Optymaci
Przeczytaj także...
Homo novus (łac. człowiek nowy, l. mn. homines novi) – lekceważąca nazwa używana przez nobilów w starożytnym Rzymie na określenie człowieka, który pierwszy w swoim rodzie obejmował urząd dający mu prawo do zasiadania w senacie. Urzędami tymi były magistratury cursus honorum. Ich piastunowie (konsul, pretor, edyl kurulny, kwestor) mieli prawo zasiadać na krześle kurulnym. Takim homo novus byli np. Gajusz Mariusz i Marek Tuliusz Cyceron, któremu, mimo poważania jakim się cieszył i przejścia całego cursus honorum, wypominano często niesenatorskie pochodzenie.Demokracja – ustrój polityczny i forma sprawowania władzy, w których źródło władzy stanowi wola większości obywateli (sprawują oni rządy bezpośrednio lub za pośrednictwem przedstawicieli).
Gaius Sempronius Gracchus (ok. 152 p.n.e. - 121 p.n.e.), syn Tyberiusza Semproniusza Grakchusa i Kornelii Afrykańskiej Młodszej (córki Scypiona Afrykańskiego Starszego). Był młodszym bratem Tyberiusza Grakchusa. Jego siostra Sempronia była żoną Scypiona Afrykańskiego Młodszego.
Homo novus (łac. człowiek nowy, l. mn. homines novi) – lekceważąca nazwa używana przez nobilów w starożytnym Rzymie na określenie człowieka, który pierwszy w swoim rodzie obejmował urząd dający mu prawo do zasiadania w senacie. Urzędami tymi były magistratury cursus honorum. Ich piastunowie (konsul, pretor, edyl kurulny, kwestor) mieli prawo zasiadać na krześle kurulnym. Takim homo novus byli np. Gajusz Mariusz i Marek Tuliusz Cyceron, któremu, mimo poważania jakim się cieszył i przejścia całego cursus honorum, wypominano często niesenatorskie pochodzenie.Demokracja – ustrój polityczny i forma sprawowania władzy, w których źródło władzy stanowi wola większości obywateli (sprawują oni rządy bezpośrednio lub za pośrednictwem przedstawicieli).
Gaius Sempronius Gracchus (ok. 152 p.n.e. - 121 p.n.e.), syn Tyberiusza Semproniusza Grakchusa i Kornelii Afrykańskiej Młodszej (córki Scypiona Afrykańskiego Starszego). Był młodszym bratem Tyberiusza Grakchusa. Jego siostra Sempronia była żoną Scypiona Afrykańskiego Młodszego.
Optymaci (łac. optimates, od optimus – „najlepszy”) – konserwatywne ugrupowanie polityczne w starożytnym Rzymie, powstałe w drugiej połowie II wieku p.n.e. Jego najwybitniejsi przedstawiciele to Sulla i Pompejusz Wielki oraz ród Scypionów.
Ugrupowanie to skupiało członków bogatych rodów senatorskich, które przeciwstawiały się próbom demokratyzacji ustroju, zwalczając popularów. Odpowiedzialne było za śmierć trybunów ludowych – Tyberiusza Grakcha i jego brata Gajusza Grakcha. Optymaci postulowali, aby zaprzestać dalszych podbojów i strzec niepodległości państwa oraz zdobytych już granic.
Starożytność – okres w historii Bliskiego Wschodu, Europy i Afryki Północnej nazywany też antykiem i obejmujący dzieje tych regionów od powstania pierwszych cywilizacji do około V wieku n.e.Prowincje rzymskie – jednostki administracyjne cesarstwa rzymskiego, tworzone na podbitych terytoriach (poza Italią). Liczba i rozmiary poszczególnych prowincji zmieniały się na przestrzeni dziejów Imperium w zależności od warunków zewnętrznych i polityki wewnętrznej. Pierwszą rzymską prowincją była wyspa Sycylia, podbita w 241 p.n.e. w czasie I wojny punickiej. Zasadniczo prowincje rzymskie dzieliły się na dwa rodzaje:
Optymaci faworyzowali nobiles (rody szlachetnie urodzonych) i sprzeciwiali się dopuszczaniu homines novi („nowych ludzi”, pochodzących przeważnie z prowincji, nieposiadających wśród przodków urzędników wysokiego szczebla) do udziału w życiu politycznym Rzymu. Cyceron, zdecydowany zwolennik optymatów, sam był homo novus jako pierwszy senator w swym rodzie i nigdy nie został w pełni przez optymatów zaakceptowany.
