Pistolet maszynowy Kis
Góry Świętokrzyskie (342.34) – masyw górski położony w południowo-wschodniej Polsce, w centralnej części Wyżyny Kieleckiej. Najwyższy szczyt to Łysica (612 m n.p.m.) w paśmie Łysogór. Nazwa gór pochodzi od relikwii Krzyża Świętego przechowywanych w klasztorze na Łysej Górze.Pistolet maszynowy – indywidualna broń strzelecka, zasilana amunicją pistoletową. Samoczynna, rzadziej samoczynno-samopowtarzalna. Przeznaczona do zwalczania siły żywej na odległości do 200 m, do likwidacji oporu w schronach i rowach strzeleckich, do walk partyzanckich i dywersyjnych itp. Działanie oparte najczęściej na zasadzie odrzutu zamka swobodnego rzadziej półswobodnego. Zasilana z magazynków o dużej pojemności. Pierwszym pistoletem maszynowym był włoski pistolet maszynowy Villar-Perosa.
Sten – brytyjski pistolet maszynowy z 1941 roku, podstawowy pistolet maszynowy armii brytyjskiej używany do lat 50. XX wieku.
KIS – pistolet maszynowy opracowany przez Polikarpa Rybickiego ps. "Konar", Witolda Szafrańskiego ps. "Igo" i Stanisława Skorupkę ps. "Smrek".
Nazwa pistoletu pochodzi od pierwszych liter pseudonimów konstruktorów. Produkowany w konspiracji w latach 1943–1944. Części produkowano w Starachowicach, a wykańczanie, montaż oraz bruzdowanie luf wykonywano w warsztacie polowym w rejonie Gór Świętokrzyskich przy oddziale AK „Nurta”. Pierwotnie pistolet nazwany został Likwidatorem, nazwa KIS została nadana w marcu 1944 roku. Później nazwę „Likwidator” nosiła seria 8 pistoletów maszynowych, wzorowanych na KIS-ie, wykonanych od kwietnia do lipca 1944 roku przez Zdzisława Dydę w warsztacie rusznikarskim AK w Opatowie.
Opis konstrukcji[ | edytuj kod]
KIS działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Wzorowany był na Stenie. Lufa była pozbawiona osłony. Pistolet nie posiadał kolby. Malowany był farbą olejną. Był przystosowany tylko do prowadzenia ognia ciągłego. Zastosowano lufę o przewodzie gwintowanym, z 6 polami i bruzdami, oksydowaną chemicznie.
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Ciepliński; Ryszard Woźniak Encyklopedia współczesnej broni palnej s. 98