Owca domowa (Ovis aries) – gatunek hodowlanego zwierzęcia domowego z rodziny wołowatych. Jej przodkiem były najprawdopodobniej różne podgatunki owcy dzikiej (Ovis ammon).
Jak pokazują najnowsze badania przeprowadzone przez genetyków, owce były pierwszymi zwierzętami udomowionymi przez człowieka. Ich domestykacja nastąpiła dwuetapowo. Najpierw udało się to osiągnąć człowiekowi około 11 tys. lat temu – potomkami tych zwierząt są dzisiejsze półdzikie, mocno włochate rasy wciąż hodowane na szkockich wyspach. Drugi raz dokonano tego między VIII a VI tysiącleciem p.n.e. w południowo-zachodniej Azji, na terenie dzisiejszego Iraku i Iranu, prawdopodobnie jeszcze przed rozpoczęciem osiadłego życia w epoce brązu.
Owca kamieniecka – polska rasa owcy domowej. Jest to rasa długowełnista o użytkowości wełnisto-mięsnej i wełnisto-plennej.Hodowla – zespół zabiegów i procesów w wytwarzanych sztucznie optymalnych warunkach dla rozwoju hodowanego zwierzęcia bądź rośliny, mający na celu otrzymanie w warunkach stworzonych przez człowieka organizmów żywych (np. doświadczalnych w nauce).
Genom owcy został rozpoznany w 2014 r. przez międzynarodowy zespół badaczy, po ośmiu latach badań. Pozwoliło to ustalić, że linie ewolucyjne owiec i kóz rozdzieliły się zaledwie 4 miliony lat temu. W efekcie archeolodzy analizujący kości zwierzęce wydobywane na wielu stanowiskach mają trudności z rozróżnianiem szczątków owcy i kozy i w opisach określają je jako „koza-owca”.
Berrichone du Cher – francuska rasa owcy domowej, o użytkowości mięsno-wełnistej, wyhodowana na bazie importowanej w XVIII w. do Francji rasy Berry-Merinos. W końcu XIX wieku owce te pokrywano trykami rasy Dishley-Leicester i prowadzono selekcję w celu ustalenia jednolitych cech rasy. Wykorzystywana jest w programach krzyżowania towarowego. W przeciwieństwie do owiec rasy Île-de-France nadaje się bardziej do chowu pastwiskowego.Lajny, Leine) – niemiecka rasa owcy domowej, przystosowana do chowu pastwiskowego. Pierwotnie owce tej rasy wypasano w dużych stadach na ubogich pastwiskach położonych na zboczach doliny rzeki Leine. Owce tej rasy charakteryzuje odporność na surowe warunki środowiskowe i mniejsze wymagania pokarmowe. Owce rasy lajn były przystosowane do dalekich wędrówek, jednak z czasem forma wypasu wędrownego zanikała, na rzecz wypasania na średniej jakości pastwiskach kwaterowych oraz ugorach. Stada owiec rasy lajn, wykorzystuje się też dla konserwacji grobli okalających zbiorniki retencyjne (silne udeptywanie i przygryzanie sprzyja zagęszczeniu trawy i gruntu, co zapobiega uszkodzeniom grobli) oraz do dla ochrony i pielęgnacji krajobrazu (szczególnie na pastwiskach śródleśnych).
Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]
Warto wiedzieć że... beta
Samiec (organizm męski, ♂) – określenie osobnika płci męskiej, to znaczy takiego organizmu zwierzęcego, który wytwarza komórki spermy, w których znajdują się komórki rozrodcze nazywane plemnikami. Komórki spermy definiowane są jako mniejsze gamety, podczas gdy większe gamety są wytwarzane przez samicę (organizm żeński).
Owca fryzyjska – rasa owcy domowej o użytkowości mleczno – wełnistej, charakteryzująca się wysoką plennością. Owce tej rasy pochodzą z Fryzji, gdzie były wypasane na obfitych pastwiskach. Intensywne żywienie sprzyjało utrwaleniu się wysokiej frekwencji genów odpowiedzialnych za dużą masę ciała i mleczność. Wydajność mleczna owiec fryzyjskich (po uwzględnieniu proporcji masy ciała) jest zbliżona do wydajności bydła mlecznego. Owce fryzyjskie wykorzystywane są często w programach wielostopniowego krzyżowania towarowego jako rasa mateczna, dobrze odchowująca liczne potomstwo. Aby uzyskać prawidłową mięsność jagniąt, owce fryzyjskie kryje się trykami ras typowo mięsnych.
Iran (pers. ايران – Irān), (dawniej znany powszechnie na Zachodzie jako Persja) pełna nazwa: Islamska Republika Iranu (pers. جمهوری اسلامی ايران – Dżomhuri-je Eslāmi-je Irān) – państwo na Bliskim Wschodzie, leżące nad Morzem Kaspijskim, Zatoką Perską i Zatoką Omańską.
Wielkanoc, Pascha, Niedziela wielkanocna, Zmartwychwstanie Pańskie, mazow. Wielki Dzień – najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie upamiętniające Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, obchodzone przez Kościoły chrześcijańskie wyznające Nicejskie Credo (325 r.).
Mojżesz, łac. Moyses, hebr. מֹשֶׁה Mosze, arab. موسى, Musa, cs. Prorok Bogowidiec Moisiej – postać biblijna, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej, święty prorok. Żył prawdopodobnie w XIII wieku p.n.e. (według Biblii 120 lat). Syn Amrama i Jokebed, brat Aarona i Miriam.
Domestykacja zwierząt (od łac. domesticus – domowy), udomowienie zwierząt – całokształt procesów przekształcania się cech i właściwości morfologicznych, fizjologicznych, rozwojowych i psychicznych zwierzęcia dzikiego następujący w wyniku długotrwałego oddziaływania człowieka na zwierzęta, zwłaszcza poprzez ludzką ingerencję na czynniki genetyczne i środowiskowe.
Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk (MiIZ PAN) – geneza muzeum sięga Gabinetu Zoologicznego powstałego w 1819 przy ówczesnym Królewskim Uniwersytecie Warszawskim i rozwijającego się do 1862 pod kierownictwem Feliksa Pawła Jarockiego. Następcą Jarockiego był Władysław Taczanowski, który po objęciu funkcji kierownika zmienił Gabinet w miejsce eksponowania zbiorów o charakterze edukacyjno-naukowym. W 1864 Taczanowski nawiązał kontakt z Konstantym i Aleksandrem Branickimi, którzy współpracowali z Gabinetem finansując powiększające kolekcję ekspedycje do Ameryki Południowej i Afryki. Taczanowski kierował Gabinetem do 1890, a po nim Nikołaj Nasonow (do 1906) i Jakow Szczełkanowcew (do 1915). Władysław Taczanowski współpracował z Branickimi przy powołaniu prywatnego Muzeum Zoologicznego, które zostało otwarte dla publiczności przez Ksawerego Branickiego w 1887 Jego kierownikiem został Jan Sztolcman.