Napalm
Wietkong, (ang. Vietcong, wiet. Việt Cộng) – nazwa ukuta przez południowowietnamskich polityków i przyjęta przez żołnierzy amerykańskich, a potem przez światowe media, na określenie partyzantów należących w czasie wojny wietnamskiej do Narodowego Frontu Wyzwolenia Wietnamu Południowego (ang. National Front for the Liberation of South Vietnam, wiet. Mặt trận Dân tộc Giải phóng miền Nam Việt Nam).Trietyloglin, Al 2(CH 2CH 3) 6 – glinoorganiczny związek chemiczny, bardzo energetyczny środek zapalający, o temperaturze topnienia 46 °C i temperaturze wrzenia 194 °C. Ciepło spalania trietyloglinu wynosi 11070 kcal/g. Temperatura płomienia jest zbliżona do temperatury płonącej benzyny. W zetknięciu z wodą następuje wybuch. Trietyloglin przechowuje się w atmosferze azotu. Stosowany do napełniania amunicji zapalającej.
Ogień grecki – łatwopalna mieszanina, uważana za pierwowzór napalmu. Ogień grecki zwany jest też ogniem bizantyjskim. Jednak w praktyce chodzi o jedną i tę samą substancję znaną w starożytności, a udoskonaloną w Bizancjum.
Napalm – substancja stosowana do zagęszczania lekkich paliw ciekłych w celu skuteczniejszego stosowania ich jako bojowych środków zapalających. Tej samej nazwy używa się również w odniesieniu do gotowej zagęszczonej mieszaniny paliwowej.
Napalmy, dzięki swojej konsystencji, mają zwiększoną przyczepność do podpalanych powierzchni, a jednocześnie słabiej rozpryskują się, wolniej ściekają i gorzej wsiąkają. Wszystko to powoduje, że są bardzo trudne do ugaszenia. Skuteczne są nawet na powierzchniach wilgotnych, pionowych oraz mocno wsiąkliwych (jak piasek). Palą się także na powierzchni wody.
Pierwsze wersje napalmów były mieszaninami soli organicznych, otrzymywanych z glinu i kwasów naftenowego, stearynowego, laurynowego i palmitynowego (stąd nazwa substancji). Sole te były galaretowatymi substancjami, dodawanymi do benzyn. Z czasem do benzyn zaczęto dodawać benzen, jako substancję zagęszczającą zaczęto stosować polistyreny oraz dodawano środki zwiększające zapalność. W produkcji napalmu stosowany jest również kwas oleinowy, ponieważ wiąże się on z zawartym w tej substancji wodorotlenkiem sodu.
Temperatura spalania pierwszych napalmów to 800-1000 °C, późniejszych nawet 1200 °C. Czasami wydziela się toksyczny dym, podrażniający oczy i układ oddechowy.
Napalm, jako bojowy środek zapalający, został po raz pierwszy użyty przez wojska amerykańskie w II wojnie światowej podczas bitwy o wyspę Tinian, dokładnie 22 lipca 1944 r., później podczas wojny domowej w Grecji przeciw partyzantom oraz na masową skalę w Korei i Wietnamie. Stosuje się go w miotaczach ognia i bombach lotniczych, rzadziej pociskach artyleryjskich i rakietowych.
Napalmy samozapalające (zawierają najczęściej trietyloglin) charakteryzują się zdolnością do natychmiastowego samozapłonu w zetknięciu z powietrzem.
Przed wynalezieniem napalmu jako mieszaniny zapalające o podobnych cechach fizycznych stosowano mieszaniny benzyny z naftą lub olejami silnikowymi.
Substancją o podobnych właściwościach i składzie do napalmu, ale jeszcze wyższej temperaturze spalania, jest pirożel, który jest mieszaniną wzbogaconą o środki utleniające oraz podwyższające temperaturę spalania.
Zobacz też[ | edytuj kod]
Przypisy[ | edytuj kod]
- Zbigniew Flisowski: Burza nad Pacyfikiem. T. 2. ISBN 83-86776-06-4.