Nikon (jap. 株式会社ニコン Kabushiki-gaisha Nikon) – japoński producent sprzętu fotograficznego i optycznego. Obecne zakłady produkcyjne znajdują się w Tokio w Japonii, Tajlandii oraz na Tajwanie.

Historia[ | edytuj kod]

Przedsiębiorstwo powstało 25 lipca 1917 roku w Tokio jako Nippon Kogaku Kogyo Kabushiki-gaisha, kiedy to trzech wiodących producentów optycznych połączyło swoje siły tworząc w pełni zintegrowaną i kompleksową markę. Początkowo firma produkowała szkła optyczne, obiektywy, soczewki i mikroskopy. W 1932 roku obiektywy Nippon rozpoczęto nazywać Nikkor, która to nazwa przetrwała do dziś. W tym samym roku zaprojektowano i wybudowano pierwsze prototypy zdjęciowego obiektywu małoobrazkowego. Podczas II wojny światowej produkowała dla japońskiego wojska lornetki, peryskopy, kamery do zdjęć szpiegowskich. W 1946 roku, aby pomóc odbudować kraj po niszczycielskiej wojnie światowej postanowiono rozpocząć produkcję dwóch precyzyjnych instrumentów pomiarowych: niwelatora oraz teodolitu. Obecna nazwa firmy oficjalnie została wprowadzona w 1974 roku.

Aparat fotograficzny[ | edytuj kod]

Pierwsza lustrzanka jednoobiektywowa marki Nikon – F

15 maja 1946 roku zarząd firmy podjął decyzję o rozpoczęciu produkcji sprzętu fotograficznego. Wahano się jedynie nad tym, czy mają być to aparaty średnioformatowe czy małoobrazkowe. Wkrótce Tatsuro Shimizu przedstawił pierwszy działający prototyp lustrzanki dwuobiektywowej; inny zespół konstruktorów pod kierownictwem Minoru Takahashi miał gotowe pierwsze egzemplarze aparatu małoobrazkowego. Po ocenie obu konstrukcji zarząd Nippon Kogaku zadecydował, że dalsze prace kontynuowane będą nad aparatem małoobrazkowym. Zbudowano wówczas łącznie 20 prototypów. Podczas prac nad prototypami, konstruktorzy słusznie uznali, że jeśli mają zbudować możliwie najlepszy aparat, powinni korzystać z jak najlepszych wzorców. Konstrukcja mechaniczna i wygląd zewnętrzny pierwszego aparatu Nippon Kogaku wzorowane były więc w dużej mierze na dwóch przedwojennych konstrukcjach niemieckich: za wzór posłużyły aparaty Leica III oraz Contax II. 7 marca 1948 roku firma wypuściła na rynek pierwszy aparat fotograficzny NIKON I (wyprodukowano jedynie 739 sztuk), a od sierpnia 1949 roku produkowano już kolejny model pod nazwą M, nie różniący się niczym od poprzednika. Model ten zapoczątkował serię aparatów pod tą samą marką. Wykorzystywali je zawodowi fotograficy, m.in. David Douglas Duncan, który pierwszy aparat wykorzystał w czasie wojny koreańskiej, na której froncie spotkał młodego japońskiego fotografa, pracownika Nikona, który to wprowadził Duncana w bardziej zaawansowany świat marki Nikon. W 1950 roku wprowadzono aparat dalmierzowy: S, a następnie S2 i SP, S3, S4, S3M. Model S wywołał taką burzę za granicą, a do tego okazało się, że aparaty przewyższają innych konkurentów, dlatego każda gazeta chciała posiadać tak profesjonalny sprzęt fotograficzny. Jednak pierwszym profesjonalnym aparatem dla zawodowców był model SP ukazany w 1957 roku.

