Słowo „prorok” oznacza dosłownie „osobę przemawiającą w czyimś imieniu”. W świecie starożytnym osoby nieposiadające talentów oratorskich zatrudniały proroków, by przemawiali za nich publicznie. Podczas tłumaczenia hebrajskiego słowa „nabi”, które oznacza „majaczący”, użyto słowa „prorok”, gdyż uznano „nabi” za osobę przemawiającą w imieniu Boga lub aniołów. Wśród mów proroków pojawiały się m.in. zapowiedzi Sądu Ostatecznego, który poprzedzi seria wydarzeń. Z tego powodu słowo „prorok” zaczęło być z czasem utożsamiane z „przepowiadaczem przyszłości” i obecnie jest potocznie utożsamiane z „jasnowidzem” lub „wróżbitą”.
Isa bin Marjam (عيسى بن مريم) – arabskie i muzułmańskie imię jednego z proroków islamu - Jezusa. Jego imię jest wspominane 26 razy w Koranie.William Grant McMurray (ur. 12 lipca 1947) – amerykański duchowny, Prezydent-Prorok Społeczności Chrystusa w latach 1996 - 2004. Prezydent McMurray uznany jest za jednego z bardziej zasłużonych w historii Prezydentów Kościoła i jest do dziś szanowany jako utalentowany pisarz i mówca.
W religiach abrahamowych prorokiem jest osoba będąca w kontakcie z Bogiem, której zadaniem jest przede wszystkim objawiać wolę Bożą wobec ludzi, również zapowiadać nadejście Mesjasza lub przewidywać przyszłe wydarzenia. Nierzadko prorok jest jednocześnie założycielem jakiejś religii. W każdej jednak jego rola i znaczenie są nieco inne.
Natan (hebr. נָתָן, zm. po 970 p.n.e.) – prorok izraelski z czasów panowania Dawida i Salomona występujący w Starym Testamencie.
Debora (hebr. דְּבוֹרָה; żyła ok. 1200 r p.n.e.) – postać ze Starego Testamentu, żona Lappidota, pochodząca z plemienia Naftalego.
Biblia hebrajska definiuje proroków jako wysłanników Boga.
Noe (hebr. נוח Noaḥ, arab. نوح Nūḥ, w tłumaczeniu na pol znaczy: „odpoczynek; pocieszenie”) – według Księgi Rodzaju (Rdz 6,8 - 9,29) syn Lameka i dziesiąty potomek w linii od Adama przez Seta; patriarcha, człowiek prawy i sprawiedliwy.Nowy Testament (gr. Ἡ Καινὴ Διαθήκη, on Kainē Diathēkē) – druga, po Starym Testamencie, część Biblii chrześcijańskiej, powstała na przestrzeni 51-96 r. n.e.; stanowi zbiór 27 ksiąg, przedstawiających wydarzenia z życia Jezusa i wczesnego Kościoła oraz pouczenia skierowane do wspólnot chrześcijańskich, tradycyjnie datowanych na drugą połowę I wieku; niektórzy bibliści datują część ksiąg również na pierwszą połowę II wieku; główne źródło chrześcijańskiej doktryny i etyki.
Mojżesz
Osobny artykuł:
Prorocy więksi.
Izajasz
Jeremiasz
Ezechiel
Daniel
Osobny artykuł:
Prorocy mniejsi.
Ozeasz
Joel
Amos
Abdiasz
Jonasz
Micheasz
Nahum
Habakuk
Sofoniasz
Aggeusz
Zachariasz
Malachiasz
Pozostali prorocy[ | edytuj kod]
Abraham – pierwsza osoba w Starym Testamencie nazwana słowem "prorok" – נָבִיא (navi)
Samuel
Gad
Natan
Achiasz
Jehu
Eliasz
Elizeusz
Micheasz
Hiob
Henoch (rzekomy autor apokryficznej Księgi Henocha)
Miriam – siostra Mojżesza i Aarona
Debora – prorokini Izraelitów a zarazem jedyna kobieta-Sędzia w Izraelu.
