Owca domowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Owca domowa (Ovis aries) – gatunek hodowlanego zwierzęcia domowego z rodziny wołowatych. Jej przodkiem były najprawdopodobniej różne podgatunki owcy dzikiej (Ovis ammon).

Owca kamieniecka – polska rasa owcy domowej. Jest to rasa długowełnista o użytkowości wełnisto-mięsnej i wełnisto-plennej.Hodowla – zespół zabiegów i procesów w wytwarzanych sztucznie optymalnych warunkach dla rozwoju hodowanego zwierzęcia bądź rośliny, mający na celu otrzymanie w warunkach stworzonych przez człowieka organizmów żywych (np. doświadczalnych w nauce).

Udomowienie[ | edytuj kod]

Jak pokazują najnowsze badania przeprowadzone przez genetyków, owce były pierwszymi zwierzętami udomowionymi przez człowieka. Ich domestykacja nastąpiła dwuetapowo. Najpierw udało się to osiągnąć człowiekowi około 11 tys. lat temu – potomkami tych zwierząt są dzisiejsze półdzikie, mocno włochate rasy wciąż hodowane na szkockich wyspach. Drugi raz dokonano tego między VIII a VI tysiącleciem p.n.e. w południowo-zachodniej Azji, na terenie dzisiejszego Iraku i Iranu, prawdopodobnie jeszcze przed rozpoczęciem osiadłego życia w epoce brązu.

Berrichone du Cher – francuska rasa owcy domowej, o użytkowości mięsno-wełnistej, wyhodowana na bazie importowanej w XVIII w. do Francji rasy Berry-Merinos. W końcu XIX wieku owce te pokrywano trykami rasy Dishley-Leicester i prowadzono selekcję w celu ustalenia jednolitych cech rasy. Wykorzystywana jest w programach krzyżowania towarowego. W przeciwieństwie do owiec rasy Île-de-France nadaje się bardziej do chowu pastwiskowego.Lajny, Leine) – niemiecka rasa owcy domowej, przystosowana do chowu pastwiskowego. Pierwotnie owce tej rasy wypasano w dużych stadach na ubogich pastwiskach położonych na zboczach doliny rzeki Leine. Owce tej rasy charakteryzuje odporność na surowe warunki środowiskowe i mniejsze wymagania pokarmowe. Owce rasy lajn były przystosowane do dalekich wędrówek, jednak z czasem forma wypasu wędrownego zanikała, na rzecz wypasania na średniej jakości pastwiskach kwaterowych oraz ugorach. Stada owiec rasy lajn, wykorzystuje się też dla konserwacji grobli okalających zbiorniki retencyjne (silne udeptywanie i przygryzanie sprzyja zagęszczeniu trawy i gruntu, co zapobiega uszkodzeniom grobli) oraz do dla ochrony i pielęgnacji krajobrazu (szczególnie na pastwiskach śródleśnych).

Genetyka[ | edytuj kod]

Genom owcy został rozpoznany w 2014 r. przez międzynarodowy zespół badaczy, po ośmiu latach badań. Pozwoliło to ustalić, że linie ewolucyjne owiec i kóz rozdzieliły się zaledwie 4 miliony lat temu. W efekcie archeolodzy analizujący kości zwierzęce wydobywane na wielu stanowiskach mają trudności z rozróżnianiem szczątków owcy i kozy i w opisach określają je jako „koza-owca”.

