Ostre zapalenie krtani
Przeczytaj także...
Błona śluzowa, śluzówka (gr. mucosa) – wyściółka przewodów i jamistych narządów wewnętrznych mających kontakt ze środowiskiem zewnętrznym organizmu kręgowca. Składa się z dwóch zasadniczych warstw: nabłonka i pokrytej przezeń tkanki łącznej zwanej blaszką właściwą zawierającej naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy, często różne receptory, gruczoły czy mięśnie gładkie.Duszność krtaniowa - zaburzenie układu oddechowego spowodowane zwężeniem się światła krtani. Spowodowane to może być poprzez stan zapalny gardła, guz bądź też ciało obce lub uraz. Dolegliwość ta połączona jest ze świstem krtaniowym i występuje przeważnie jako duszność wdechowa, powodująca trudności w oddychaniu. Duszność krtaniowa najczęściej występuje u dzieci.
Tchawica (łac. trachea) – narząd układu oddechowego, sprężysta cewa, stanowiąca przedłużenie krtani i zapewniająca dopływ powietrza do płuc. Rozpoczyna się na wysokości kręgu szyjnego C6-C7, kończy zaś na wysokości kręgu piersiowego Th4-Th5. U swego dolnego końca, tchawica dzieli się na oskrzela główne prawe i lewe (łac. bronchus principalis dexter et sinister), pod kątem otwartym ku dołowi. Miejsce tego podziału tworzy rozdwojenie tchawicy (bifurcatio tracheae). W tym miejscu znajduje się także ostroga tchawicy (carina tracheae) rozdzielająca powietrze do płuc.
Błona śluzowa, śluzówka (gr. mucosa) – wyściółka przewodów i jamistych narządów wewnętrznych mających kontakt ze środowiskiem zewnętrznym organizmu kręgowca. Składa się z dwóch zasadniczych warstw: nabłonka i pokrytej przezeń tkanki łącznej zwanej blaszką właściwą zawierającej naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy, często różne receptory, gruczoły czy mięśnie gładkie.Duszność krtaniowa - zaburzenie układu oddechowego spowodowane zwężeniem się światła krtani. Spowodowane to może być poprzez stan zapalny gardła, guz bądź też ciało obce lub uraz. Dolegliwość ta połączona jest ze świstem krtaniowym i występuje przeważnie jako duszność wdechowa, powodująca trudności w oddychaniu. Duszność krtaniowa najczęściej występuje u dzieci.
Tchawica (łac. trachea) – narząd układu oddechowego, sprężysta cewa, stanowiąca przedłużenie krtani i zapewniająca dopływ powietrza do płuc. Rozpoczyna się na wysokości kręgu szyjnego C6-C7, kończy zaś na wysokości kręgu piersiowego Th4-Th5. U swego dolnego końca, tchawica dzieli się na oskrzela główne prawe i lewe (łac. bronchus principalis dexter et sinister), pod kątem otwartym ku dołowi. Miejsce tego podziału tworzy rozdwojenie tchawicy (bifurcatio tracheae). W tym miejscu znajduje się także ostroga tchawicy (carina tracheae) rozdzielająca powietrze do płuc.
Ostre zapalenie krtani (łac. laryngitis acuta) – choroba zapalna błony śluzowej górnych dróg oddechowych, najczęściej o etiologii zakaźnej. Przyczyną ostrego zapalenia krtani najczęściej jest zakażenie wirusowe, które może wikłać się zakażeniem bakteryjnym lub zakażenie pierwotnie bakteryjne, rzadziej lotne toksyny lub zaburzenia immunologiczne. W wyniku ostrego zapalenia trwającego maksymalnie kilka dni może wystąpić miejscowe uszkodzenie nabłonka krtani, które goi się bez pozostawienia zmian. W przypadku przedłużania się stanu zapalnego może dochodzić do powstawania zmian włóknistych i rozwoju zapalenia przewlekłego. W zależności od czynników etiologicznych zapalenie często obejmuje również śluzówkę sąsiadujących struktur anatomicznych: gardła i tchawicy.
Obrzęk - (łac. oedema) stwierdzane w badaniu fizykalnym gromadzenie się płynu w przestrzeni pozakomórkowej i w jamach ciała. Powstaje na skutek zaburzenia równowagi między czynnikami dążącymi do zatrzymania płynu w naczyniach oraz czynników prowadzących do przedostawania się płynu poza ich światło. Obrzęk może być spowodowany zgromadzeniem przesięku lub wysięku.Lek mukolityczny – lek powodujący upłynnienie i zmniejszenie lepkości śluzu w drogach oddechowych poprzez rozrywanie mostków siarczkowych mukoprotein.Unieczynnia wolne rodniki w komórkach, w których toczy się zapalenie. Pomaga oczyścić drogi oddechowe z wydzieliny.
