Pocisk
Przeczytaj także...
Grot, żeleźce – ostre, najczęściej metalowe zakończenie strzał, broni drzewcowej oraz drzewc chorągwi czy innych znaków wojskowych. Groty mogły być płaskie, paraboliczne, trójkątne lub czworokątne, przeznaczone do zadawania ran szarpanych, ciętych lub kłutych. Groty strzał nierzadko posiadały zadziory skierowane ku drzewcu, które utrudniały wyjęcie strzały z ciała, powodując jednocześnie większe obrażenia. Istniały także tępe groty używane podczas turniejów rycerskich. Grot mocowano za pomocą tulei nakładanej na drzewce lub za pomocą kolca wbijanego w drzewce.Definicja intuicyjna: Powierzchnia (ściślej: brzeg) kuli. Zbiór punktów oddalonych o pewną zadaną odległość (promień sfery) od wybranego punktu (środek sfery).
Działo – broń palna kalibru co najmniej 20 mm. Z wyjątkiem polskiego najcięższego karabinu maszynowego typu Nkm wz. 38FK każda broń automatyczna kalibru 20 mm jest nazywana działem.
Grot, żeleźce – ostre, najczęściej metalowe zakończenie strzał, broni drzewcowej oraz drzewc chorągwi czy innych znaków wojskowych. Groty mogły być płaskie, paraboliczne, trójkątne lub czworokątne, przeznaczone do zadawania ran szarpanych, ciętych lub kłutych. Groty strzał nierzadko posiadały zadziory skierowane ku drzewcu, które utrudniały wyjęcie strzały z ciała, powodując jednocześnie większe obrażenia. Istniały także tępe groty używane podczas turniejów rycerskich. Grot mocowano za pomocą tulei nakładanej na drzewce lub za pomocą kolca wbijanego w drzewce.Definicja intuicyjna: Powierzchnia (ściślej: brzeg) kuli. Zbiór punktów oddalonych o pewną zadaną odległość (promień sfery) od wybranego punktu (środek sfery).
Działo – broń palna kalibru co najmniej 20 mm. Z wyjątkiem polskiego najcięższego karabinu maszynowego typu Nkm wz. 38FK każda broń automatyczna kalibru 20 mm jest nazywana działem.
Pocisk – ciało wystrzeliwane z broni miotającej. Pociski są zwykle aerodynamiczne, wydłużone, a w przekroju okrągłe, wykonane z twardych i gęstych materiałów, najczęściej metali. Przed wynalezieniem lufy gwintowanej, nadającej pociskowi ruch obrotowy, miały one kształt sferyczny i nazywano je kulami.
Aerodynamika (z greckiego: aēr dpn. aéros - "powietrze" i dynamikós - "mający siłę, silny") – dział fizyki, mechaniki płynów, zajmujący się badaniem zjawisk związanych z ruchem gazów, a także ruchu ciał stałych w ośrodku gazowym i sił działających na te ciała.Kusza – broń miotająca neurobalistyczna (wykorzystująca energię sprężystości) podobna do łuku. Zasadnicza różnica w użyciu polega na możliwości wstrzymania się ze strzałem przez dowolnie długi czas po naciągnięciu cięciwy. Cięciwę naciąga się ręcznie, korbą lub lewarem, a dopiero potem strzela, naciskając spust.
Broń miotająca akumuluje w sobie energię mechaniczną lub chemiczną, która w czasie wystrzału przekształcana jest w energię kinetyczną pocisku.
Niektóre rodzaje broni wykorzystującej pociski:
Bardzo ważną cechą pocisków jest ich kształt oraz parametry materiału, z którego zostały wykonane. Zwykle przeciw pociskom stosuje się różne rodzaje pancerzy. Taka sytuacja wymusza wyścig pomiędzy konstrukcją pocisku i chroniącej przed nim tarczy. Przykładem mogą być tutaj odpowiednio wydłużone groty strzał używanych w średniowieczu. Ich budowa wynikała z próby przebicia stalowych zbroi stosowanych przez rycerstwo.
