Rakuska Grań
Dolina Łomnicka, nazywana dawniej też błędnie Doliną Kamiennego Stawu (słow. Skalnatá dolina, niem. Steinbachtal, Steinbachseetal, węg. Kőpataki-völgy) – mała (ok. 3,0 km² powierzchni), samodzielna dolina położona w Tatrach Wysokich na terenie Słowacji.Tatry Wysokie (słow. Vysoké Tatry, niem. Hohe Tatra, węg. Magas-Tátra) – najwyższa część Tatr o charakterze alpejskim, rozciągająca się pomiędzy Tatrami Zachodnimi od strony zachodniej oraz Tatrami Bielskimi od strony północno-wschodniej. W linii prostej odległość między granicznymi przełęczami wynosi ok. 16,5 km, zaś ściśle wzdłuż grani głównej ok. 26 km. Tatry Wysokie zajmują obszar około 340 km² (czyli nieco mniej niż Tatry Zachodnie), z czego większość (260 km²) znajduje się na Słowacji.
Schronisko Łomnickie (słow. Skalnatá chata, Chata pri Skalnatom plese, niem. Steinbachseehütte) – schronisko turystyczne w Tatrach Wysokich na Słowacji, w pobliżu Łomnickiego Stawu w Dolinie Łomnickiej (Skalnatá dolina), położone na wysokości 1751 m n.p.m.
Rakuska Grań – końcowy fragment długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika z Łomnicą i Kieżmarskim Szczytem w słowackich Tatrach Wysokich, ciągnący się od Rakuskiej Przełęczy po Małą Rakuską Kopkę. Początkowo biegnie w północno-wschodnim kierunku, na wierzchołku Rakuskiej Czuby zmienia kierunek na południowo-wschodni. Rakuska Grań oddziela środkową część Doliny Kieżmarskiej od środkowej części Doliny Huncowskiej. Kolejno znajdują się w niej:
Grań kończy się tuż ponad dnem Doliny Kieżmarskiej, naprzeciw Białego Brzegu nad Białą Wodą Kieżmarską. Stoki końcowej części grani to Rakuska Ubocz po jej północno-wschodniej stronie oraz dolne partie Huncowskiej Uboczy po stronie południowo-zachodniej. W tych ostatnich znajduje się jeszcze niewybitna Huncowska Kazalnica (1202 m).
W wierzchołku Rakuskiej Czuby od Rakuskiej Grani odgałęzia się na północny wschód Folwarska Grań. Pomiędzy nią a właściwą Rakuską Grań wcina się Wielki Żleb Rakuski, niżej pod grzbiet podchodzi zaś Mały Żleb Rakuski. Pod górną część grani między Rakuską Przełęczą a Rakuską Czubą podchodzą od północy, z Doliny Zielonej Kieżmarskiej, dwa żleby: Zadni Lendacki Żleb i Skrajny Lendacki Żleb.
Granią na żadnym odcinku nie wiodą szlaki turystyczne, przecinają ją jednak w trzech miejscach.
Nazwy grani i obiektów w niej położonych pochodzą od podtatrzańskiej wsi Rakusy (Rakúsy). Nie ma żadnego powszechnie stosowanego słowackiego określenia dla tego odcinka grani.
Szlaki turystyczne[]


Przypisy
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 236–253. ISBN 83-217-2203-2.
- Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-08-29].
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 125. ISBN 83-909352-2-8.
- Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 424. ISBN 83-01-13184-5.
- Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.