Niszczyciele rakietowe typu Arleigh Burke
Nadbudówka – konstrukcja znajdująca się na pokładzie jednostki pływającej. Jej zadaniem jest zwiększenie pojemności pomieszczeń pod pokładem (poprzez zwiększenie ich wysokości ponad krawędź burty), nadanie jednostce odpowiedniego aerodynamicznego opływu, estetycznego kształtu oraz częściowo wzmocnienie jej konstrukcji. Dodatkowo nadbudówki stanowią obudowę otworów komunikacyjnych takich jak zejściówki.Sonar – urządzenie używające długich, średnich lub krótkich fal dźwiękowych do nawigacji, komunikacji, detekcji, określania pozycji, śledzenia oraz klasyfikacji ruchomych i nieruchomych obiektów zanurzonych, znajdujących się na powierzchni cieczy bądź w powietrzu. Nazwa "sonar" wywodzi się od akronimu "SOund Navigation and Ranging". W zależności od zasady działania, sonary mogą być aktywne bądź pasywne, mogą także łączyć obie te cechy. Najczęstszym środowiskiem zastosowania urządzeń sonarowych jest środowisko ciekłe zwłaszcza wodne, jednakże ich odpowiednie formy mogą być wykorzystywane także w środowisku gazowym, w tym w powietrzu. W zależności od zastosowania i konstrukcji systemy echolokacyjne mogą używać bardzo szerokiego zakresu fal dźwiękowych - od infradźwięków po ultradźwięki. U niektórych zwierząt takich jak delfiny czy nietoperze umiejętność echolokacji wytworzyła się naturalnie w drodze ewolucyjnej.
Wielka Brytania, Zjednoczone Królestwo (ang. United Kingdom), Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (ang. United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland) – unitarne państwo wyspiarskie położone w Europie Zachodniej. W skład Wielkiej Brytanii wchodzą: Anglia, Walia i Szkocja położone na wyspie Wielka Brytania oraz Irlandia Północna leżąca w północnej części wyspy Irlandia. Na wyspie tej znajduje się jedyna granica lądowa Zjednoczonego Królestwa z innym państwem – Irlandią. Poza nią, Wielka Brytania otoczona jest przez Ocean Atlantycki na zachodzie i północy, Morze Północne na wschodzie, kanał La Manche na południu i Morze Irlandzkie na zachodzie.
Niszczyciele rakietowe typu Arleigh Burke – typ niszczycieli amerykańskiej marynarki wojennej, których podstawę wyposażenia stanowi zintegrowany system kierowania walką Aegis Combat System. Oryginalnie okręty te projektowane były do zwalczania radzieckich samolotów, pocisków manewrujących oraz okrętów podwodnych. W efekcie powstała konstrukcja której przeznaczeniem jest prowadzenie operacji obrony przestrzeni powietrznej, zwalczania okrętów podwodnych i nawodnych oraz operacji uderzeniowych. Po wycofaniu ostatnich niszczycieli rakietowych typu Spruance w 2005, wszystkie amerykańskie niszczyciele w czynnej służbie należą do tego typu.
Konstrukcja i wyposażenie[ | edytuj kod]
Przy konstrukcji kadłuba i nadbudówek tego okrętu wykorzystano doświadczenia wynikające z kolizji krążownika USS „Belknap” (CG-26) z lotniskowcem USS „John F. Kennedy” (CV-67) w 1975 roku oraz z zatopienia brytyjskiego niszczyciela HMS „Sheffield” w wyniku uszkodzeń powstałych na skutek trafienia pociskiem Exocet podczas wojny o Falklandy. Konstrukcja kadłuba o długości 153,8 metra została wzmocniona w celu zwiększenia odporności na działanie nadciśnienia fali uderzeniowej powstającej przy eksplozjach, odłamków oraz pożarów. Zwiększona została także odporność okrętu na działanie impulsów elektromagnetycznych (EMP). Żywotne części okrętu pokryte są kevlarowym opancerzeniem o masie 130 ton.
Układy elektroniczne[ | edytuj kod]
Zestaw sensorów jednostki stanowią radar nawigacyjny SPS-64(V)9, radar przeszukiwania powierzchni SPS-67(V)3/4 oraz cztery wielofunkcyjne radary z aktywnym elektronicznym skanowaniem fazowym SPY-1D o kącie pokrycia 360°. Ponadto okręty wyposażone są w sonar dziobowy SQS-53C(V)1 oraz sonar holowany SQR-19B TACTAS do wykrywania i śledzenia okrętów podwodnych. Elektroniczne systemy samoobrony stanowią system pułapek przeciwtorpedowych SLQ-25A Nixie oraz system walki elektronicznej SLQ-32(V)3 w jednostkach DDG 68-112, w jednostkach zaś DDG 51-67 SLQ-32(V)2.
Uzbrojenie[ | edytuj kod]
Uzbrojenie, obok przeciwpodwodnych torped lekkich Mk. 46 i Mk. 50, stanowi 90, a w jednostakch Flight IIA 96, rakietowych pocisków przeciwlotniczych średniego zasięgu Standard Missile 2 Block IIIA lub IIIB, pocisków manewrujących woda-ziemia RGM-109 Tomahawk (TLAM-C/D) oraz Evolved Sea Sparrow (ESSM) w jednostkach Flight IIA, i rakietotorped ZOP VL-ASROC w wyrzutniach VLS umieszczonych w grupach 32 na przodzie i 64 komory z tyłu okrętu. Mimo że jednostki Flight IIA są większe od wcześniejszych wersji okrętów swojego typu, mają też 96 komór wyrzutni VLS zamiast 90, w przeciwieństwie do innych krążowników i wersji amerykańskich niszczycieli, jednostki Flight IIA nie zostały wyposażone w system pocisków przeciwokrętowych RGM-84 Harpoon w samo przeładowujących się wyrzutniach, otrzymały natomiast pociski RIM-162 Evolved Sea Sparrow. Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z armaty 127 mm o długości 54 lub 62 kalibrów oraz dwóch artyleryjskich systemów obrony bezpośredniej (CIWS) Vulcan Phalanx Mk. 15 kalibru 20 mm. Okręty wyposażone są w lądowisko dla helikopterów wraz z niezbędnym wyposażeniem elektronicznym LAMPS 3. W odróżnieniu od jednostek Flight I i II, okręty Flight IIA otrzymały po dwa helikoptery SH-60R LAMPS III Seahawk. Planowane jest przedłużenie nadbudówek tych okrętów, w celu dodania jednostkom podwójnego hangaru dla śmigłowców.
Służba operacyjna[ | edytuj kod]
12 października 2000 niszczyciel USS „Cole” należący do tego typu został ciężko uszkodzony w ataku terrorystycznym. Zginęło 17 amerykańskich marynarzy, a 39 zostało rannych. W ataku zginęło również dwóch zamachowców-samobójców.