Pocisk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Pocisk wystrzelony z haubicy

Pocisk – obiekt materialny o określonych właściwościach i kształcie, miotany lub odpalany na dystans, służący do wykonania zadania bojowego w pewnej odległości od miejsca wyrzutu. Zasadniczo służy do rażenia celów, co może następować dzięki energii kinetycznej samego pocisku, bądź dzięki zjawiskom wywołanym przez eksplozję jego ładunku bojowego. Innym rodzajem zadań bojowych pocisku może być oświetlanie terenu, podpalenie obiektu itp. Pociski miotane są dzięki energii sprężystej, odrzutu, ciśnienia gazów itd. Pociski wystrzeliwane były pierwotnie z broni miotającej, współcześnie – z broni palnej, bądź wyrzutni. Od II połowy XX w. na bardzo szeroką skalę wykorzystuje się także pociski z własnym napędem, zwłaszcza pociski odrzutowe.

Broń palna – broń miotająca pociski energią gazów powstałych ze spalania ładunku miotającego. W zależności od rodzaju zastosowanego układu miotającego, dzieli się ona na broń lufową i broń rakietową.Pocisk burzący – pocisk artyleryjski lub rakietowy niszczący cel za pomocą energii wybuchu zawartego w pocisku materiału wybuchowego. Pociski burzące służą do zwalczania schronów bojowych, rowów strzeleckich, punktów obserwacyjnych, magazynów itp. W momencie wybuchu pocisku burzącego powstaje fala uderzeniowa, która rozprzestrzenia się w powietrzu, gruncie oraz innych ośrodkach. Na czole fali istnieje skok ciśnienia rzędu 5x10 MPa, który jest głównym czynnikiem oddziałującym na cel. Efektywność oddziaływania fali uderzeniowej zależy od ilości materiału wybuchowego i rodzaju ośrodka otaczającego pocisk w chwili wybuchu, a jej miarą jest wymiar leja powstałego w wyniku wybuchu. Ubocznym czynnikiem rażącym wybuchu pocisku burzącego są powstające w czasie wybuchu odłamki.

W zależności od wykorzystywanej broni i własności samych pocisków, główne ich klasy to:

  • pociski strzeleckie;
  • pociski artyleryjskie;
  • pociski odrzutowe.

    • Inną klasyfikację można stworzyć w zależności od przeznaczenia pocisku:

  • zasadniczego przeznaczenia – służą do rażenia celu – np. pocisk burzący, pocisk chemiczny, pocisk przeciwpancerny;
  • specjalnego przeznaczenia – np. pocisk dymny, pocisk agitacyjny;
  • pomocniczego przeznaczenia – np. pocisk ćwiczebny

    • Innym istotnym podziałem jest klasyfikacja na pociski kierowane i niekierowane.

    Karabin (z fran. carabin, dawniej: flinta) – długa indywidualna broń palna (strzelecka), zasilana najczęściej amunicją karabinową, charakteryzująca się stosunkowo długą lufą i znaczną donośnością. Ze względu na ogromną rozpiętość ich produkcji w czasie, karabiny są bronią bardzo zróżnicowaną pod względem konstrukcyjnym. Broń miotająca – broń wyrzucająca, czyli miotająca (stąd nazwa) różnego rodzaju pociski za pomocą energii mechanicznej lub chemicznej.

  • Strzała miotana z łuku była jednym z pierwszych rodzajów pocisku

  • Kamienne i żeliwne kule armatnie z XVI w. – pociski do broni artyleryjskiej, rażące energią kinetyczną

  • Przekrój burzącego pocisku artyleryjskiego, rażącego energią chemiczną materiału wybuchowego