Chulda
Anna - prorokini, uczestniczka ofiarowania Jezusa w świątyni.
Jan Chrzciciel
Apostoł Paweł
Apostoł Jan
Agabos
Prorocy w protestantyzmie[ | edytuj kod]
Siener van Rensburg
William Ellis Foy
Hazen Foss
Ellen G. White
Prorokini Zreformowanego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego[ | edytuj kod]
Margaret Rowen
Ellen Gould White, z domu Harmon (ur. 26 listopada 1827 w Gorham, w stanie Maine, zm. 16 lipca 1915 w Elmshaven, w stanie Kalifornia) – prorokini amerykańska, jedna z założycieli Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Napisała 66 książek o tematyce chrześcijańskiej.John Taylor (ur. 1 listopada 1808 w Milnthorpe, Anglia, zm. 25 lipca 1887 w Kaysville, Utah) – jeden z pionierów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (mormonów), od 1877 trzeci prezydent (prorok) tego Kościoła.
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]
Warto wiedzieć że... beta
Wilford Woodruff (ur. 1 marca 1807 w Farmington, zm. 2 września 1898 w Salt Lake City) -amerykański duchowny mormoński. Czwarty prezydent Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
Bóg lub bóstwo – istota nadprzyrodzona, której istnienie postuluje większość religii. Zajmuje się nim teologia i filozofia, gdzie jest ono uważane za zagadnienie metafizyczno-egzystencjalne. Ze względu na duże zróżnicowanie rozumienia tego pojęcia, trudno jest o jego jednoznaczną definicję (co dodatkowo utrudniają założenia teologiczne związane z tym zagadnieniem, pochodzące z poszczególnych religii). Jako najbardziej różniące się od siebie, należy wyodrębnić definicje używane przez religie politeistyczne i monoteistyczne, deizm, panteizm oraz panenteizm.
Frederick Madison Smith (ur. 21 stycznia 1874 - zm. 20 marca 1946) – amerykański duchowny, najstarszy syn proroka Józefa Smitha III i jego następca w Zreorganizowanym Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (obecnie: Społeczności Chrystusa). Urząd Prezydenta-Proroka sprawował w latach 1915 - 1946.
Mojżesz, łac. Moyses, hebr. מֹשֶׁה Mosze, arab. موسى, Musa, cs. Prorok Bogowidiec Moisiej – postać biblijna, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej, święty prorok. Żył prawdopodobnie w XIII wieku p.n.e. (według Biblii 120 lat). Syn Amrama i Jokebed, brat Aarona i Miriam.
Islam (arab. الإسلام ; al-islām) – religia monoteistyczna, druga na świecie pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwie. Świętą księgą islamu jest Koran, a zawarte w niej objawienie ma stanowić ostateczne i niezmienne przesłanie Boga do ludzi.
Stanford Encyclopedia of Philosophy (SEP) jest ogólnie dostępną encyklopedią internetową filozofii opracowaną przez Stanford University. Każde hasło jest opracowane przez eksperta z danej dziedziny. Są wśród nich profesorzy z 65 ośrodków akademickich z całego świata. Autorzy zgodzili się na publikację on-line, ale zachowali prawa autorskie do poszczególnych artykułów. SEP ma 1260 haseł (stan na 20 stycznia 2011). Mimo, że jest to encyklopedia internetowa, zachowano standardy typowe dla tradycyjnych akademickich opracowań, aby zapewnić jakość publikacji (autorzy-specjaliści, recenzje wewnętrzne).
Prorok Jeremiasz, יִרְמְיָהוּ, Yirməyāhū – prorok, twórca biblijnej księgi Jeremiasza, jest mu przypisywane również autorstwo biblijnych Lamentacji. Zapowiadał spustoszenie Judy i Jerozolimy. Działał 40 lat. Spisywanie swej księgi, w której zawarł napomnienia i groźby dla Izraelitów, zapowiedzi upadku państwa i niewoli oraz proroctwa głoszące oswobodzenie z niewoli i ostateczne zbawienie, zakończył w 585 p.n.e. Był jednym z czterech proroków większych.