Powstanie w Lyonie w 1793 - powstanie wymierzone przeciwko rewolucji francuskiej i rządom jakobinów, trwające od czerwca do listopada 1793.

Geneza[ | edytuj kod]

Już przed rewolucją miasto Lyon poważnie ucierpiało z powodu kryzysu gospodarczego kraju, który szczególnie dotknął istniejące w nim manufaktury i małe zakłady pracy. Relacje z lat 1788-1790 mówiły o około 20 tys. robotników (razem z rodzinami), którzy żyli w zupełnej nędzy lub mogli przetrwać jedynie dzięki pomocy państwowej. W latach 1789 i 1790 w mieście dochodziło do zamieszek związanych z tą trudną sytuacją. Szczególne oburzenie budził system podatkowy, który zdaniem większości mieszkańców uderzał jedynie w biedaków, faworyzując niewielu wielkich posiadaczy z Lyonu. Robotnicy bardzo liczyli na to, że Stany Generalne, a następnie Konstytuanta, zajmą się tym problemem. Istniejące obciążenia fiskalne zachował jednak zarówno parlament centralny, jak i nowa rada miejska. Nic nie zmieniało się również w zakresie położenia najbiedniejszych.

W związku z panującym w mieście niezadowoleniem do 1790 powstały 32 kluby polityczne i silny ruch sankiulocki, wyraźnie czerpiący inspiracje ze swojego paryskiego odpowiednika oraz z działalności jakobinów (przy którym zostały one zresztą w późniejszym etapie afiliowane). Pierwszoplanowymi postaciami opozycji liońskiej byli najpierw Jean Marie Roland, a następnie radykalniejszy od niego Marie Joseph Chalier. Równocześnie jednak władza lokalna pozostawała w rękach rojalistów-konstytucjonalistów.