Pojazd mechaniczny

Podstrony: [1] 2 [3] [4]

Przeczytaj także...
Encyklopedia PWN – encyklopedia internetowa, oferowana – bezpłatnie i bez konieczności uprzedniej rejestracji – przez Wydawnictwo Naukowe PWN. Encyklopedia zawiera około 122 tysiące haseł i 5 tysięcy ilustracji.Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (PBUK) - organizacja zakładów ubezpieczeń, które na terytorium Polski prowadzą działalność ubezpieczeniową w zakresie obowiązkowego ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Przynależność do PBUK jest obowiązkowa i rozpoczyna się z dniem uzyskania od organu nadzoru zezwolenia na wykonywanie działalności ubezpieczeniowej.

Prawo cywilne[ | edytuj kod]

Mechaniczny środek komunikacji[ | edytuj kod]

Pojęcie mechanicznego środka komunikacji funkcjonuje w prawie cywilnym (przy określaniu odpowiedzialności). Zostało po raz pierwszy użyte w art. 436 kodeksu cywilnego (w 1965 r.), który mówi o „mechanicznym środku komunikacji poruszanym za pomocą sił przyrody”. Wynika z tego, że mechaniczny środek komunikacji zawsze cechuje:

Trolejbus – pasażerski pojazd drogowy zaprojektowany do przewozu więcej niż dziewięciu osób (wliczając kierowcę), napędzany energią elektryczną pobieraną z sieci trakcyjnej i nie poruszający się po szynach. Ma dwa odbieraki prądu połączone z zawieszoną nad jezdnią parą przewodów. Stąd nazwa od angielskiego słowa „trolley” i końcówki „bus” od omnibus (po łacinie – dla wszystkich). W Polsce trolejbusy korzystają z prądu stałego o napięciu 600 V.Tor – dwie szyny podtrzymujące i prowadzące koła pojazdów szynowych, ułożone na podkładach lub wlane w specjalną płytę betonową służą jako droga kolejowa, tramwajowa lub metro, w określonej odległości od siebie. Ułożony jest na podtorzu.

napędzanie własnym urządzeniem mechanicznym (silnikiem)
możliwość samodzielnego ruchu, wyłącznie z pomocą sił przyrody
przeznaczenie do komunikacji.

Mechanicznym środkiem komunikacji jest zatem samochód osobowy i ciężarowy, ciągnik, autobus, trolejbus, motocykl, skuter, pociąg, statek powietrzny i morski, statek żeglugi śródlądowej, motorówka. Pojęcie odnosi się wszakże do środków komunikacji, poruszających się zarówno w ruchu lądowym (np. drogami, szynami), jak i powietrznym, czy morskim.

Orzecznictwo to ogół decyzji jednego bądź wielu sądów i innych organów państwa. Przy czym pod pojęciem orzeczenia rozumie się tu zarówno stan faktyczny i prawny rozstrzygniętej sprawy, jak i sentencję wyroku oraz samo jej uzasadnienie.Odpowiedzialność deliktowa (łac. ex delicto - z czynu niedozwolonego) – jeden z dwóch tradycyjnie wyróżnianych reżimów odpowiedzialności cywilnej. Wyróżnia się ją ze względu na źródło zobowiązania, którym jest dopuszczenie się czynu niedozwolonego. Zdarzenie to powoduje powstanie między sprawcą a poszkodowanym (wyjątkowo - również między sprawcą a inną osobą) cywilnoprawnego stosunku zobowiązaniowego.

Mechanicznym środkiem komunikacji nie może być:

pojazd napędzany własnym mechanizmem, ale wprawianym w ruch siłą mięśni ludzkich lub zwierzęcych (np. hulajnoga, rower, wóz konny, kajak, mięśniolot)

pojazd poruszany bezpośrednio siłami przyrody (np. żaglówka, lotnia)

urządzenie z ograniczoną swobodą ruchu (np. schody ruchome, dźwig, winda – porusza się wyłącznie w szybie)

urządzenie nieprzeznaczone do komunikacji pomiędzy ludźmi, transportu ludzi lub towarów, czy rekreacji.

II Rzeczpospolita[ | edytuj kod]

Prawo drogowe[ | edytuj kod]

Od chwili powstania II Rzeczypospolitej w 1918 r. istniała potrzeba stworzenia krajowych przepisów, regulujących kwestie drogowe, bowiem zunifikowane prawo z czasu zaborów traktowało je w sposób marginalny. W rozporządzeniu z 6 lipca 1922 r. wprowadzono m.in. przepisy ruchu drogowego, czy szczegółowe kryteria budowy i wyposażenia różnego typu pojazdów mających silnik. Określenie „pojazd mechaniczny”, zawarte w tym rozporządzeniu, odnosiło się do „wszystkich pojazdów, służących do przewozu osób lub ciężarów, a poruszanych siłą mechaniczną, nie biegnących po szynach, korzystających stale lub czasowo z dróg publicznych i przeznaczonych zarówno dla celów zarobkowych, jak i własnego użytku (osób prywatnych lub instytucji samorządowych, państwowych, spółek, firm itd.)”. Do pojazdów, wymienionych w rozporządzeniu, należą: samochód osobowy, samochód ciężarowy, traktor, motocykl (także z wózkiem bocznym).

