Narodowe Stronnictwo Pracy
Sanacja (łac. sanatio – uzdrowienie) – potoczna nazwa rządzącego obozu piłsudczykowskiego 1926–1939, powstała w związku z głoszonym przez Józefa Piłsudskiego hasłem „sanacji moralnej” życia publicznego w Polsce, wysuwanym w toku przygotowań i w okresie przewrotu majowego 1926.Ludwik Waszkiewicz (ur. 23 lipca 1888 w Łodzi, zm. 10 października 1976 tamże) – archiwista, historyk dziejów Łodzi i okręgu łódzkiego, regionalista, działacz społeczny, publicysta, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz I, II, III i IV kadencji w II RP.
Feliks Teodor Widy-Wirski (do 1945 Feliks Teodor Widy), ps. Rosław (ur. 11 lipca 1907, zm. 15 stycznia 1982) – polski lekarz, bibliotekarz i polityk, wicewojewoda poznańskiego, prezes Stronnictwa Pracy i działacz PZPR, poseł na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL II i III kadencji, żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski.
Narodowe Stronnictwo Pracy – polska partia polityczna utworzona 3 kwietnia 1932 na zjeździe w Poznaniu z przekształcenia NPR-Lewicy. Program NSP opierał się na demokracji parlamentarnej, którą postulował uzupełnić o „izbę gospodarczą”. Zarazem Stronnictwo głosiło radykalny program społeczny o charakterze antykapitalistycznym i antyklerykalnym. Wpływy Narodowego Stronnictwa Pracy ograniczały się do województwa poznańskiego (6500 członków) i łódzkiego. NSP nie wypracowało jednolitej taktyki: dążyło do konsolidacji narodowego ruchu robotniczego poprzez zjednoczenie z Narodową Partią Robotniczą i Partią Narodowych Socjalistów (Narodowy Obóz Pracy), ale jednocześnie blisko współpracowało z OZN, stanowiąc integralną część obozu sanacyjnego, a nawet utrzymywało kontakty z komunistami.
Główni działacze: Antoni Ciszak (prezes), Ludwik Waszkiewicz, Feliks Widy-Wirski, Stanisław Mróz.
Organami prasowymi ugrupowania były „Prawda Robotnicza“ oraz „Praca“.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Narodowe Stronnictwo Pracy (NSP), [w:] Britannica. Edycja Polska, t. 28, Poznań 2002, s. 216.