Lustrzanka analogowa[ | edytuj kod]

W połowie lat 50. XX wieku, przedsiębiorstwo postanowiło skoncentrować się na produkcji lustrzanek jednoobiektywowych oznaczonych symbolem F dzięki któremu powstała seria F lustrzanek, a wycofano z produkcji aparaty dalmierzowe. Były to modele F, F2, F3, F4, F5 i F6. W modelu F3 wprowadzono po raz pierwszy elektroniczne sterowanie migawki, natomiast F4, F5 i F6 posiadały integralnie wbudowane motorki napinające migawkę, przesuwające film oraz autofokus. Pierwszy taki aparat wprowadzono w 1959 roku. Seria ta była najchętniej wykorzystywana przez kolejnych 30. lat przez zawodowych fotografów. Nikonowi pomogła amerykańska agencja przestrzeni kosmicznej NASA – zleciła Nikonowi stworzenie aparatu do zastosowań w przestrzeni kosmicznej.

W 1963 roku Nikon wkroczył w świat fotografii podwodnej, wtedy to do sprzedaży trafił NIKONOS I i II, które to były głównymi monopolistami w fotografice podwodnej. W 1965 roku postanowiono rozpocząć produkcję lustrzanek dla amatora pod nazwą NIKOMAT produkowanych do 1978 roku. Były to modele FS i FT.

Nikon spopularyzował wiele cech profesjonalnych lustrzanek, za którymi inne marki miały problemy z nadążeniem. Nikon wprowadził system modułowy aparatu, czyli aparat z wymiennymi obiektywami, wizjerami, napędami silnikowymi, zintegrowanym pomiarem światła, elektroniczne sterowanie migawki, wielostrefowy ewaluacyjny pomiar matrycy i wbudowany silnik przesuwkowy film. Każda lustrzanka z wymiennym obiektywem marki Nikon posiada Bagnet F.

Aparaty cyfrowe[ | edytuj kod]

Pod koniec lat 80. marka postanowiła powoli przestawić się na produkcję cyfrówek. Jedne z pierwszych lustrzanek cyfrowych Nikon stworzył w ramach projektu badawczego prowadzonego przez NASA w 1991 roku. Przez kolejnych osiem lat pracował nad cyfrową lustrzanką jednoobiektywową, którą oficjalnie wydał w 1997 roku pod nazwą D1. Proplastą była wydana w 1995 roku E2. W 1997 roku zadebiutowały pierwsze małe aparaty cyfrowe marki Nikon pod nazwą Nikon COOLPIX. W 2005 roku zaprzestano produkcji analogowych aparatów fotograficznych i akcesoriów produkowanych do nich na rzecz aparatów cyfrowych. Wyjątek stanowi jednak małoobrazkowa profesjonalna lustrzanka F6.

W 2018 roku Nikon zapowiedział powstanie nowego bagnetu o nazwie Nikon Z. Został on zaimplementowany w aparatach bezlusterkowych Z6, Z7 i Z50. Charakteryzuje się średnicą 55 mm, czyli większą niż w Bagnet F, jak i mniejszą odległością między obiektywem, a matrycą.

Nikon F2

Japonia (jap. 日本, trb. Nihon lub Nippon) – państwo wyspiarskie usytuowane na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys. km. Archipelag rozciąga się niemal południkowo (Japończycy utrzymują, że ich kraj ma kształt „trzydniowego Księżyca”) pomiędzy 45°33′ a 20°25′ stopniem szerokości północnej, od Morza Ochockiego na północy do Morza Wschodniochińskiego i Tajwanu na południu. Stolica Tokio jest usytuowana prawie dokładnie na tej samej szerokości geograficznej co Ateny, Pekin, Teheran i Waszyngton.Aparat małoobrazkowy - aparat fotograficzny, w którym materiałem światłoczułym jest perforowany na brzegach film o szerokości 35 mm - taki jak w przemyśle filmowym. Najbardziej typowym i obecnie właściwie jedynym formatem klatki aparatu małoobrazkowego jest 24×36 mm. Na filmie o standardowej długości mieści się do 28 lub 40 takich klatek numerowanych kolejno X, 00, 0, 1-36(37). Istniały również aparaty małoobrazkowe o formacie klatki 18×24 mm - takie klatki były naświetlane na filmie pionowo i mieściło się ich 2 razy więcej.

Pierwsza jednoobiektywowa lustrzanka cyfrowa Nikon – D1