Pobiedno
Podstrony: 1 [2] [3]
Bolesław Jerzy II, łac. Georgius dei gracia dux et heres Regni Russie, ukr. Юрій II Болеслав Тройденович (ur. ok. 1310, zm. 21 marca 1340) – natus dux et dominus Russiae – książę halicko-wołyński w latach 1323-1340. Ożeniony z córką wielkiego księcia Giedymina (dziadek Jagiełły) księżniczką Eufemią, siostrą królowej Aldony Anny Giedyminówny, pierwszej żony Kazimierza Wielkiego. Bolesław Jerzy był po kądzieli i po mieczu praprawnukiem księcia Konrada mazowieckiego.Królestwo Galicji i Lodomerii wraz z Wielkim Księstwem Krakowskim i Księstwami Oświęcimia i Zatoru (niem. Königreich Galizien und Lodomerien mit dem Großherzogtum Krakau und den Herzogtümern Auschwitz und Zator; ukr. Королівство Галичини та Володимирії з великим князівством Краківським і князівствами Освенціма і Затору) – państwo (w praktyce prowincja i kraj koronny) na terytorium Galicji, w latach 1772-1918 wchodzące w skład Monarchii Habsburgów, Cesarstwa Austriackiego i Austro-Węgier. Kraina historyczna na wschodzie Europy Środkowej, obecnie w granicach Polski i Ukrainy.
Pobiedno (staropol. Pobidno, także Pobydno) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Bukowsko. Leży na lewym brzegu Sanoczka.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Historia[ | edytuj kod]
Prawdopodobnie wieś lokowana przez księcia Jerzego II, jako wieś służebna grodu sanockiego. W historii I Rzeczypospolitej osada zasłynęła dzięki swej dziedziczce Magdalenie Pobiedzińskiej, która w 1550 poślubiła Marcina Krowickiego, proboszcza z Sądowej Wiszni. Skandal, który wybuchł wokół tego związku, był jednym z najgłośniejszych w historii polskiego protestantyzmu. Z Pobiedna w ziemi sanockiej wywodza się Pobiedzińscy h. Gryf. Np. Stanisław Pobiedziński na połowie swych dóbr w Pobiednie w r. 1596 podarował 500 zł. posagu żonie swej Annie Skrzetuskiej – córce Baltazara Słoneckiego (P. 1401 k. 769). Stanisław, odnotowany z powodu 80 zł. w r. 1599 przez Małgorzatę Jemiołowską, wdowę po Walentynie Jemiołowskim.
Kolejni właściciele to; Leszczyńscy, Morawscy, Truskolascy i Bielawscy.
Do 1772 wieś leżała administracyjnie w ziemi sanockiej województwa ruskiego. Od 1772 należała do cyrkułu leskiego, a następnie sanockiego. Po reformie administracyjnej w 1864 r., do powiatu sądowego sanockiego, gminy wiejskiej Sanok w kraju Galicja. W 1898 r. wieś liczyła 496 osób zamieszkujących 80 domów.
W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej Pobydno był Jan Truskolaski. Na przełomie lat 60./70. Pobiedno posiadali jego spadkobiercy. W latach 80. dobrami władali Marcin, Katarzyna, Apolonia Truskolascy oraz współwłaściciele . W ostatniej dekadzie XIX wieku i na początku XX wieku właścicielem dóbr w Pobiednie pozostawał Władysław Morawski.
We wrześniu 1944 podczas operacji dukielsko-preszowskiej we wsi stacjonowała niemiecka 68. Infanterie-Division (XXIV. Panzerkorps) broniąca pozycji przed nacierającym od wschodu radzieckim 67 Korpusem piechoty oraz 167 i 129 Korpusem strzelców (107 Dywizji Piechoty).
Podstrony: 1 [2] [3]