Radiomagnetofon
Eltra – przedsiębiorstwo w Bydgoszczy założone w 1923 roku, jedna z najstarszych istniejących fabryk branży elektrotechnicznej w Polsce. W 1959 wyprodukowała pierwszy polski radioodbiornik tranzystorowy Eltra MOT-59. W 1997 część zakładu stała się własnością koncernu Tyco International, a w 1998 Lexel A/S. W 2003 wyodrębniła się jako spółka akcyjna Elda-Eltra Elektrotechnika, należąca do międzynarodowego koncernu Schneider Electric.Radio – dziedzina techniki zajmująca się przekazywaniem informacji na odległość za pomocą fal elektromagnetycznych.
MK 2500 Automatic (nazywany również Grundig) – polski radiomagnetofon przenośny, produkowany w latach 80. XX wieku przez Zakłady Radiowe Kasprzaka na licencji niemieckiego Grundiga. Był to jeden z najpopularniejszych radiomagnetofonów produkowanych w Polsce. Po zakończeniu produkcji przez ZRK produkowany przez bydgoską Eltrę jako MK 2500A.
Radiomagnetofon – przenośny sprzęt muzyczny, zasilany z baterii lub sieci elektroenergetycznej. Zawiera prosty magnetofon kasetowy, tuner radiowy, wzmacniacz i głośniki. Zwykle posiada też wbudowany mikrofon do rejestrowania dźwięku oraz gniazdo do podłączania urządzeń zewnętrznych (dodatkowe źródło dźwięku, wzmacniacz). W drugiej połowie lat 80. i na początku 90. XX wieku bardzo popularne stały się radiomagnetofony dwukasetowe. Umożliwiały one kopiowanie tego bardzo wtenczas popularnego nośnika, jakim była kaseta magnetofonowa. W zależności od stopnia zaawansowania konstrukcji, wykonywały to zadanie z różną jakością; umożliwiały też tworzenie kopii z prędkością standardową lub podwojoną. Bardziej zaawansowane radiomagnetofony wyposażane były ponadto w dodatkowe układy poprawiające odsłuch – układy podbicia niskich tonów (np. X-Bass Sharp, Surround – Super Stereo w sprzęcie produkcji ZRK). Zdarzały się także rozwiązania podnoszące walory użytkowe – ciekawostką był układ „Radio sen” stosowany w radiomagnetofonach ZRK; odbiornik radiowy pracował do momentu zakończenia się kasety – był to swoisty wyłącznik czasowy. Klasyczne radiomagnetofony były popularne w latach 70., 80. i 90. XX wieku, do czasu upowszechnienia się odtwarzaczy płyt CD. Rola magnetofonu stopniowo malała, aż do całkowitej rezygnacji z jego stosowania. W rezultacie rozpowszechniania się muzyki cyfrowej zaczęto wyposażać sprzęt w złącza USB i możliwość odtwarzania plików MP3.