Portret

Hyacinthe Rigaud, Ludwik XIV – portret reprezentacyjny

Antoon van Dyck, Potrójny portret Karola I

Rembrandt, Saskia jako Flora – portret historyzowany

Johann Zoffany, Królowa Charlotta z dziećmi i braćmi – portret rodzinny, conversation pieces

Giovanni Battista Moroni, Rycerz w czerni – portret en pied

Portret, podobizna, konterfekt (fr. portrait; łac. protrahere – wydobyć na światło dzienne, wyjawiać, pokazać; contrafacere – naśladować) – artystyczny wizerunek (malarski, rzeźbiarski, graficzny, rysunkowy) konkretnej osoby lub grupy osób, ukazujący zewnętrzne podobieństwo oraz niekiedy cechy charakteru portretowanych.

Jan Alojzy Matejko (ur. 24 czerwca 1838 w Krakowie, zm. 1 listopada 1893 w Krakowie) – polski malarz, twórca obrazów historycznych i batalistycznych, historiozof.Akt (łac. actus) – przedstawienie nagiego ciała ludzkiego w sztuce, zazwyczaj wykonane w oparciu o studium z żywego modela. Akt jest jednym z najważniejszych tematów malarskich i fotograficznych w dziejach sztuki, oraz podstawowym tematem rzeźby. Akt może pojawić się jako samodzielny temat, bądź jako część większej kompozycji. Jest uważany za podstawę artystycznego wykształcenia.

Spis treści

1 Typy portretów

2 Światło, techniki

3 Przypisy

4 Bibliografia

Typy portretów

Pomijając sposób wykonania (np. portret rysunkowy), styl (np. portret renesansowy) czy też materiał (np. płótno), biorąc pod uwagę różne kryteria, rozróżniamy wiele typów portretu.

Ze względu na upozowanie głowy:

Kontrapost - w sztukach plastycznych sposób ustawienia postaci tak, iż cały ciężar jej ciała opiera się na jednej nodze, podczas gdy druga jest odciążona i lekko wspiera się na ziemi. Ten układ nóg równoważony jest przez wygięcie tułowia i rąk - barki są pochylone przeciwnie w stosunku do bioder, co w połączeniu z pochyleniem głowy sprawia, że kręgosłup postaci tworzy kształt litery "S". Jedna z rąk zwykle jest spuszczona, a druga coś dzierży.Profil - w sztukach plastycznych, głównie w malarstwie portretowym, sposób ukazania wizerunku twarzy widzianej z boku, z wyraźnie zaznaczoną linią czoła, nosa, ust i brody.

en face (frontalnie)

profil

półprofil (ujęcie pośrednie między profilem a en face, bliskie ujęciu en trois quarts)

en trois quarts (z twarzą zwróconą w bok)

profil perdu (ćwierćprofil)

Ze względu na ujęcie postaci:

wizerunek głowy

popiersie

półpostać

portret do kolan

portret całopostaciowy (en pied, kontrapost)

portret leżący, stojący, siedzący, konny

akt.

Ze względu na liczbę osób:

pojedynczy

podwójny (ślubny, małżeński, przyjaciół)

potrójny

poczwórny

conversation pieces

zbiorowy (wielopostaciowy, grupowy).

Ze względu na okoliczności powstania:

