Pamfilos z Amfipolis
Przeczytaj także...
Enkaustyka – technika malarska, polegająca na stosowaniu farb w spoiwie z wosku pszczelego, czasem z dodatkiem olejów schnących dla zwiększenia płynności farby. Farby nakładano na podłoże w stanie płynnym, za pomocą podgrzewanych metalowych łopatek (cauterium). Znana była też metoda nanoszenia farb pędzlami, bardziej wygodna w wypadku malowania większych obrazów. Pauzjasz z Sykionu (gr. Παυσίας, trl. Pausias) – malarz grecki z drugiej połowy IV wieku p.n.e., przedstawiciel sykiońskiej szkoły malarskiej.
Arytmetyka (łac. arithmetica, gr. αριθμητική arithmētikē, od αριθμητικός arithmētikos – arytmetyczna, od αριθμειν arithmein – liczyć, od αριθμός arithmós – liczba; spokr. ze staroang. rīm – liczba, i być z gr. αραρισκειν arariskein – pasować) – jedna z najstarszych część matematyki. W powszechnym użyciu słowo to odnosi się do zasad opisujących podstawowe działania na liczbach (arytmetyka elementarna).
Enkaustyka – technika malarska, polegająca na stosowaniu farb w spoiwie z wosku pszczelego, czasem z dodatkiem olejów schnących dla zwiększenia płynności farby. Farby nakładano na podłoże w stanie płynnym, za pomocą podgrzewanych metalowych łopatek (cauterium). Znana była też metoda nanoszenia farb pędzlami, bardziej wygodna w wypadku malowania większych obrazów. Pauzjasz z Sykionu (gr. Παυσίας, trl. Pausias) – malarz grecki z drugiej połowy IV wieku p.n.e., przedstawiciel sykiońskiej szkoły malarskiej.
Arytmetyka (łac. arithmetica, gr. αριθμητική arithmētikē, od αριθμητικός arithmētikos – arytmetyczna, od αριθμειν arithmein – liczyć, od αριθμός arithmós – liczba; spokr. ze staroang. rīm – liczba, i być z gr. αραρισκειν arariskein – pasować) – jedna z najstarszych część matematyki. W powszechnym użyciu słowo to odnosi się do zasad opisujących podstawowe działania na liczbach (arytmetyka elementarna).
Pamfilos z Amfipolis – grecki malarz, teoretyk i historyk malarstwa, twórca i wybitny przedstawiciel sykiońskiej szkoły malarskiej, działający około 400-350 p.n.e.
Pochodził z Amfipolis w Macedonii. Był uczniem Eupomposa i nauczycielem Apellesa, Pauzjasza i Melantiosa.
Uważany był niesłusznie za twórcę techniki enkaustycznej. Obrazy jego, tak jak i innych malarzy starożytnej Grecji, nie zachowały się do czasów współczesnych, niektóre z nich znane są jednak z tytułów: Grupa rodzinna (prawdopodobnie malowidło grobowe), Heraklidzi, Bitwa pod Flius (po 367 p.n.e.) i Odyseusz na tratwie. Ponadto Pamfilos był autorem traktatów: Obrazy w porządku alfabetycznym, Sztuka rysunku oraz O rysunku i sławnych malarzach (zaginione). Wyłożył w nich m.in. zasady perspektywy, optyki, światłocienia i proporcji stanowiące o charakterze malarstwa sykiońskiego.
Apelles (ur. około 370 p.n.e. w Kolofonie lub na Kos, zm. około 300 p.n.e. na Kos) - największy (wedle opinii starożytnych) malarz grecki, syn Pytheosa z Kolofonu.Sykion lub Sikion (gr. Σικυώνα Sikyōn, łac. Sicyon) – greckie miasto na północy Peloponezu, położone nad rzeką Asopos, nieopodal Zatoki Korynckiej. Politycznie nie odgrywało dużej roli i pozostawało w zależności od Argos lub Sparty. Stolica małego kraju, który graniczył z Arkadią, Achają i terytorium Koryntu oraz Fliuntu. Założycielem miasta miał być król Ajgialeos.
Sam wszechstronnie wykształcony, wymagał od swoich uczniów znajomości arytmetyki, geometrii i optyki. Za naukę trwającą 12 lat pobierał opłatę roczną w wysokości 500 drachm – tyle też mieli zapłacić Apelles i Melantios.
