Pieszy
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Przejście dla pieszych – powierzchnia jezdni, drogi dla rowerów lub torowiska przeznaczona do przechodzenia przez pieszych, oznaczona odpowiednimi znakami drogowymi (art. 2 Ustawy Prawo o ruchu drogowym). Pionowym znakiem jest znak D-6 (pokazany po prawej stronie), natomiast poziomym - znak P-10 - w postaci równoległych do drogi, białych pasów tworzących ciąg ustawiony poprzecznie względem tej drogi, potocznie zwany zebrą. W tak specjalnie oznaczonym miejscu pieszy, który rozpoczął przechodzenie przez drogę, ma pierwszeństwo przed uczestnikami ruchu poruszającymi się po tej drodze, o ile przejście to nie jest kierowane przez upoważnioną do tego osobę lub sygnalizację świetlną. Warto również nadmienić, iż zabronione jest przejeżdżanie rowerem lub motorowerem przez przejście dla pieszych - do tego służy przejazd dla rowerzystów. Dopuszczalne jest natomiast jego przeprowadzenie - można przejść, trzymając go obok siebie. Wyjątkiem od tego zakazu jest niepełnosprawny, poruszający się na wózku inwalidzkim, osoba pchająca wózek inwalidzki bądź wózek dziecięcy, lub osoba w wieku do 10 lat kierująca rowerem pod opieką pełnoletniego - taka osoba jest również uznawana za pieszego i może w pełni swobodnie korzystać z przejścia dla pieszych.Światowa Organizacja Zdrowia w swej konstytucji z 1946 roku określiła zdrowie jako „stan pełnego fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu, a nie tylko całkowity brak choroby czy kalectwa". W ostatnich latach definicja ta została uzupełniona o sprawność do „prowadzenia produktywnego życia społecznego i ekonomicznego” a także wymiar duchowy.
.jpg)
Pieszy – osoba znajdująca się poza pojazdem na drodze i niewykonująca na niej robót lub czynności przewidzianych odrębnymi przepisami. Za pieszego uważa się również osobę prowadzącą, ciągnącą lub pchającą rower, motorower, motocykl, wózek dziecięcy, podręczny lub inwalidzki, osobę poruszającą się w wózku inwalidzkim, a także osobę w wieku do 10 lat kierującą rowerem pod opieką osoby dorosłej.
Historia[ | edytuj kod]
Ruch pieszy jest podstawową metodą przemieszczania się ludzi od początku istnienia gatunku ludzkiego. Nasi przodkowie wywędrowali z Afryki około 60 000 lat temu. Przebadanie tras tej wędrówki jest jednym z celów Projektu Genograficznego. Przeszli wzdłuż wybrzeży Indii aż do Australii. Przemierzyli Azję i dotarli do Ameryki, a z Azji Środkowej przemaszerowali do Europy.
W osiemnastym i dziewiętnastym wieku piesza wędrówka stała się w Wielkiej Brytanii czy w Stanach Zjednoczonych popularnym sportem widowiskowym, tak jak obecnie jazda konna. Jednym z najsłynniejszych pieszych był kapitan Robert Barclay Allardice, znany jako „Sławny Pieszy” („The Celebrated Pedestrian”) ze Stonehaven. Jego najbardziej godnym podziwu wyczynem był trwający 1000 godzin spacer w tempie mili na godzinę, który wykonał między 1 czerwca i 12 lipca 1809 roku. Udało mu się w ten sposób przemówić do wyobraźni społeczeństwa i zmobilizować 10 000 widzów, by uczestniczyli w wydarzeniu. Do końca XIX wieku wiele osób usiłowało powtórzyć jego sukces. Wśród nich była Ada Anderson, która poszła w ślady sławnego pieszego i maszerowała przez 1000 godzin w tempie ćwierć mili na kwadrans. Od XIX wieku zainteresowanie pieszą wędrówką zaczęło słabnąć. Mimo że chód zalicza się do sportów olimpijskich, nie wzbudza już porównywalnych emocji. Niemniej jednak piesi nadal uczestniczą w takich popularnych wędrówkach jak Land’s End do John o’ Groats w Wielkiej Brytanii, czy przemierzają Amerykę Północną od oceanu do oceanu. Pierwszą znaną osobą, która obeszła kulę ziemską był Dave Kunst. 20 czerwca 1970 r. rozpoczął swą wędrówkę z miasteczka Waseca w stanie Minnesota w kierunku wschodnim. 5 października 1974 r. zakończył wyprawę, wchodząc do miasta od strony zachodniej. Tego typu wydarzenia są często powiązane z akcjami charytatywnymi czy zbiórką pieniędzy. Biorą w nich udział zarówno takie sławy, jak Sir Jimmy Savile czy Ian Botham, jak i zwyczajni obywatele, którzy inaczej nie znaleźliby się w centrum uwagi opinii publicznej.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]