Samiec (organizm męski, ♂) – określenie osobnika płci męskiej, to znaczy takiego organizmu zwierzęcego, który wytwarza komórki spermy, w których znajdują się komórki rozrodcze nazywane plemnikami. Komórki spermy definiowane są jako mniejsze gamety, podczas gdy większe gamety są wytwarzane przez samicę (organizm żeński).Owca fryzyjska – rasa owcy domowej o użytkowości mleczno – wełnistej, charakteryzująca się wysoką plennością. Owce tej rasy pochodzą z Fryzji, gdzie były wypasane na obfitych pastwiskach. Intensywne żywienie sprzyjało utrwaleniu się wysokiej frekwencji genów odpowiedzialnych za dużą masę ciała i mleczność. Wydajność mleczna owiec fryzyjskich (po uwzględnieniu proporcji masy ciała) jest zbliżona do wydajności bydła mlecznego. Owce fryzyjskie wykorzystywane są często w programach wielostopniowego krzyżowania towarowego jako rasa mateczna, dobrze odchowująca liczne potomstwo. Aby uzyskać prawidłową mięsność jagniąt, owce fryzyjskie kryje się trykami ras typowo mięsnych.


Podstrony: 1 [2] [3] [4] [5]




Warto wiedzieć że... beta

Iran (pers. ايران – Irān), (dawniej znany powszechnie na Zachodzie jako Persja) pełna nazwa: Islamska Republika Iranu (pers. جمهوری اسلامی ايران – Dżomhuri-je Eslāmi-je Irān) – państwo na Bliskim Wschodzie, leżące nad Morzem Kaspijskim, Zatoką Perską i Zatoką Omańską.
Wielkanoc, Pascha, Niedziela wielkanocna, Zmartwychwstanie Pańskie, mazow. Wielki Dzień – najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie upamiętniające Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, obchodzone przez Kościoły chrześcijańskie wyznające Nicejskie Credo (325 r.).
Mojżesz, łac. Moyses, hebr. מֹשֶׁה Mosze, arab. موسى, Musa, cs. Prorok Bogowidiec Moisiej – postać biblijna, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej, święty prorok. Żył prawdopodobnie w XIII wieku p.n.e. (według Biblii 120 lat). Syn Amrama i Jokebed, brat Aarona i Miriam.
Domestykacja zwierząt (od łac. domesticus – domowy), udomowienie zwierząt – całokształt procesów przekształcania się cech i właściwości morfologicznych, fizjologicznych, rozwojowych i psychicznych zwierzęcia dzikiego następujący w wyniku długotrwałego oddziaływania człowieka na zwierzęta, zwłaszcza poprzez ludzką ingerencję na czynniki genetyczne i środowiskowe.
Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk (MiIZ PAN) – geneza muzeum sięga Gabinetu Zoologicznego powstałego w 1819 przy ówczesnym Królewskim Uniwersytecie Warszawskim i rozwijającego się do 1862 pod kierownictwem Feliksa Pawła Jarockiego. Następcą Jarockiego był Władysław Taczanowski, który po objęciu funkcji kierownika zmienił Gabinet w miejsce eksponowania zbiorów o charakterze edukacyjno-naukowym. W 1864 Taczanowski nawiązał kontakt z Konstantym i Aleksandrem Branickimi, którzy współpracowali z Gabinetem finansując powiększające kolekcję ekspedycje do Ameryki Południowej i Afryki. Taczanowski kierował Gabinetem do 1890, a po nim Nikołaj Nasonow (do 1906) i Jakow Szczełkanowcew (do 1915). Władysław Taczanowski współpracował z Branickimi przy powołaniu prywatnego Muzeum Zoologicznego, które zostało otwarte dla publiczności przez Ksawerego Branickiego w 1887 Jego kierownikiem został Jan Sztolcman.
Skóra – surowiec wykorzystywany w przemyśle, pozyskiwany z powłoki ciała zwierząt dzikich i hodowlanych. Jest wykorzystywany m.in. do wyrobu odzieży, obuwia, galanterii, tapicerek samochodowych oraz okładek do książek. Ma również zastosowanie w technice.
Dawid (hebr. דָּוִד – Dāwiḏ; arab. داود – Dāʾūd) (ur. ok. 1040 p.n.e. – zm. ok. 970 p.n.e.) – postać biblijna, król Izraela od ok. 1010 p.n.e., poeta. Najmłodszy syn Jessego z Betlejem, ojciec Salomona. Ojciec rodu Dawidytów.

Reklama