Partia Konserwatywna - Polska
Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w 1995 odbyły się 5 listopada (I tura) i 19 listopada (II tura). Wymagane ordynacją wyborczą 100 tys. podpisów dostarczyło do dnia 28 września 1995 Państwowej Komisji Wyborczej 18 kandydatów, lecz jeden z nich - Bolesław Tejkowski - nie został zarejestrowany, część jego podpisów PKW zweryfikowała negatywnie. W rezultacie zarejestrowanych zostało 17 kandydatów, jednak Leszek Moczulski, Marek Markiewicz i Bogdan Pawłowski wycofali swe kandydatury przed wyborami na rzecz Lecha Wałęsy, zaś Lech Kaczyński zrezygnował na rzecz Jana Olszewskiego. Ostatecznie więc w I turze - 5 listopada 1995 o urząd prezydenta ubiegało się 13 kandydatów. Dwaj z nich - urzędujący prezydent Lech Wałęsa i lider SLD Aleksander Kwaśniewski - przeszli do II tury. Wybory w II turze w dn. 19 listopada 1995 wygrał Aleksander Kwaśniewski. Frekwencja wyborcza w 1. turze wyniosła 64,70%, a w ponownym głosowaniu – 68,23%.Kongres Liberalno-Demokratyczny (KLD) – polska partia polityczna o charakterze centroprawicowym i liberalnym, działająca w latach 1990–1994.
Mirosław Andrzej Styczeń (ur. 24 kwietnia 1953 w Krakowie) – polski polityk, były wojewoda bielski, poseł na Sejm III kadencji.
Partia Konserwatywna (PK) – polska konserwatywno-liberalna partia polityczna, działająca w latach 1992–1997, kierowana w tym okresie przez Aleksandra Halla.
Historia[ | edytuj kod]
Partia powstała 6 grudnia 1992 (formalnie zarejestrowana 19 lutego 1993). Została założona przez część członków Frakcji Prawicy Demokratycznej, działającej wewnątrz Unii Demokratycznej. W jej skład weszli również działacze Koalicji Republikańskiej oraz Górnośląsko-Zagłębiowskiej Grupy Konserwatywno-Liberalnej (wywodzącej się z Kongresu Liberalno-Demokratycznego). W parlamencie jej przedstawiciele (8 posłów, w tym 6 z UD i 2 z KLD) przystąpili do klubu parlamentarnego Konwencja Polska.
W wyborach w 1993 Partia Konserwatywna wystartowała w ramach Katolickiego Komitetu Wyborczego „Ojczyzna”, który uzyskał 878 445 głosów (6,37%), nie przekraczając wynoszącego 8% progu wyborczego.
Jesienią 1993 ugrupowanie weszło w skład koalicji Porozumienie 11 Listopada. W lutym 1994 partię opuściła grupa działaczy (m.in. Kazimierz Michał Ujazdowski i Paweł Zalewski), tworząc Koalicję Konserwatywną. Rok później w wyborach prezydenckich PK poparła Hannę Gronkiewicz-Waltz. W 1996 podpisała porozumienie o współpracy z Unią Wolności, jednak wkrótce przystąpiła do Akcji Wyborczej Solidarność.
W styczniu 1997 PK weszła w skład Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, ulegając tym samym rozwiązaniu.
Liderzy[ | edytuj kod]
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Krystyna Paszkiewicz (red.): Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004, s. 65. ISBN 83-229-2493-3.
- Bogdan Borowik: Partie Konserwatywne w Polsce 1989–2001. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2011, s. 124. ISBN 978-83-227-3158-1.
- Bogdan Borowik: Partie Konserwatywne w Polsce 1989–2001. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2011, s. 132. ISBN 978-83-227-3158-1.