Dzięki autorytetowi Pamfilosa początkowo w Sykionie, a następnie w całej Grecji do tradycyjnej edukacji dzieci rodziców wolno urodzonych (czytanie, pisanie, gimnastyka, muzyka) wprowadzono naukę rysunku (grafikę). Wtedy również zabroniono niewolnikom zajmować się malarstwem.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Virtual International Authority File (VIAF) – międzynarodowa kartoteka haseł wzorcowych. Jej celem jest ujednolicenie zapisu nazw osobowych (haseł), dlatego zbiera z bibliotek z całego świata – ich różne wersje i prezentuje je razem, pod jednym, unikatowym identyfikatorem numerycznym. Pozwala to obniżyć koszty i zwiększyć użyteczność danych gromadzonych przez biblioteki. Informacje po dopasowaniu i połączaniu są udostępniane online bibliotekom na całym świecie.
Optyka to dział fizyki, zajmujący się badaniem natury światła, prawami opisującymi jego emisję, rozchodzenie się, oddziaływanie z materią oraz pochłanianie przez materię. Optyka wypracowała specyficzne metody pierwotnie przeznaczone do badania światła widzialnego, stosowane obecnie także do badania rozchodzenia się innych zakresów promieniowania elektromagnetycznego - podczerwieni i ultrafioletu - zwane światłem niewidzialnym.
Warto wiedzieć że... beta
Starożytna Macedonia – antyczne królestwo na Półwyspie Bałkańskim, zamieszkałe przez lud grecki z plemienia Dorów, którego historyczne centrum znajdowało się na terytorium obecnej północno-środkowej Grecji.
Amfipolis (gr. Ἀμφίπολις = "dwoiste miasto") – starożytne miasto greckie, obecnie miejscowość i nazwa dimosu, centrum turystyczne i gmina rolniczo-letniskowa, z atutem długiego, przystępnie położonego i niezatłoczonego brzegu morskiego, położona we współczesnej Macedonii Centralnej, a w okresie Grecji klasycznej także na pograniczu z Tracją. Miasto w zakolu rzeki Strymon, w przeszłości związane z obiema tymi prowincjami, niegdyś zwane Ennea Odoi ("Dziewięć Dróg"). Żyzna i nawodniona, bogata także w kruszce okolica; w starożytności przedmiot rywalizacji kilku lokalnych potęg i także Persji, następnie kolonia ateńska, najpierw o 10 tysiącach kolonistów ; odbudowana, jako Amfipolis, około roku 436 p.n.e. przez Hagnona, syna Nikiasza, nieco w bok od zrujnowanej, wcześniejszej zabudowy kolonii, o nazwie Myrkinos, skąd geneza nowej nazwy. W czasach Aleksandra Wielkiego główna baza morska, przed wyprawą do Persji. Następnie jeden z głównych ośrodków gospodarczych i mennica Królestwa Macedonii. Aktualnie stanowi teren dawniejszych i nowych, znaczących znalezisk archeologicznych. W szczególności, naukowcy przebadali już setki pochówków, najciekawsze łączone są z okresem Królestwa Macedonii, jednak najważniejsze grobowce tego okresu zapewne wciąż pozostają nieprzebadane.
Kontrola autorytatywna – w terminologii bibliotekoznawczej określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową.
Drachma (grec. Δραχμή) – moneta od starożytności do czasów nam współczesnych bita w Grecji, a poza nią, w okresie starożytnym w Kartaginie i Azji Zachodniej, przeważnie srebrna. Bito również wielokrotności drachmy.
Starożytna Grecja – cywilizacja, która w starożytności rozwijała się w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na wyspach okolicznych mórz (Egejskiego, Jońskiego), wybrzeżach Azji Mniejszej, a później także w innych rejonach Morza Śródziemnego. Starożytna Grecja uważana jest za kolebkę cywilizacji zachodniej. Grecka kultura, sztuka, mitologia, filozofia, nauka zostały za pośrednictwem Rzymian przekazane Europie i wywierały na jej mieszkańców ogromny wpływ w różnych okresach dziejów.
Geometria (gr. γεωμετρία; geo – ziemia, metria – miara) – dziedzina matematyki badająca dla wybranych przekształceń ich niezmienniki, od najprostszych, takich jak odległość, pole powierzchni, miara kąta, przez bardziej zaawansowane, jak krzywizna, punkt stały, czy wymiar. W zależności od rodzaju przekształceń mówi się o różnych rodzajach geometrii.
Grafika – jeden z podstawowych obok malarstwa i rzeźby działów sztuk plastycznych. Obejmuje techniki pozwalające na powielanie rysunku na papierze lub tkaninie z uprzednio przygotowanej formy.