Pasmo Laskowskie
Pierwsze poglądy na fizycznogeograficzną regionalizację Polski pojawiły się w dziele Jana Długosza, które przez wiele następnych stuleci jako jedyne było źródłem wiedzy geograficznej. Wyraźne ożywienie w tej dziedzinie nastąpiło dopiero na przełomie XIX i XX w., ponieważ większa była już znajomość warunków naturalnych kraju. W okresie tym publikowało wielu geografów, m.in.: Stanisław Staszic, Wincenty Pol, Antoni Rehman, Wacław Nałkowski, Stanisław Lencewicz czy Ludomir Sawicki. Każdy z nich miał własną koncepcję podziału Polski na regiony fizycznogeograficzne.Wytrzyszczon (743 m) – szczyt Pasma Laskowskiego, które według Jerzego Kondrackiego, autora regionalizacji fizycznogeograficznej Polski należy do Beskidu Makowskiego. Na mapach i w przewodnikach turystycznych często zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego.
Łosek lub Lasek, Łosek, Łazek (868 m) – najwyższy szczyt Pasma Laskowskiego, które według Jerzego Kondrackiego, autora regionalizacji fizycznogeograficznej Polski należy do Beskidu Makowskiego. Na mapach i w przewodnikach turystycznych często zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego.
Pasmo Laskowskie lub Pasmo Łoska – pasmo górskie, które według Jerzego Kondrackiego, autora regionalizacji fizycznogeograficznej Polski należy do Beskidu Makowskiego. Na mapach i w przewodnikach turystycznych często zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego.
Pasmo Laskowskie ciągnie się od doliny Koszarawy w Przyborowiu w północno-wschodnim kierunku po Zagrodzki Groń. Dolna, większa część pasma (po przełęcz Hucisko), znajduje się pomiędzy doliną Koszarawy i Pewlicy (dopływ Koszarawy). Po drugiej stronie przełęczy Hucisko ciągnie się jeszcze wąski skrawek Pasma Laskowskiego z wzniesieniem Zagrodzkiego Gronia, znajdujący się w widłach dwóch źródłowych potoków Lachówki. Pasmo Laskowskie jest dobrze oddzielone od sąsiednich pasm górskich dolinami rzek i potoków. Jedynie przez grzbiet przełęczy Hucisko łączy się z sąsiednim Pasmem Pewelskim. W kierunku od południa na północ w Paśmie Laskowskim wyróżnia się następujące wzniesienia: Gronik (640 m), Łosek (868 m), Zapadliska (790 m), Wytrzyszczon (742 m), Trzy Kopce (615 m) i Zagrodzki Groń (668 m).
Najwyższym wzniesieniem Pasma Laskowskiego jest Łosek (868 m). Dawniej nosił nazwę Lasek, stąd też utrwaliła się nazwa pasma. Grzbiet i stoki pasma są w dużym stopniu bezleśne, zajęte przez pola i zabudowania miejscowości Koszarawa, Przyborów, Jeleśnia, Pewel Wielka, Hucisko, Lachowice. Dzięki temu na szlaku turystycznym prowadzącym przez pola, łąki i zagajniki tego pasma znajduje się wiele dobrych punktów widokowych. Jest jedno schronisko turystyczne – SST Lasek. Oprócz żółtego szlaku turystycznego prowadzi do niego z dolin kilka „szlaków chatkowych” oznaczonych symbolem domku oraz "szlak kuflowy" oznaczony żółtym znakiem kufla.
Szlak turystyczny[ | edytuj kod]
Przyborów – Łosek – SST Łosek – Koszarawa. Czas przejścia: 1.50 h, 1.50 h
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-01-10].