Biblioteka Narodowa (BN) – polska biblioteka narodowa w Warszawie, na Ochocie, na Polu Mokotowskim, narodowa instytucja kultury założona w 1928.Sądy powszechne – część systemu sądownictwa właściwa do rozstrzygania spraw niezastrzeżonych dla innych sądów.

Definicja pojazdu mechanicznego pojawia się dopiero w rozporządzeniu z 1928 r. (nowelizującym poprzednie), które określa nim „pojazd poruszany przez umieszczony na nim silnik i nie biegnący po szynach”. Każdy pojazd mechaniczny, zgodnie z Załącznikiem nr 2, musiał być zaliczony do odpowiedniej grupy:

1) osobowe (do 7 osób włącznie), 2) półciężarowe (do 1,5 t), 3) ciężarowe, 4) sanitarne, 5) cysterny, 6) specjalne, 7) autobusy, 8) pociągi drogowe, 9) motocykle z wózkiem doczepnym, 10) motocykle bez wózka doczepnego
Czołg – gąsienicowy wóz bojowy, przeznaczony do walki z siłami przeciwnika na krótkich i średnich dystansach za pomocą prowadzenia ognia na wprost. Ciężki pancerz i duża mobilność zapewniają czołgom przetrwanie na polu bitwy, a napęd gąsienicowy pozwala na przemieszczanie się z dużą prędkością w trudnym terenie. Czołg jest zasadniczym środkiem prowadzenia walki lądowej, zwłaszcza natarcia.Rower – jedno- lub wielośladowy pojazd drogowy napędzany siłą mięśni poruszających się nim osób za pomocą przekładni mechanicznej, wprawianej w ruch (najczęściej) nogami.

Definicja zawarta w rozporządzeniu z 1928 r. została ostatecznie rozszerzona w nowelizacji z 1937 r.

(1) Pojazdem mechanicznym w rozumieniu rozporządzenia niniejszego jest pojazd, poruszany przez umieszczony na nim silnik i nie biegnący po szynach.
(2) Pojazd nie biegnący po szynach, a zasilany prądem elektrycznym z sieci (troleybus), uważa się za pojazd mechaniczny. (...)
(5) Nie uważa się za pojazdy mechaniczne, w rozumieniu rozporządzenia niniejszego, rowerów z silnikami pomocniczymi o pojemności skokowej do 100 cm3 i motocykli bez wózków z silnikami o tejże pojemności. (...)
Kodeks karny (ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny) – akt prawny regulujący zasady prawa karnego materialnego obowiązujące w Polsce.Przyczepa – pojazd kołowy, albo gąsienicowy bez własnego silnika, ciągnięty przez inny pojazd, przeważnie samochód, ciągnik drogowy, ciągnik rolniczy. Tylko nieliczne przyczepy posiadają napęd, ułatwiający jazdę w terenie np. ciężkich motocykli wojskowych.

§ 1 rozporządzenia z dnia 27 października 1937 r.

Pojęcie pojazdu mechanicznego, powstałe w okresie międzywojennym, było następnie rozwijane w ustawodawstwie PRL.

Zobacz też[ | edytuj kod]

Pojazd drogowy

Środek transportu

Podstrony: [1] 2 [3] [4]

w oparciu o Wikipedię (licencja GFDL, CC-BY-SA 3.0, autorzy, historia, edycja)

Warto wiedzieć że... beta

Pojazd szynowy – urządzenie transportu lądowego, poruszające po torze kolejowym lub innych systemach szynowych. Ustawa transporcie kolejowym definiuje pojęcie pojazdu kolejowego - jako pojazdu dostosowanego do poruszania się na własnych kołach po torach trakcyjnych, a tym samym na wstępie zawęża definicję pojazdu szynowego do pojazdów kolejowych oraz pomija (nie występujące w zasadzie w Polsce) pojazdy szynowe na poduszce magnetycznej. Tak więc pojazdami szynowymi są zarówno pojazdy kolejowe (w tym wąskotorowe), a także tramwaje, metro, kolej przemysłowa (np. kopalniana) oraz część pojazdów liniowych (np. kolejka na Górę Parkową w Krynicy czy na Gubałówkę w Zakopanem).

Marek Mozgawa (ur. 29 grudnia 1956 r. w Warszawie) - polski prawnik, wykładowca akademicki, profesor doktor habilitowany na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości. Specjalizuje się w prawie karnym materialnym i prawie karnym wykonawczym oraz prawie przestępstw handlowych.

II Rzeczpospolita (II RP) – Rzeczpospolita Polska w latach 1918–1945, od odzyskania suwerenności państwowej w 1918 do wycofania uznania międzynarodowego dla Rządu RP na uchodźstwie w konsekwencji wykonania porozumień między mocarstwami wielkiej trójki na konferencji jałtańskiej w 1945.

Naczepa – towarowy pojazd drogowy bez osi przedniej, zaprojektowany w ten sposób, że część pojazdu oraz znaczna część masy ładunku spoczywa na ciągniku samochodowym.

Schody ruchome, eskalator – urządzenie transportowe, zaliczane do grupy przenośników i służące do przewozu osób pomiędzy kondygnacjami budynku.

Droga – wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa. Przeznaczona do ruchu pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt. (Prawo o ruchu drogowym, art. 2 pkt 1)

Motorower, moped – jednośladowy lub dwuśladowy pojazd, posiadający dwa, trzy lub cztery koła jezdne, wyposażony w silnik spalinowy o pojemności do 50 cm³ lub silnik elektryczny o mocy nie większej niż 4 kW, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h.