Puzon (wł. trombone, skrót: tbn. lub trbn.) – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych lub językowy głos organowy (najczęściej szesnastostopowy) umieszczany w sekcji puzonu, o silnie korzennej barwie i średnim brzmieniu. Do grupy aerofonów ustnikowych należą także: róg (waltornia), trąbka, tuba i wiele innych.
Nikiel (Ni, łac. niccolum) – pierwiastek chemiczny z grupy metali przejściowych w układzie okresowym. Został odkryty w roku 1751 przez szwedzkiego chemika, Axela Cronstedta. W 1804 r. otrzymano go po raz pierwszy w stanie czystym. Przed naszą erą był używany w stopach z miedzią i cynkiem.Ernest Bloch (ur. 24 lipca 1880 w Genewie, zm. 15 lipca 1959 w Portland) – amerykański kompozytor, pedagog i dyrygent pochodzenia szwajcarskiego.
Historia powstania[ | edytuj kod]
Cztery puzony barokowe (od lewej): tenorowy, altowy, tenorowy i basowy.
Puzon, należący do grupy instrumentów dętych blaszanych, najbardziej spokrewniony jest z rodziną trąbek, z której wyodrębnił się około XIII wieku, kiedy proste dotychczas trąbki zaczęto budować w kształcie litery S. Trąbki, wydłużając się coraz bardziej, przybrały nową postać: środkowy odcinek rury stał się prosty, a części zakrzywione przybrały w stosunku do niego położenie równoległe. Na tym etapie puzon wykształcił się jako największa rozmiarami trąbka. Postać, z której wywodzą się bezpośrednio instrumenty współczesne, otrzymał najprawdopodobniej w XV wieku, choć te dawniejsze (renesansowe i barokowe) miały inną menzurę, a więc i brzmienie. Pierwszym zachowany egzemplarz tego instrumentu jest przechowywany w Germanisches Nationalmuseum. Pochodzi z roku 1551 i został wykonany przez Erasmusa Schnitzera. Od 1820 pojawiła się wersja zaworowa.
Klucz wiolinowy (zwany również kluczem skrzypcowym) – znak graficzny umieszczany na drugiej linii pięciolinii i wyznaczający położenie nuty g, który należy do grupy kluczy G.
Iannis Xenakis (Ioannis Xenakis), właśc. Jannis Ksenakis lub Joannis Ksenakis (gr. Γιάννης Ξενάκης, ur. 29 maja 1922 w Braile w Rumunii, zm. 4 lutego 2001 w Paryżu), grecki kompozytor muzyki współczesnej, teoretyk i architekt. Jest uznawany za jednego z najważniejszych kompozytorów powojennych na świecie.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Warto wiedzieć że... beta
Menzura (łac. mensura w tłumaczeniu: miara, wymiar) – ogół relacji metrycznych pomiędzy dźwiękotwórczymi elementami instrumentów muzycznych. Termin ten w przypadku chordofonów najczęściej dotyczy czynnej długości struny drgającej, czyli odległość między siodełkiem a mostkiem. Na podstawie tej długości wyznacza się dokładne położenie kolejnych progów na podstrunnicy. W piszczałkach oznacza stosunek średnicy (ogólnie: przekroju) piszczałki do jej długości.
Interwał (z łac. intervallum, dosłownie "miejsce pomiędzy szańcami") – w teorii muzyki jest to odległość między dwoma dźwiękami.
<|||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| |||||||||| - |||||||||| |||||||||| ||||||||||>
Glissando - oznaczenie "płynnego" przejścia od jednego dźwięku do drugiego po kolei poprzez wszystkie możliwe do zagrania na danym instrumencie dźwięki leżące między nimi.
Aerofony - grupa instrumentów muzycznych w systematyce instrumentologicznej Curta Sachsa, w których wibratorem (źródłem dźwięku) jest drgający słup powietrza, zamknięty w przestrzeni rezonansowej, pobudzony do wibracji za pomocą zadęcia. W przypadku aerofonów wolnych źródłem dźwięku jest powietrze znajdujące się na zewnątrz instrumentu. Część instrumentu zamykająca słup powietrza nazywana jest piszczałką i od jej długości zależy wysokość dźwięku. Barwa dźwięku zależy od materiału, z którego wykonano piszczałkę, jej kształtu i menzury.
Luz - w technice jest to niewielka przestrzeń pomiędzy dwoma współpracującymi z sobą, lub stykającymi się elementami urządzenia, lub konstrukcji. Luz niekiedy jest pożądany (zobacz pasowanie), lecz w większości przypadków jest wynikiem zużycia materiału lub niedokładności wykonania i obniża efektywność urządzenia. W konsekwencji może to doprowadzić do jego awarii, lub nawet zniszczenia.
Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
