Pak lodowy
Przeczytaj także...
Encyklopedia PWN – encyklopedia internetowa, oferowana – bezpłatnie i bez konieczności uprzedniej rejestracji – przez Wydawnictwo Naukowe PWN. Encyklopedia zawiera około 122 tysiące haseł i 5 tysięcy ilustracji.Akademia Morska w Gdyni – uczelnia kształcąca wysoko kwalifikowane kadry na potrzeby gospodarki morskiej, a w szczególności przyszłych oficerów marynarki handlowej – specjalistów w zakresie nawigacji i eksploatacji statków, eksploatacji siłowni okrętowych, elektroniki i elektrotechniki okrętowej, również eksploatacji portów i logistyki, eksploatacji lądowych systemów technicznych i remontów, specjalistów ds. gospodarki morskiej oraz kadr menadżerskich dla przedsiębiorstw lądowego zaplecza gospodarki morskiej.
Zatoka Admiralicji (ang. Admiralty Bay, hiszp. Bahía Almirantazgo (nazwa stosowana przez Chilijczyków, Bahía Lasserre (nazwa stosowana przez Argentyńczyków) – największa zatoka w archipelagu Szetlandów Południowych. Zatoka wcina się w Wyspę Króla Jerzego na ok. 17 km, ma 8 km szerokości przy ujściu do Cieśniny Bransfielda oraz 122 km² powierzchni.
Encyklopedia PWN – encyklopedia internetowa, oferowana – bezpłatnie i bez konieczności uprzedniej rejestracji – przez Wydawnictwo Naukowe PWN. Encyklopedia zawiera około 122 tysiące haseł i 5 tysięcy ilustracji.Akademia Morska w Gdyni – uczelnia kształcąca wysoko kwalifikowane kadry na potrzeby gospodarki morskiej, a w szczególności przyszłych oficerów marynarki handlowej – specjalistów w zakresie nawigacji i eksploatacji statków, eksploatacji siłowni okrętowych, elektroniki i elektrotechniki okrętowej, również eksploatacji portów i logistyki, eksploatacji lądowych systemów technicznych i remontów, specjalistów ds. gospodarki morskiej oraz kadr menadżerskich dla przedsiębiorstw lądowego zaplecza gospodarki morskiej.
Zatoka Admiralicji (ang. Admiralty Bay, hiszp. Bahía Almirantazgo (nazwa stosowana przez Chilijczyków, Bahía Lasserre (nazwa stosowana przez Argentyńczyków) – największa zatoka w archipelagu Szetlandów Południowych. Zatoka wcina się w Wyspę Króla Jerzego na ok. 17 km, ma 8 km szerokości przy ujściu do Cieśniny Bransfielda oraz 122 km² powierzchni.
Pak lodowy, lód pakowy, lód dryfujący – wieloletnia, pływająca pokrywa lodu morskiego, występująca na obszarach polarnych Ziemi: na Oceanie Arktycznym na półkuli północnej i morzach Antarktyki.
Jest to ogólny termin określający pokrywę lodową morza, która nie jest lodem stałym – przytwierdzonym do brzegu, bariery lodowej, lub gór lodowych osiadłych. Przyjmuje się, że gdy zwartość lodu (tj. stosunek powierzchni pokrytej lodem do powierzchni całkowitej) nie przekracza 60%, używa się wyrażenia lód dryfujący, jeśli jest większa – pak lodowy lub lód pakowy. W przeszłości nie uwzględniano takiego rozróżnienia.
Okręt podwodny – wojskowa jednostka pływająca, konstrukcyjnie przystosowana do prowadzenia działań i operacji zarówno na powierzchni, jak i pod wodą; współcześnie jedna z głównych klas okrętów. Okręty podwodne zdolne są do samodzielnego zanurzenia i wynurzenia oraz kontrolowanego pływania pod wodą, a także do prowadzenia w tym środowisku walki oraz wykonywania zadań transportowych i rozpoznawczych.Lód morski – lód powstający na powierzchni mórz i oceanów wyższych szerokości geograficznych, także sezonowo w średnich szerokościach geograficznych, w wodzie o temperaturze ok. -1°C do -2°C (w zależności od jej zasolenia).
Terminologia[ | edytuj kod]
W zależności od zwartości wyróżnia się:
Lód dryfujący może być różnorodnie rozmieszczony. Wyróżniane są:
Kra jest określeniem zjawiska geologicznego lub hydrologicznego, w którym wolnopłynące (dryfujące) po obszarach obniżonej lepkości powierzchniowe fragmenty (płyty) różnych kształtów i rozmiarów mogące przemieszczać się poziomo, tworzą się poprzez odłamywanie od pokrywy.Ocean Arktyczny (także: Morze Arktyczne, Morze Lodowate, Ocean Lodowaty Północny) – najmniejszy i najpłytszy, a być może również najmłodszy ocean na Ziemi, uznawany dawniej za część Oceanu Atlantyckiego. Rozciąga się wokół bieguna północnego w Arktyce, między kontynentem Eurazji, a Ameryką Północną. Granica między Oceanem Arktycznym a Atlantykiem biegnie między Ziemią Baffina a Grenlandią w rejonie Cieśniny Davisa; od Grenlandii do północno-zachodniej Islandii; od północno-wschodniej Islandii do południowego Spitsbergenu i od Spitsbergenu do Nordkapp. Z Oceanem Spokojnym łączy go Cieśnina Beringa. Oficjalna polska nazwa tego oceanu, zatwierdzona przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych brzmi "Ocean Arktyczny".
Załogi jednostek podwodnych ze względu na inny punkt widzenia nazywają lód dryfujący stropem lub sklepieniem lodowym.
Kontrola autorytatywna – w terminologii bibliotekoznawczej określenie procedur zapewniających utrzymanie w sposób konsekwentny haseł (nazw, ujednoliconych tytułów, tytułów serii i haseł przedmiotowych) w katalogach bibliotecznych przez zastosowanie wykazu autorytatywnego zwanego kartoteką wzorcową.Antarktyka – znajdujący się na półkuli południowej obszar, który obejmuje Antarktydę wraz z lądolodami oraz otaczającymi ją wodami i wyspami. Najczęściej przyjmuje się, że granicę Antarktyki wyznacza strefa konwergencji antarktycznej, w której chłodne wody powierzchniowe znajdujące sie wokół Antarktydy stykają się z cieplejszymi wodami subantarktycznymi i zanurzają się w nich. W zależności od pory roku granica ta przesuwa się pomiędzy równoleżnikami 48 i 61°S. Zgodnie z definicją zawartą w Traktacie Antarktycznym za granicę Antarktyki uważa się równoleżnik 60°S.
Spiętrzony pak lodowy tworzy torosy.
Przypisy[ | edytuj kod]
- pak, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2018-08-07].
- ↑ Terminologia lodów morskich - Sea ice nomenclature (pol.). Akademia Morska w Gdyni. [dostęp 2018-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-18)].
- ↑ C.A. Linder: Sea Ice Glossary. Edge of the Arctic Shelf, 2004-06-15. [dostęp 2018-08-07].
Wyspa Króla Jerzego – największa wyspa w archipelagu Szetlandów Południowych, odkryta przez Williama Smitha w 1819. Została nazwana na cześć Jerzego III, króla Wielkiej Brytanii.Gemeinsame Normdatei (GND) – kartoteka wzorcowa, stanowiąca element centralnego katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej (DNB), utrzymywanego wspólnie przez niemieckie i austriackie sieci biblioteczne.