Samolot-pocisk (pocisk skrzydlaty) – samolot, którego ładunek użyteczny stanowi głowica bojowa. Są to pociski charakteryzujące się posiadaniem powierzchni nośnych służących do wytwarzania siły nośnej w locie i w odróżnieniu od skrzydlatych pocisków rakietowych, napędzane silnikami odrzutowymi przelotowymi (początkowo rzadziej silnikami tłokowymi). Termin samolot-pocisk jest obecnie rzadko używany, na korzyść terminu: pocisk manewrujący.Aerodynamika pocisku - jest to dział aerodynamiki zajmujący się zagadnieniami związanymi z oddziaływaniem powietrza na poruszający się pocisk. Aerodynamika pocisku wyjaśnia sposób powstania sił i momentów (tzw. aerodynamicznych) działających na pocisk, rozpatruje czynniki wpływające na ich wartość oraz ustala związki pozwalające określić wartość tych sił i momentów w zależności od kształtów, wymiarów, ciężkości, prędkości kątowej pocisku oraz gęstości i lepkości powietrza.
Niektóre rodzaje pocisków:
Zobacz też[]
Bibliografia[]
Pistolet (fr.) - krótka, ręczna broń palna do walki (zarówno ataku jak i obrony) na niewielką odległość (do 50 m), a także do wymuszania posłuszeństwa na polu walki. Charakteryzuje się krótką lufą, małymi gabarytami i chwytem (rękojeścią) przystosowanym do strzelania z jednej ręki.Lufa gwintowana – rodzaj lufy, stosowanej w broni palnej już w połowie XV stulecia. W lufie tej znajduje się gwint (skręcenie), które nadaje pociskowi ruch wirowy przez co jego lot jest znacznie bardziej stabilny dzięki efektowi żyroskopowemu. Jej zaletą jest duża celność, jednak ze względu na długi czas nabijania pierwszych egzemplarzy stosowana była początkowo jedynie w broni myśliwskiej lub wyborowej (np. arkebuzach). Powszechne stosowanie luf gwintowanych miało miejsce w drugiej połowie XIX wieku wraz z wynalezieniem amunicji zespolonej i broni odtylcowej.
Warto wiedzieć że... beta
Zbroja – część pasywnego uzbrojenia ochronnego wojowników, stosowana od starożytności do ok. XVII wieku. W Polsce przetrwały aż do wieku XVIII jako zbroje husarskie i kolczugi pancernych.
Energia mechaniczna — suma energii kinetycznej i potencjalnej. Jest postacią energii związaną z ruchem i położeniem obiektu fizycznego (układ punktów materialnych, ośrodka ciągłego itp.) względem pewnego układu odniesienia.
Granat (z łac. → wł. lub hiszp. Granada) – rodzaj broni, pocisk rażący odłamkami i energią wybuchu albo zapalający.
Rycerstwo – stan społeczny złożony z konnych wojowników istniejący w Europie w okresie pełnego średniowiecza i późnego średniowiecza. Warstwa ta wytworzyła swoisty styl życia, ceremoniał i etykę. W zamian za nadanie ziemskie przyjmowało obowiązek służby pod rozkazami seniora. W późnym średniowieczu przekształciło się w szlachtę.
Armata była dawniej bronią miotająca pociski za pomocą prochu. Współcześnie terminem tym określa się działo o bliskim płaskiemu torze lotu pocisku, służące do ostrzeliwania celów będących na linii pola widzenia.
Energia wiązania chemicznego – najmniejsza energia potrzebna do rozerwania wiązania chemicznego. Energię wiązań wyraża się najczęściej w jednostkach kJ/mol.
Bomba – broń w postaci ładunku materiału wybuchowego, zazwyczaj w specjalnej obudowie, wyposażonego w mechanizm detonujący (zapalnik). Służy przede wszystkim do niszczenia obiektów siłą energii wybuchu, rażąc odłamkami lub wywołując pożar. Bomby zaliczane do broni masowego rażenia zamiast materiału wybuchowego posiadają atomowy, biologiczny lub chemiczny ładunek bojowy.