Plac

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Trafalgar Square, Londyn (2009)
Plac Krasińskich w Warszawie (1900)
Plac Kościuszki w Tomaszowie Mazowieckim

Plac (niem. Platz – puste miejsce; z łac. platea – szeroka ulica, bulwar, plac; od gr. πλατεῖα ὁδός – plateia hodos – szeroka ulica) – wolna, niezabudowana przestrzeń miejska, zwykle w kształcie prostokąta lub kwadratu, ograniczona zabudową, ulicami, zielenią, przeważnie wyłączona z ruchu pojazdów. Często plac zdominowany jest przez charakterystyczną budowlę lub ich zespół (obiekty sakralne, gmachy użyteczności publicznej, zamki i pałace), a w jego obrębie znajdują się zazwyczaj pomniki, kolumny, fontanny, słupy ogłoszeniowe i inne obiekty małej architektury.

Ulica – droga wytyczona i zbudowana na obszarze zurbanizowanym (głównie w mieście, ale także w osadzie oraz czasem na wsi), której współcześnie zazwyczaj nadaje się oficjalnie urzędową nazwę własną.Demonstracja (łac. demonstratio - wskazanie, inaczej manifestacja) – wystąpienie zbiorowe, zgromadzenie, mające na celu wyrażenie protestującej przeciw czemuś lub popierającej coś części opinii publicznej. Jest to publiczne okazywanie uczuć, postawy wobec czegoś lub kogoś przez jednostkę lub grupę.

Większość placów miejskich jest miejscem koncertów, happeningów, demonstracji, wieców i innych wydarzeń o charakterze masowym, może też pełnić funkcję targowiska lub parkingu.

Pierwsze place powstały w miastach około 6000 lat temu jako miejsca wymiany handlowej. Główne place miast starożytnego Rzymu nosiły miano forum, natomiast Grecji – agory. W miastach średniowiecznych centralny plac, przy którym znajdował się ratusz, sukiennice, waga miejska itp. budowle i zbiegały się na nim główne drogi, nazywano rynkiem. Place publiczne w obecnej formie wywodzą się z renesansowych miast włoskich.

Zabudowa miejska - użyteczne zagospodarowanie przestrzeni, pozwalające na pełnienie funkcji miejskich przez dany ośrodek skupiska ludności.Fontanna (wodotrysk) – urządzenie wodne, najczęściej ozdobne, wyrzucające pod ciśnieniem wodę z dysz lub dyszy. Jest jednym z elementów tzw. małej architektury.

Największym placem publicznym na świecie jest plac Tian’anmen w Pekinie, którego powierzchnia wynosi 0,44 km².

Określenie plac odnosi się także do różnych wydzielonych, w różny sposób zagospodarowanych, miejsc (np. plac budowy, plac zabaw).

Zobacz też[ | edytuj kod]

  • rynek (urbanistyka)
  • plac gwiaździsty
  • skwer




    • Warto wiedzieć że... beta

    Agora (gr. ἀγορά, dosł. miejsce zgromadzeń) – główny plac, rynek w miastach starożytnej Grecji. Centrum wokół którego toczyło się życie polityczne, religijne, a czasami także handlowe.
    Kolumna – pionowa podpora architektoniczna o kolistym przekroju trzonu. Jeden z najstarszych i najpowszechniej stosowanych w architekturze elementów podporowo-dźwigowych pełniących funkcje konstrukcyjne, budowany od czasów starożytnych.
    Pomnik – w architekturze, dzieło rzeźbiarskie lub rzeźbiarsko-architektoniczne, posąg, obelisk, płyta itp., wzniesione dla upamiętnienia osoby lub zdarzenia historycznego.
    Plac Niebiańskiego Spokoju, plac Tian’anmen (chiń. upr.: 天安门广场; chiń. trad.: 天安門廣場; pinyin: Tiān’ānmén Guǎngchǎng) – wielki plac w centrum Pekinu, przed Zakazanym Miastem. Największy publiczny plac na świecie. Samo Tiān’ānmén oznacza Bramę Niebiańskiego Spokoju, położoną na północnym krańcu placu, stanowiącą wejście na teren miasta cesarskiego.
    Plac gwiaździsty – plac miejski, uformowany w kształcie gwiazdy. Szczególnie popularny rodzaj w okresie końca XIX wieku, protoplastą dla tego typu rozwiązań był plac Gwiazdy w Paryżu.
    Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
    Rynek – centralny plac miejscowości, charakterystyczny dla urbanistyki europejskich miast. Rynki wytyczano od początku średniowiecza do XIX wieku.

    Reklama