego u Hetytów, swych niegdysiejszych wrogów. W środkowej Syrii władcy Amurru, dążąc do umocnienia własnej pozycji w regionie, z jednej strony deklarowali wierność Egiptowi, z drugiej – skłaniali się ku Hetytom. Pragnęli zawrzeć sojusz z podległym Hetytom Ugarit. W końcu jednak zostali zmuszeni do przyjęcia zwierzchnictwa hetyckiego. Tym samym Egipt utracił wpływy i większość podległych ziem na rzecz królestwa Hetytów, które stało się nowym mocarstwem we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego.

Mykologia, mikologia – dział biologii zajmujący się badaniem grzybów (Fungi), ich systematyką, budową (morfologią, anatomią, cytologią), fizjologią, a także znaczeniem dla człowieka.Koregencja – sytuacja, w której rolę monarchy (koregenta) o równorzędnej pozycji i władzy, sprawują dwie osoby z powodu np. choroby, dłuższej nieobecności lub małoletniości władcy. Inne sytuacje, na mocy których występuje koregencja to: porozumienie dwóch rywalizujących o tron władców, koronacja syna monarchy za życia ojca (vivente rege), czy też wyniesienie praw do korony z małżeństwa (iure uxoris). Koregencja nie występuje w przypadku, gdy mąż władczyni zostaje księciem małżonkiem.

W samym Egipcie kryzys pogłębiał się. Po śmierci Echnatona na tronie zasiadł Semenechkare, który zmarł wkrótce po objęciu władzy. Jego następcą został małoletni Tutanchamon. Po około 10 latach panowania zmarł, nie pozostawiwszy potomka. Jego żona, Anchesenamon, bez powodzenia próbowała ratować ciągłość dynastii. Władzę przejął potężny i wpływowy Aj. Po nim nastąpił Horemheb – generał z czasów Tutanchamona i Aja. Jego bezpotomna śmierć zakończyła okres XVIII dynastii.

Tuszratta (przypuszczalnie z sanskr. tvis-ratha "on który posiada rydwan budzący lęk")- władca huryckiej Mitanni panujący u schyłku rządów faraona Amenhotepa III i w czasie rządów jego syna Echnatona - prawdopodobnie 1380 p.n.e. - 1350 p.n.e. Był on synem Szuttarny II, a jego siostra Giluhepa i córka Taduhepa były żonami faraona Amenhotepa III. Taduhepa została później żoną Echnatona, który przejął po ojcu królewski harem.Amenhotep III – faraon – władca starożytnego Egiptu z XVIII dynastii, z okresu Nowego Państwa. Według różnych źródeł, panował około: 1388-1351 p.n.e., 1413-1377 p.n.e., 1405-1367 p.n.e. lub 1386-1349 p.n.e. Syn Totmesa IV i Mutemui.

Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]