Lucius Cornelius Sulla (Lucjusz Korneliusz Sulla) zwany Felix (ur. 138 p.n.e. – zm. 78 p.n.e.) – rzymski polityk, dowódca i dyktator.Marcus Tullius Cicero (ur. 3 stycznia 106 p.n.e., zm. 7 grudnia 43 p.n.e.) – mówca rzymski, popularyzator filozofii greckiej, polityk, słynny ze stłumienia spisku Katyliny. Stronnik optymatów. Zamordowany wraz z bratem Kwintusem na polecenie Marka Antoniusza, który zemścił się w ten sposób za wygłoszone przeciw niemu Filipiki.
W tym schyłkowym okresie istnienia Republiki optymaci opowiedzieli się po stronie Pompejusza, a przeciw Cezarowi.
Bibliografia[ | edytuj kod]
Warto wiedzieć że... beta
Starożytny Rzym – cywilizacja rozwijająca się w basenie Morza Śródziemnego i części Europy. Jej kolebką było miasto Rzym leżące w Italii, które w pewnym momencie swoich dziejów rozpoczęło ekspansję, rozszerzając swoje panowanie na znaczne obszary i wchłaniając m.in. kulturę starożytnej Grecji. Cywilizacja rzymska, nazywana też niekiedy grecko-rzymską, razem z pochodzącą z Bliskiego Wschodu religią – chrześcijaństwem, stworzyła podstawy późniejszej cywilizacji europejskiej. Miasto Rzym zaczęło kształtować się w VIII wieku p.n.e., natomiast kres stworzonego przez nie państwa nastąpił formalnie w 1453 roku n.e. (wraz z upadkiem Konstantynopola i tym samym Cesarstwa bizantyńskiego), choć dosyć często jako koniec starożytnego Rzymu przyjmuje się rok 476 n.e., w którym upadło Cesarstwo zachodniorzymskie.
Gnaeus Pompeius Magnus, Gnejusz Pompejusz Wielki (ur. 29 września 106 p.n.e., zm. 28 września 48 p.n.e.) – rzymski polityk i dowódca wojskowy, jeden z twórców I triumwiratu, zwany przez współczesnych Pompejuszem Wielkim ze względu na wielkie sukcesy polityczne i militarne oraz zasługi dla Rzymu.
Popularzy (łac. populares) to ugrupowanie polityczne w starożytnym Rzymie, powstałe w drugiej połowie II wieku p.n.e..
Senat rzymski łac. Senatus (od senex, starzec – dosłownie rada starszych) – jedna z najważniejszych i najtrwalszych instytucji politycznych starożytnego Rzymu, przechodząca na przestrzeni wieków liczne przemiany. Zgodnie z tradycją senat został ustanowiony przez Romulusa w 753 p.n.e., jego największe znaczenie przypadło na czasy republiki, a zanik na początek VII wieku n.e.
Tiberius Sempronius Gracchus (ur. w 162 p.n.e., zm. w 133 roku p.n.e.) – syn Tyberiusza Semproniusza Grakchusa i Kornelii Afrykańskiej Młodszej (córki Scypiona Afrykańskiego). Był starszym bratem Gajusza Grakchusa. Pełnił urząd trybuna ludowego w 133 roku p.n.e.
Trybunat ludowy – urząd w republice rzymskiej utworzony w 494 roku p.n.e., którego podstawowym zadaniem była ochrona interesów obywateli, a zwłaszcza plebejuszy przed arbitrażem patrycjuszy w senacie.
Republika rzymska – państwo powstałe w starożytnym Rzymie, istniejące w latach 509 p.n.e.–27 p.n.e., które rozwinęło się z niewielkiego, monarchicznego państwa-miasta Lacjum w środkowej części Półwyspu Apenińskiego do największej potęgi świata antycznego kontrolującej cały basen Morza Śródziemnego, by następnie przekształcić się w cesarstwo rzymskie.