Patologia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Patologia (z języka greckiego πάθος „pathos” – cierpienie i -λογία „-logia” – przyrostek tworzący rzeczowniki oznaczające gałęzie nauki) – nauka będąca dziedziną medycyny, zajmująca się badaniem przyczyn, mechanizmów powstawania i rozwoju, a także skutków chorób. W Europie Środkowej wyróżnia się wewnątrz niej patomorfologię (anatomię patologiczną), zajmującą się zmianami morfologicznymi komórek, narządów i tkanek oraz patofizjologię (fizjologię patologiczną), zajmującą się chorobowymi zmianami czynnościowymi; w krajach anglosaskich natomiast anatomię patologiczną (ang. pathology) i patologię kliniczną (ang. clinical pathology). Słowo patologia może oznaczać też stan chorobowy, w ogólniejszym znaczeniu nieprawidłowość (również w odniesieniu do nauk społecznych).

Tkanka (łac. textum, l. m. textus; gr. histos – utkanie, tkanka) – zespół komórek (wraz z istotą międzykomórkową) o podobnej budowie, określonych czynnościach, podobnym pochodzeniu, przemianie materii i przystosowanych do wykonywania określonej funkcji na rzecz całego organizmu. Tkanki są elementami składowymi narządów i ich układów. Dział biologii zajmujący się tkankami to histologia.Anatomia patologiczna zwierząt – dziedzina medycyny weterynaryjnej, traktująca o wszelkich, wywołanych chorobą, zmianach anatomicznych w tkankach, narządach a także układach narządowych zwierząt.

Patologia rozumiana jako nauka bada etiologię, patogenezę, zmiany morfologiczne i zmiany czynnościowe w przebiegu chorób. W miarę rozwoju tych badań powstały bardziej szczegółowe działy:

  • histopatologia
  • immunopatologia
  • logopatologia
  • neuropatologia
  • osteopatologia
  • psychopatologia
  • patologia seksualna
  • patologia społeczna
  • patofizjologia
  • patomorfologia
  • patologia zwierząt
  • anatomia patologiczna zwierząt
  • histopatologia zwierząt
  • patofizjologia zwierząt
  • patomorfologia zwierząt
  • fitopatologia

    • Przypisy[ | edytuj kod]

    1. patologia, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-02-14].
    2. ↑ Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała, Patologia znaczy słowo o chorobie. Tom I. Patologia ogólna, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2003, s. 3–4, ISBN 83-88857-65-7.
    3. patologia. Słownik języka polskiego PWN. [dostęp 2019-02-14].

    Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

    Histopatologia zwierząt - dziedzina nauk weterynaryjnych zajmująca się badaniem mikroskopowych preparatów histopatologicznych, przede wszystkim pod kątem chorób zwierząt, które są spowodowane zmianami histopatologicznymi w tkankach.Fitopatologia (gr. φυτόν phyton – roślina, πάθος pathos – cierpienie, λόγος logos – nauka) – nauka zajmująca się chorobami roślin, często nazywana jest patologią roślin.




    Warto wiedzieć że... beta

    Fizjologia patologiczna, patofizjologia dział fizjologii i jednocześnie patologii (niektóre źródła podają, że jest to tylko dział patologii), zajmujący się badaniem zmian i zaburzeń w pracy komórek, narządów i układów (pokarmowego, nerwowego, limfatycznego itd.) organizmu będących wynikiem choroby.
    Dewiacja społeczna, patologia społeczna – odchylenie od reguł działania społecznego, postępowanie niezgodne z normami, a także z wartościami przyjętymi w społeczeństwie lub w grupie społecznej. Zachowania dewiacyjne nie są jednoznacznie interpretowane i ich określenie jest zależne od przyjętych systemów normatywnych w danym społeczeństwie. W niektórych ujęciach teoretycznych definiowane jest relatywistycznie jako zachowanie, które zostało przez społeczność zdefiniowane jako dewiacyjne. Pojęcie to upowszechniło się najpierw w socjologii amerykańskiej, dla odróżnienia od określenia patologii.
    Jerzy Bogusław Stachura (ur. 24 listopada 1937 w Horochowie, zm. 12 września 2008 w Krakowie) – prof. dr hab. medycyny, polski patomorfolog.
    Patomorfologia - dział medycyny zajmujący się rozpoznawaniem, klasyfikacją oraz czynnikami prognostycznymi chorób na podstawie zmian morfologicznych w tkankach i narządach. Jako dyscyplina teoretyczna wywodzi się z anatomii patologicznej, zajmującej się badaniem odstępstw od prawidłowej budowy ciała.
    Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego, używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. - 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji. Był to jeden z ważniejszych języków starożytności, rozpowszechniony na znacznych obszarach Półwyspu Bałkańskiego i Azji Mniejszej oraz na Cyprze. Dzisiaj ten język można studiować na filologii klasycznej. Był to język bogatej literatury, w okresie klasycznym działali Tukidydes, Arystofanes, Platon, mówcy ateńscy.
    Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców.
    Immunopatologia dział patologii zajmujący się nieprawidłowościami w zakresie odporności organizmów na działanie czynników chorobotwórczych oraz substancji obcych, np. immunopatologia przeszczepów tkankowych.

    Reklama