• Artykuły
  • Forum
  • Ciekawostki
  • Encyklopedia

    • Opera buffa

    Przeczytaj także...
    Neapol (wł. Napoli, j. neapolitański Nàpule, łac. Neapolis z gr. he nea polis, dosł. nowe miasto) – miasto w południowych Włoszech w rejonie Kampania, którego jest stolicą, a także ośrodkiem administracyjnym prowincji Neapol. Założony przez Greków jako Partenope.Recytatyw (recitativo) – pośredni rodzaj pomiędzy deklamacją a śpiewem, zwykle oparty na akompaniamencie akordowym. Recytatywy występują jako elementy większej formy muzycznej takiej jak oratorium, opera, kantata lub pasja. Poprzedza często arię podkreślając jej śpiewność swym kontrastowym charakterem.
    Jean-Jacques Rousseau (ur. 28 czerwca 1712 w Genewie, zm. 2 lipca 1778 w Ermenonville) – genewski pisarz tworzący w języku francuskim, filozof i pedagog, autor koncepcji swobodnego wychowania.

    Opera buffa, lub inaczej opera komiczna, farsa muzyczna – jeden z dwóch podstawowych gatunków opery (drugi to opera seria).

    Powstała w Neapolu, w pierwszej połowie XVIII wieku. Nazwa pochodzi od włoskiego buffone – błazen. Do powstania tej formy doprowadziło usamodzielnienie się intermediów, które początkowo grane były po to, aby zapełnić przerwy pomiędzy aktami włoskiej opery seria.

    Były to pierwotnie sceny o niewybrednej akcji, złożone z dialogu, arii i recytatywu, z postaciami commedia dell’arte. Za pierwsze głośne dzieło buffo uważa się intermezzo La serva padrona („Służąca panią”) Giovanniego Battisty Pergolesiego (1733). Manfred Bukofzer za pierwszą w pełni ukształtowaną operę buffa uważa jednak Li zite 'ngalera (1722) Leonarda Vinciego (dzieło napisane do tekstu w dialekcie neapolitańskim), choć styl buffo przejawiał się i we wcześniejszych dziełach neapolitańskich.

    Giovanni Battista Pergolesi (ur. 4 stycznia 1710 r. w Jesi koło Ankony, zm. 16 marca 1736 w Pozzuoli koło Neapolu) – włoski kompozytor, skrzypek i organista epoki baroku.Gioachino Antonio Rossini albo Gioacchino Antonio Rossini, (ur. 29 lutego 1792 w Pesaro, zm. 13 listopada 1868 w Passy, obecnie. XVI dzielnica Paryża) – włoski kompozytor, twórca 39 oper.

    Na skutek popularności La serva padrona intermedia zmieniły status z wesołego przerywnika muzycznego na odrębny gatunek muzyczny. Wystawienie jej w roku 1752 w Paryżu wywołało spór pomiędzy buffonistami – zwolennikami muzyki włoskiej a antybuffonistami, opowiadającymi się za sztywną i dostojną operą Lully'ego i Rameau.

    Leonardo Vinci (ur. 1690 lub 1696 (?) w Strongoli, zm. 27 maja 1730 w Neapolu) – włoski kompozytor operowy epoki późnego baroku, jeden z mistrzów szkoły neapolitańskiej.Manfred Bukofzer (ur. 27 marca 1910, zm. 7 grudnia 1955) – niemiecko-amerykański muzykolog i humanista. Studiował na uniwersytecie w Heidelbergu i w Konserwatorium Sterna w Berlinie, ale opuścił Niemcy w 1933, udając się do Bazylei, gdzie otrzymał doktorat. W roku 1939 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie pozostał, otrzymując obywatelstwo amerykańskie. Wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley od 1941 aż do przedwczesnej śmierci.