    Pocisk artyleryjski - główny element naboju artyleryjskiego, którego podstawowym przeznaczeniem jest niszczenie siły żywej, sprzętu i umocnień nieprzyjaciela, zapalanie obiektów, oświetlanie lub zadymianie terenu, wskazywanie celów, rozrzucanie ulotek itp. Pocisk artyleryjski ma najczęściej postać skorupy wypełnionej materiałem wybuchowym, zapalającym lub inną zawartością w zależności od przeznaczenia (ulotki, mieszanina oświetlająca z proszku magnezowego, itp.) Współcześnie stosuje się także pociski przeciwpancerne podkalibrowe, które wykonane są z litego metalu, mogą jednak zawierać one niewielką ilość substancji pirotechnicznej do oznaczania toru lotu, tzw. smugacz.Haubica – działo kalibru od około 75 mm wzwyż, o krótkiej lufie (od 10 do 30 kalibrów) i małej prędkości początkowej pocisku, przeznaczone głównie do strzelania stromotorowego. Stosowana przede wszystkim do prowadzenia ognia do celów ukrytych (znajdujących się w ukryciu) lub zakrytych (za przeszkodami). Dzięki zastosowaniu zmiennych ładunków miotających jest możliwe dokonanie zmiany stromości toru lotu pocisku i donośności strzelania przy tym samym (stałym) kącie podniesienia.

  • Bomba atomowa – beznapędowy, niekierowany pocisk lotniczy rażący dzięki energii fizycznej skumulowanej w jego głowicy

  • Torpeda – podwodny pocisk z własnym napędem silnikowym

  • Kierowany pocisk odrzutowy z napędem rakietowym

    • Przypisy[ | edytuj kod]

    1. ↑ Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 159. ISBN 83-11-06699-X.
    2. ↑ Pocisk. W: Mała Encyklopedia Wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowe, 1970, s. 636.
    3. ↑ Stanisław Klus: Pocisk. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Wydawnictwo MON, 1978, s. 494.
    4. Encyklopedia techniki wojskowej. Wydawnictwo MON, 1978, s. 495.
    Amunicja przeciwpancerna – termin określający ogół pocisków artyleryjskich, rakiet, min, granatów oraz pocisków wystrzeliwanych z broni strzeleckiej przeznaczonych do rażenia celów opancerzonych - czołgów, opancerzonych wozów bojowych oraz umocnień. Celem tego rodzaju pocisków jest przebicie jak najmocniejszego pancerza. Głównym czynnikiem rażącym większości rodzajów amunicji przeciwpancernej jest ich energia kinetyczna.Pocisk chemiczny - pocisk artyleryjski lub rakietowy wypełniony bojowym środkiem trującym, przeznaczony do zwalczania siły żywej , oraz skażania terenu i sprzętu. Wewnątrz skorupy pocisku chemicznego poza BŚT znajduje się także ładunek materiału wybuchowego którego zadaniem jest rozerwanie skorupy i rozproszenie BŚT. Pociski chemiczne mogą być wyposażone w zapalnik uderzeniowy, czasowy lub zbliżeniowy. Ubocznym czynnikiem rażącym wybuchu pocisku chemicznego są powstające w czasie wybuchu odłamki i fala uderzeniowa. Pociski chemiczne mają zdolność rażenia ukrytej siły żywej, a ich użycie wywiera duży efekt psychologiczny.




    Warto wiedzieć że... beta

    Broń jądrowa – rodzaj broni masowego rażenia wykorzystującej wewnątrzjądrową energię wydzielaną podczas niekontrolowanej łańcuchowej reakcji rozszczepienia jąder ciężkich pierwiastków (uranu i plutonu – broń atomowa) lub reakcji termojądrowej syntezy lekkich pierwiastków z wodoru – bomba wodorowa – o sile wybuchu znacznie większej od broni atomowej. Podobnie do każdego innego rodzaju broni, broń jądrowa jest trudna do jednoznacznego zdefiniowania. Według jednak amerykańskiego Departamentu Obrony, bronią jądrową jest kompletne urządzenie w jego zamierzonej ostatecznej konfiguracji, które po zakończeniu procedur i procesów uzbrojenia, fuzji oraz sekwencji odpalenia, zdolne jest do produkcji zamierzonej reakcji nuklearnej oraz uwolnienia energii.
    Łuk – jedna z najstarszych broni miotających, znana ludzkości od co najmniej 35 tys. lat. Pierwsze urządzenie w dziejach człowieka służące do magazynowania energii kinetycznej.
    Kontrola autorytatywna – w terminologii bibliotekoznawczej określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową.
    Pocisk odrzutowy – pocisk napędzany silnikiem odrzutowym, przeznaczony do niszczenia celów za pomocą przenoszonego ładunku bojowego.
    Gemeinsame Normdatei (GND) – kartoteka wzorcowa, stanowiąca element centralnego katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB), utrzymywanego wspólnie przez niemieckie i austriackie sieci biblioteczne.

    Reklama