Profesor uczelniany
Przeczytaj także...
Starszy wykładowca – nazwa stanowiska w szkołach wyższych, na którym mogą być zatrudniani pracownicy dydaktyczni posiadający tytuł zawodowy magistra lub tytuł równorzędny. Statut uczelni może przewidywać dodatkowe wymagania (np. określone w latach doświadczenie dydaktyczne, staż zawodowy) i kwalifikacje zawodowe osób zatrudnianych na tym stanowisku.Profesor zwyczajny (skrót: prof. zw., z łac. professor ordinarius) – stanowisko na uczelni przewidziane dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który posiada tytuł naukowy profesora (art. 114, ust. 1 Ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym, Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.). Stanowisko profesora zwyczajnego jest ukoronowaniem kariery naukowej pracowników uczelni. Wiąże się bowiem z największym prestiżem – jest przyznawane szczególnie zasłużonym dla uczelni i wyróżniającym się naukowcom z tytułem naukowym profesora. Do roku 1990 profesor zwyczajny i profesor nadzwyczajny były to dwa odrębnie tytuły naukowe nadawane przez Przewodniczącego Rady Państwa. Profesor zwyczajny był wyższy rangą niż profesor nadzwyczajny.
Docent (niem. Dozent od łac. doceo – uczę) – stanowisko w szkołach wyższych i instytutach naukowych dla pracowników dydaktycznych.
Starszy wykładowca – nazwa stanowiska w szkołach wyższych, na którym mogą być zatrudniani pracownicy dydaktyczni posiadający tytuł zawodowy magistra lub tytuł równorzędny. Statut uczelni może przewidywać dodatkowe wymagania (np. określone w latach doświadczenie dydaktyczne, staż zawodowy) i kwalifikacje zawodowe osób zatrudnianych na tym stanowisku.Profesor zwyczajny (skrót: prof. zw., z łac. professor ordinarius) – stanowisko na uczelni przewidziane dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który posiada tytuł naukowy profesora (art. 114, ust. 1 Ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym, Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.). Stanowisko profesora zwyczajnego jest ukoronowaniem kariery naukowej pracowników uczelni. Wiąże się bowiem z największym prestiżem – jest przyznawane szczególnie zasłużonym dla uczelni i wyróżniającym się naukowcom z tytułem naukowym profesora. Do roku 1990 profesor zwyczajny i profesor nadzwyczajny były to dwa odrębnie tytuły naukowe nadawane przez Przewodniczącego Rady Państwa. Profesor zwyczajny był wyższy rangą niż profesor nadzwyczajny.
Docent (niem. Dozent od łac. doceo – uczę) – stanowisko w szkołach wyższych i instytutach naukowych dla pracowników dydaktycznych.
Profesor uczelniany, w odróżnieniu od profesora tytularnego (tytułu naukowego) – nazwa zajmowanego przez nauczyciela akademickiego stanowiska, obok takich stanowisk jak np.: asystent, adiunkt, docent czy starszy wykładowca. Tytuł profesora uczelnianego nie powinien być zapisywany przed nazwiskiem, a jedynie opcjonalnie po nazwisku, jako dodatkowa informacja, przy czym dodaje się po nim nazwę uczelni, np. ppłk dr hab. Elwira Feliksowicz, prof. AON. Na stanowisko profesora uczelnianego mianuje rektor uczelni.
Profesor emeritus (z łac., skrót prof. em., l. mn. professores emeriti) – profesor emerytowany, zwykle przed przejściem na emeryturę zajmujący stanowisko profesora zwyczajnego, najczęściej nadal pracujący na swojej macierzystej uczelni jako honorowy profesor pomocniczy, który prowadzi głównie seminaria magisterskie i doktorskie, rzadziej regularne wykłady dla studentów. Profesorów emerytów zatrudniają również prywatne szkoły wyższe.Profesor (z łac. professor) – termin, który może oznaczać: tytuł naukowy nadawany samodzielnym pracownikom naukowym, stanowisko nauczycieli akademickich, tytuł honorowy nadawany w Polsce nauczycielom szkolnictwa podstawowego, gimnazjalnego i ponadgimnazjalnego oraz tytuł zwyczajowy używany w polskim szkolnictwie średnim.
Do końca września 2018 r. w Polsce występowały trzy stanowiska profesora uczelnianego:
Dodatkowo wyróżniano również czwarte stanowisko, uszczegóławiające pierwsze dwa stanowiska podstawowe – profesor emeritus. Potocznie termin „profesor” utożsamiano ze stanowiskiem profesora nadzwyczajnego. Od 1 października 2018 r. wprowadzono stanowisko profesora i profesora uczelni.
Profesor nadzwyczajny (z łac. professor extraordinarius) – stanowisko na uczelni przewidziane dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który ma stopień naukowy doktora habilitowanego lub tytuł naukowy profesora. Ustawodawca dopuszcza także zatrudnienie na stanowisku profesora nadzwyczajnego osoby, która ma tylko stopień naukowy doktora oraz znaczne i twórcze osiągnięcia w pracy naukowej, jednak tylko na podstawie umowy o pracę. Stanowisko profesora nadzwyczajnego jest niższe rangą od stanowiska profesora zwyczajnego. Na uczelniach morskich na stanowisku profesora nadzwyczajnego można zatrudnić doktora, który dodatkowo ma najwyższy dyplom morski, tj. kapitana żeglugi wielkiej bądź starszego mechanika.Adiunkt (łac. adiunctus – dołączony) – stanowisko w szkołach wyższych i placówkach naukowo-badawczych dla pracowników naukowych lub naukowo-dydaktycznych posiadających stopień naukowy doktora lub doktora habilitowanego. W przeciwieństwie do samodzielnych pracowników nauki określani są czasem mianem pomocniczych pracowników nauki. Na niektórych polskich uczelniach jest przyjętym zwyczajem, że po obronieniu habilitacji naukowiec uzyskuje stanowisko profesora, jednak na wielu uczelniach nie jest to automatyczne i zależy bardziej zarówno od polityki wydziału, jak i dostępności etatów (finansowania).
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Art. 116 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668).
Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]
Asystent (łac. assistens – towarzyszący; pot. asystent profesora) – najniższe rangą stanowisko na uczelni dla pracowników naukowych lub naukowo-dydaktycznych posiadających tytuł zawodowy magistra (ew. magistra inżyniera) lub stopień naukowy doktora (ew. dr inż.).Profesor wizytujący (z ang. visiting professor lub sessional instructor) – stanowisko na uczelni przewidziane dla pracownika naukowego lub naukowo-dydaktycznego, który posiada stopień naukowy doktora habilitowanego lub tytuł naukowy profesora i jest na stałe pracownikiem innej uczelni.
Warto wiedzieć że... beta
Tytuł naukowy profesora, tytuł naukowy – nadawany w Polsce przez prezydenta Polski osobie, która uzyskała już stopień naukowy doktora habilitowanego i przez to jest samodzielnym pracownikiem nauki, ma osiągnięcia naukowe lub artystyczne znacznie przekraczające wymagania stawiane w przewodzie (postępowaniu) habilitacyjnym oraz posiada znaczące osiągnięcia dydaktyczne, w tym w kształceniu kadry naukowej. Prezydent nadaje tytuł naukowy na wniosek Rady Doskonałości Naukowej (do końca 2020 istnieje Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów).
Pracownicy uczelni w Polsce – zgodnie z ustawą z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365), pracownicy uczelni zatrudniani są jako nauczyciele akademiccy lub jako pracownicy niebędący nauczycielami akademickimi.