Polluks - gwiazda
UWAGA: TA PODSTRONA MOŻE ZAWIERAĆ TREŚCI PRZEZNACZONE TYLKO DLA OSÓB PEŁNOLETNICH
Kastor (α Gem) – druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Bliźniąt (wielkość gwiazdowa: +1,58 dla całego układu). Odległa od Słońca o 52 lata świetlne. Jej wielkość absolutna wynosi 0,59 dla całego układu. Należy do typu widmowego A2V (zob. diagram Hertzsprunga-Russella).Jednostka astronomiczna, oznaczenie au (dawniej również AU, w języku polskim czasem stosowany jest skrót j.a.) – pozaukładowa jednostka odległości używana w astronomii równa dokładnie 149 597 870 700 m. Dystans ten odpowiada w przybliżeniu średniej odległości Ziemi od Słońca. Definicja i oznaczenie zostały przyjęte podczas posiedzenia Międzynarodowej Unii Astronomicznej w Pekinie w 2012 roku.
Thestias (Polluks b, beta Geminorum b) – planeta pozasłoneczna typu gazowy olbrzym, znajdująca się w odległości około 34 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Bliźniąt. Planeta ta została odkryta w 2006. Ma masę większą od gazowych olbrzymów z naszego Układu Słonecznego. Znajduje się 1,64 j.a. od macierzystej gwiazdy Polluks i krąży po niemal kołowej orbicie. Rok na planecie trwa 1,61 lat ziemskich. Jej istnienie zostało pierwotnie przewidziane w 1993, ale odkrycie podano do wiadomości dopiero 16 czerwca 2006.
Polluks (Beta Geminorum, β Gem) – najjaśniejsza gwiazda konstelacji Bliźniąt, 17. pod względem jasności gwiazda nocnego nieba. Jest odległa od Słońca o 33,8 roku świetlnego.
Nazwa[ | edytuj kod]
Nazwy gwiazdozbioru i jego najjaśniejszych dwóch gwiazd pochodzą od Kastora i Polideukesa (Polluksa), bliźniaków w mitologii greckiej i rzymskiej, którzy są symbolem prawdziwej przyjaźni. Były one także identyfikowane z Apollem i Heraklesem – w tym przypadku druga nazwa odpowiada gwieździe Beta Geminorum. Pomimo oznaczenia literą beta w systemie Bayera, Polluks jest jaśniejszy od Kastora. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2016 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Polluks dla określenia tej gwiazdy.
Charakterystyka[ | edytuj kod]
Polluks jest najbliższym Ziemi olbrzymem, należy do typu widmowego K0. Jego jasność (wliczając emisję w podczerwieni) jest 46 razy większa niż jasność Słońca, ma temperaturę około 4770 kelwinów, niższą niż temperatura fotosfery Słońca. Pomiary średnicy kątowej gwiazdy ukazały, że Polluks ma dziewięciokrotnie większy promień niż Słońce; masa tej gwiazdy to około 1,5 masy Słońca. Polluks jest na etapie ewolucji, w którym w jego jądrze trwa synteza helu w węgiel i tlen. Gwiazda ma gorącą zewnętrzną atmosferę – koronę, przypuszczalnie podobną do korony słonecznej i emituje promieniowanie rentgenowskie.
Polluks ma pięciu optycznych towarzyszy o wielkości obserwowanej od 10,51 do 13,70; ruch własny tych gwiazd różni się od ruchu Polluksa i ich sąsiedztwo jest tylko przypadkowe.
Układ planetarny[ | edytuj kod]
W 2006 roku ogłoszono odkrycie planety HD 62509 b, później nazwanej Thestias, krążącej wokół Polluksa. Obiekt ten jest planetą-olbrzymem, ma masę ponad dwukrotnie większą od masy Jowisza. Jej okres obiegu jest równy 1,6 roku ziemskiego, krąży ona w średniej odległości 1,7 au po orbicie o mimośrodzie 0,02 ± 0,03.
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Polluks (gwiazda) w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ Anderson E., Francis C: HIP 37826 (ang.). W: Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2014-05-14].
- ↑ HD 62509 b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
- ↑ Jim Kaler: POLLUX (Beta Geminorum) (ang.). W: STARS [on-line]. [dostęp 2017-07-26].
- ↑ Ian Ridpath: Gemini the Twins (ang.). W: Star Tales [on-line]. [dostęp 2017-07-26].
- ↑ Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 236. ISBN 0-486-21079-0. (ang.)
- Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-02-01. [dostęp 2017-07-26].
- Stars within 50 light years (ang.). W: An Atlas of the Universe [on-line]. [dostęp 2017-07-26].
- Mason et al.: WDS J07453+2802A. W: The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
- A. P. Hatzes et al. Confirmation of the planet hypothesis for the long-period radial velocity variations of β Geminorum. „Astronomy & Astrophysics”. 475 (1), s. 335–341, październik 2006. DOI: 10.1051/0004-6361:20065445 (ang.).