Pojezierze Południowopomorskie (314.6-7) – obejmuje terytoria pomiędzy morenami fazy pomorskiej na północy, Pradoliną Toruńsko-Eberswaldzką na południu, doliną Odry na zachodzie i doliną Wisły na wschodzie, na szlaku odpływu lodowcowo-rzecznego, który spowodował powstanie rozległych piaszczystych równin w dorzeczach dopływu Noteci – Drawy oraz dopływów Wisły – Brdy i Wdy. Pomiędzy dolinami tych rzek występują liczne jeziora wytopiskowe. Klimatycznie jest to region bardziej suchy (średnia roczna 500-550 mm) i cieplejszy niż Pojezierza Wschodnio- i Zachodniopomorskie. W składzie lasów przeważają tu bory sosnowe na sandrach. Mieszane lasy liściaste na wysoczyznach morenowych przeważnie ustąpiły miejsca polom uprawnym. Makroregion zajmuje powierzchnię 17 789 km² (oznacza to, że powierzchnia Pojezierza Południowopomorskiego jest równa łącznej sumie powierzchni Pojezierza Zachodniopomorskiego i Wschodniopomorskiego) i dzieli się go na 12 następujących mezoregionów:Puszcza Drawska – puszcza w północno-zachodniej Polsce, na terenie województw zachodniopomorskiego, lubuskiego i wielkopolskiego. Ciągnie się pasmem na południe od jezior Lubie i Drawsko do ujścia Drawy do Noteci. Od północy i wschodu ograniczona jest Pojezierzem Drawskim i Pojezierzem Wałeckim, zaś od strony zachodniej znajdują się: Pojezierze Ińskie, Pojezierze Choszczeńskie i Pojezierze Dobiegniewskie. Od południa zamknięta Kotliną Gorzowską. W przeszłości części tego kompleksu nazywano także Puszczą Zarzęcicką (w okolicach Drawska Pomorskiego) oraz Puszczą Polską (na południe od jeziora Drawsko). Nazwa puszczy pochodzi od rzeki Drawy przecinającej lasy puszczy. Ze względu na położenie przeważnie w pasie sandrów Równiny Drawskiej dominują tu siedliska borowe z domieszką gatunków liściastych.