Portret trumienny – realistyczna podobizna osoby zmarłej, jeden z elementów castrum doloris. Pierwsze portrety trumienne pojawiły się w Egipcie (tzw. portrety fajumskie).Nationalencyklopedin – największa, szwedzka encyklopedia współczesna. Jej stworzenie było możliwe dzięki kredytowi w wysokości 17 mln koron, którego udzielił rząd szwedzki w 1980 roku i który został spłacony w 1990. Drukowana wersja składa się z 20 tomów i zawiera 172 tys. haseł. Wersja internetowa zawiera 260 tys. haseł (stan z czerwca 2005). Inicjatorem projektu był rząd szwedzki, który rozpoczął negocjacje z różnymi wydawcami. Negocjacje zakończyły się w 1985, kiedy na wydawcę został wybrany Bra Böcker z Höganäs. Encyklopedia miała uwzględniać kwestie genderowe i związane z ochroną środowiska. Pierwszy tom ukazał się w 1989 roku, ostatni w 1996. Dodatkowo w roku 2000 ukazały się trzy dodatkowe tomy. Encyklopedię zamówiło 54 tys. osób. W 1997 roku ukazało się wydanie elektroniczne na CD, a w 2000 pojawiło się wydanie internetowe, które jest uzupełniane na bieżąco.

ślubny

pośmiertny (mumiowy, trumienny, epitafijny)

asystencyjny (wizerunek fundatora w obrazach i ołtarzach o tematyce religijnej; adorant).

Ze względu na pozycję społeczną modela:

męski, żeński, dziecka, rodziny

władcy, artysty, uczonego, cechu lub grupy zawodowej

rodzajowy (wizerunek człowieka zajętego pracą).

Ze względu na przeznaczenie i funkcję:

oficjalny (reprezentacyjny, dworski)

prywatny.

Ze względu na metodę tworzenia:

Autoportret, portret własny – portret artysty wykonany przez niego samego; może nim być obraz, rzeźba, fotografia. Twarz – przednia część głowy człowieka. Składa się z czoła, brwi, oczu, nosa, policzków, ust i podbródka. Jako najbardziej indywidualna część ciała, jest ważnym elementem tożsamości człowieka - jej zdjęcie znajduje się zazwyczaj w dokumentach takich jak dowód osobisty. Charakterystyczne cechy twarzy są często wyolbrzymiane w karykaturach. Twarz jest również niezbędna do mimiki.

osoby pozującej

realistyczny (oddający rzeczywisty wygląd modela)

idealny, imaginacyjny, fikcyjny (wykonany w myśl określonych kanonów estetycznych, np. cykl portretów władców polskich Jana Matejki albo Marcella Bacciarellego),

idealizowany (upiększający, nadający portretowanemu dostojeństwa i powagi)

historyzowany (portrety współczesnych, przedstawionych jako postaci historyczne, mitologiczne lub biblijne, w odpowiednich strojach i ze stosownymi atrybutami)

pamięciowy (na podstawie szczegółów podanych przez świadków przestępstwa)

karykatura (ukazujący w sposób przejaskrawiony indywidualne cechy wyglądu lub psychiki postaci, często w celu jej ośmieszenia).

Ze względu na czynniki specyficzne:

Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców. Nastrój – utrzymujące się przez dłuższy okres zabarwienie emocjonalne wszystkich przeżyć, zarówno doświadczane subiektywnie i relacjonowane, jak również możliwe do obserwacji przez otoczenie.

autora

autoportret (portret własny artysty)

kryptoautoportret (wizerunek postaci historycznej lub biblijnej obdarzony rysami twarzy twórcy dzieła)

rozmiary (medalionowy, miniaturowy).

Od portretu należy odróżnić studium fizjonomiczne (malowniczy wizerunek charakterystycznej postaci), które ukazuje nie konkretną osobę, lecz określony typ ludzki, np. pobożną staruszkę, urodziwą młodą kobietę, melancholijnego starca, mężnego szlachcica w fantazyjnym stroju itp. (tzw. tronies). Także uogólnione wizerunki danej profesji, przedstawienia różnych zawodów (uczony w pracowni, malarz w atelier, kupiec w kantorze itp.), nie muszą być portretami i są wtedy zaliczane do tematyki rodzajowej.

Ołówek – narzędzie do pisania lub rysowania na papierze lub drewnie. Cechuje się czarnym lub ciemnoszarym kolorem pisma oraz możliwością starcia naniesionego za jego pomocą napisu.Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.

Podstrony: 1 [2] [3]