    Zwolennikiem opery buffa był między innymi Jean-Jacques Rousseau, który zainicjował francuską operę komiczną (bouffe), wystawiając swój własny utwór tego rodzaju – Le devin du village („Wróżek wiejski”: cf. Jan Jakub Rousseau, „Wyznania”, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński). Odtąd Francja przyswoiła sobie formę opery komicznej i wkrótce prześcignęła na tym polu Włochów. Twórcami tej formy we Francji byli: N. Dalayrac, N. Isouard, F.A. Boieldieu, D. Auber i A. Adam. We Włoszech w wieku XVIII tworzyli ją G. Paisiello, P. Guglielmi i D. Cimarosa, którego opery buffa uważane są za zapowiedź romantycznego belcanta. Za szczyt osiągnięć w dziedzinie opery komicznej uznać można Wesele Figara i Così fan tutte Wolfganga Amadeusa Mozarta, a także Cyrulika sewilskiego Gioacchino A. Rossiniego.

    Library of Congress Control Number (LCCN) – numer nadawany elementom skatalogowanym przez Bibliotekę Kongresu wykorzystywany przez amerykańskie biblioteki do wyszukiwania rekordów bibliograficznych w bazach danych i zamawiania kart katalogowych w Bibliotece Kongresu lub u innych komercyjnych dostawców. Opera seria, czyli opera poważna – jeden z dwóch podstawowych gatunków opery, obok opery komicznej. Jej powstanie jest związane ze ośrodkiem szkoły neapolitańskiej. W operze seria muzyka dominuje nad słowem, zawiera ona liczne arie, pieśniowe cavatiny, ensemble, chóry.

    Przypisy[ | edytuj kod]

    1. Manfred Bukofzer, Muzyka w okresie baroku, PWN, s. 344

    Bibliografia[ | edytuj kod]

  • Kronika opery, Warszawa: „Kronika”, 1993.
  • Józef Władysław Reiss, Mała encyklopedia muzyki, red. Stefan Śledziński, Warszawa: PWN, 1960.
    • François-Adrien Boïeldieu (ur. 16 grudnia 1775 w Rouen, zm. 8 października 1834 w Varennes-Jarcy) – francuski kompozytor.Giovanni Paisiello (inaczej Paesiello, ur. 9 maja 1740 w Tarencie, zm. 5 czerwca 1816 w Neapolu) – włoski kompozytor epoki klasycyzmu.




    Warto wiedzieć że... beta

    Bel canto, także belcanto (wł. dosłownie: piękny śpiew) – termin muzyczny używany w dwóch pokrewnych znaczeniach:
    Domenico Cimarosa (ur. 17 grudnia 1749 w Aversa, zm. 11 stycznia 1801 w Wenecji) – włoski kompozytor okresu klasycyzmu.
    Jean-Baptiste Lully (ur. 28 listopada 1632 we Florencji, zm. 22 marca 1687 w Paryżu) – francuski kompozytor włoskiego pochodzenia.
    Biblioteka Narodowa Francji (fr. Bibliothèque nationale de France, BnF) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych, wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.
    Così fan tutte, pełny tytuł: Così fan tutte ossia la scuola degli amanti (Tak czynią wszystkie, czyli szkoła kochanków), KV 588 – opera buffa w dwóch aktach. Muzykę skomponował Wolfgang Amadeusz Mozart, a libretto napisał Lorenzo da Ponte.
    Tadeusz Kamil Marcjan Żeleński, pseud. Boy (ur. 21 grudnia 1874 w Warszawie, zm. 4 lipca 1941 we Lwowie) – polski lekarz, krytyk literacki i teatralny, pisarz, poeta-satyryk, kronikarz, eseista, tłumacz literatury francuskiej, działacz społeczny, wolnomularz. Współpracownik i partner Ireny Krzywickiej, propagował świadome macierzyństwo, antykoncepcję i edukację seksualną.
    Wolfgang Amadeusz Mozart (ur. 27 stycznia 1756 w Salzburgu, zm. 5 grudnia 1791 w Wiedniu) – kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych. Razem z Haydnem i Beethovenem zaliczany do klasyków wiedeńskich.

    Reklama

    Czas generowania strony: 0.777 sek.