Objawy[ | edytuj kod]
Leczenie[ | edytuj kod]
Zakażenie wirusowe ma tendencje do samoistnego ustępowania lub wikłania się zakażeniem bakteryjnym. W tym drugim przypadku, a także w zakażeniu pierwotnie bakteryjnym wskazana jest antybiotykoterapia. W razie współistnienia obrzęku w obrębie krtani zaleca się steroidy. Stosuje się również środki przeciwobrzękowe i mukolityczne. Niezmiernie ważne jest zaprzestanie palenia tytoniu, unikanie toksyn wziewnych i alergenów oraz ograniczenie wysiłku głosowego.
Chrypka (łac. dysphonia, raucitas) – to zaburzenie drgań fałdów głosowych krtani powodujące powstanie turbulentnego przepływu powietrza w obrębie głośni, co objawia się występowaniem szorstkiego, matowego głosu.Przewlekłe zapalenie krtani (łac. laryngitis chronica) – przewlekła choroba zapalna błony śluzowej krtani o różnorodnej etiologii.
Przypisy[ | edytuj kod]
- University of Michigan Health System. 2005. Laryngitis. McKesson Provider Technologies. Retrieved on May 16, 2007.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Afonia (bezgłos) – utrata dźwięczności głosu. Przyczyną mogą być zaburzenia czynności krtani (porażenie nerwów krtaniowych lub zaburzenia nerwicowe), albo zniekształcenia fałdów głosowych spowodowane przez choroby zapalne lub nowotworowe krtani. Częściowa lub całkowita afonia jest częstym objawem nerwicy lękowej. Skrajny stopień histerycznej afonii z zupełną utratą mowy (nawet szeptanej) to apsityria.Palenie – czynność, podczas której różne substancje (najczęściej tytoń) są spalane, a dym, który wydziela się podczas tego procesu jest wdychany (inhalowany).
Warto wiedzieć że... beta
Zapalenie, reakcja zapalna (łac. inflammatio) – uporządkowany proces rozwijający się w tkance unaczynionej pod wpływem czynnika uszkadzającego. Zapalenie może być spowodowane czynnikami: chemicznymi, fizycznymi, biologicznymi (zakażenie drobnoustrojami chorobotwórczymi) - ogólnie czynnikami egzogennymi lub endogennymi. Celem zapalenia jest szybkie i selektywne zgromadzenie komórek zdolnych do usunięcia danego czynnika szkodliwego i rozpoczęcie naprawy powstałego uszkodzenia.
Dreszcze – drobnofaliste drżenie ciała (10 – 20/sek.) wywołane nieskoordynowanymi skurczami mięśni, pojawiające się zwykle podczas szybkiego wzrostu ogólnej temperatury ciała do wysokich wartości. Dreszcze występują u człowieka oraz u zwierząt stałocieplnych.
Zakażenie, infekcja (z łac. infectio) – wtargnięcie do organizmu drobnoustrojów chorobotwórczych. W celu wywołania choroby muszą one pokonać odporność organizmu. Jeżeli wrota zakażenia znajdują się w pobliżu miejsca występowania infekcji mówi się o zakażeniu miejscowym. Gdy zakażeniu towarzyszą objawy ogólnoustrojowej reakcji zapalnej taki stan nazywa się sepsą.
Górne drogi oddechowe to drogi, przez które przechodzi powietrze, aby dostać się do płuc. Obejmują one jamę nosową oraz gardło. Powietrze przechodząc przez nie ogrzewa się i jest oczyszczane z pyłów oraz drobnoustrojów.
Etiologia (średniowieczna łac. aetiologia – stwierdzenie przyczyny albo powodu z gr. aitiología – badanie przyczyn od aitía – przyczyna i logia – zbiór, kolekta) – nauka badająca przyczyny zjawisk, procesów i faktów.
Gorączka (łac. febris) – stan eutermii towarzyszący chorobie polegający na zwiększeniu temperatury ciała w punkcie nastawczym powyżej normy.
Alergen – każdy antygen zewnątrzpochodny wywołujący reakcję alergiczną (uczuleniową). Alergeny nie posiadają wspólnej budowy chemicznej i strukturalnej. Mogą to być substancje pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, a także różne proste związki chemiczne o charakterze haptenów, np. leki. Większość alergenów jest białkami lub glikoproteinami o masie cząsteczkowej od 10 kDa do 40 kDa (znane są również alergeny o masie mniejszej tj. 3 kDa. i większej do 100 kDa). Wielkość cząsteczek alergenu determinuje jego immunogenność i zdolność do przenikania przez błonę śluzową.