Nagroda Goya dla najlepszej aktorki drugoplanowej (hiszp. Premio Goya a la mejor interpretación femenina de reparto) – nagroda filmowa przyznawana od 1987 r. przez Hiszpańską Akademię Sztuki Filmowej.
Najwięcej nagród w tej kategorii - po dwie - zdobyły dotychczas: Verónica Forqué, María Barranco, Rosa María Sardà i Candela Peña.
Zwyciężczynie i nominowane[ | edytuj kod]
1987: Verónica Forqué – Rok przebudzenia
María del Pilar Bardem Muñoz (ur. 14 marca 1939 w Sewilli) – hiszpańska aktorka filmowa i telewizyjna. Matka Javiera Bardema.
María Isabel Verdú Rollán, Maríbel Verdú (ur. 2 października 1970 w Madrycie w Hiszpanii) - hiszpańska aktorka filmowa i telewizyjna. Zdobywczyni hiszpańskiej nagrody filmowej Goya i meksykańskiej nagrody filmowej Ariel.
Chus Lampreave – Rok przebudzenia
María Luisa Ponte – El hermano bastardo de Dios
1988: Verónica Forqué – Moros y cristianos
Marisa Paredes – Biała maseczka
Terele Pávez – Laura, del cielo llega la noche
1989: María Barranco – Kobiety na skraju załamania nerwowego
Laura Cepeda – Baton Rouge
Terele Pávez – Zimowy dziennik
Chus Lampreave – Oczekiwanie w niebie
Julieta Serrano – Kobiety na skraju załamania nerwowego
1990: María Asquerino – Morze i czas
Kobiety na skraju załamania nerwowego (hiszp. Mujeres al borde de un ataque de nervios) – hiszpański film fabularny (komedia) z 1988 roku, w reżyserii Pedro Almodóvara na podstawie sztuki Jeana Cocteau. W głównych rolach wystąpili: Carmen Maura, Antonio Banderas. Film, który przyniósł Almodóvarowi międzynarodową sławę, w 1989 roku był nominowany do Oscara w kategorii najlepszego filmu zagranicznego oraz zdobył pięć nagród Goya, w tym za najlepszy film i dla najlepszej aktorki w pierwszoplanowej roli dla Carmen Maura.Po drugiej stronie łóżka (El otro lado de la cama) – hiszpański komediodramat muzyczny z 2002 roku w reżyserii Emilio Martíneza Lázaro. Opowiada o skomplikowanych relacjach uczuciowych czwórki przyjaciół. Akcja przeplatana jest śpiewanymi przez obsadę największymi przebojami hiszpańskiej muzyki rozrywkowej.
Chus Lampreave – Zagraniczne zakupy
María Barranco – Przedmioty miłości
Amparo Rivelles – Markiz Esquilache
Concha Velasco – Markiz Esquilache
1991: María Barranco – Lulu
Rosario Flores – Pod wiatr
Loles León – Zwiąż mnie
1992: Kiti Manver – Todo por la pasta
María Barranco – Oniemiały król
Cristina Marcos – Wysokie obcasy
1993: Chus Lampreave – Belle époque
Artysta i modelka (hiszp.: El Artista y la modelo) – hiszpańsko-francuski dramat z 2012 roku w reżyserii Fernando Trueba.Hiszpańska Akademia Sztuki Filmowej (hiszp. Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España, ang. Spanish Academy of Arts and Cinematographic, AACCE) - hiszpańska profesjonalna organizacja filmowa zajmująca się promocją i rozwojem Hiszpańsakiej kinematografii. Założona w 1986 roku jest odpowiedzialna za coroczne rozdanie nagród Goya, hiszpańskich nagród filmowych.
Mary Carmen Ramírez – Belle époque
Pastora Vega – Demasiado corazón
1994: Rosa María Sardà – Dlaczego nazywają to miłością, jeśli to seks?
María Barranco – Ruda wiewiórka
Rossy de Palma – Kika
1995: María Luisa Ponte – Kołysanka
Candela Peña – Policzone dni
Silvia Munt – Namiętność po turecku
1996: Pilar Bardem – Po śmierci o nas zapomną
Chus Lampreave – Kwiat mego sekretu
Rossy de Palma – Kwiat mego sekretu
1997: Mary Carrillo – Po drugiej stronie ogrodu
27. ceremonia wręczenia hiszpańskich nagród filmowych Goya za rok 2012, odbyła się 17 lutego 2013. roku w Centro de Congresos Príncipe Felipe del Hotel Auditorium w Madrycie. Nominacje do nagród zostały ogłoszone 8 stycznia 2013 roku.28. ceremonia wręczenia hiszpańskich nagród filmowych Goya za rok 2013, odbyły się 9 lutego 2014 roku w "Centro de Convenciones y Congresos Príncipe Felipe" w Madrycie.
Maribel Verdú – Celestyna
Loles León – Anarchistki
1998: Charo López – Sekrety serca
Ángela Molina – Drżące ciało
Vicky Peña – Sekrety serca
1999: Adriana Ozores – Godzina odważnych
Alicia Sánchez – Dzielnica
Loles León – Dziewczyna marzeń
Rosa María Sardà – Dziewczyna marzeń
2000: María Galiana – Samotne
Adriana Ozores – Bądźcie znowu razem
Julieta Serrano – Bądźcie znowu razem
Candela Peña – Wszystko o mojej matce
2001: Julia Gutiérrez Caba – You're the One
Wredne jędze (org. Las Brujas de Zugarramurdi) – hiszpańsko-francuski film z pogranicza komedii i horroru z 2013 roku. Film znany też pod alternatywnym tytułem Wiedźmy z Zugarramurdi.
Rosa María Sardà (ur. 30 lipca 1941 w Barcelonie) – hiszpańska aktorka filmowa i teatralna, znana głównie z ról komediowych. Laureatka dwóch Nagród Goya dla najlepszej aktorki drugoplanowej za role w filmach Dlaczego nazywają to miłością, jeśli to seks? (1993) Manuela Gómeza Pereiry oraz Bez wstydu (2001) Joaquína Oristrella.
Chusa Barbero – Buziaki dla wszystkich
Terele Pávez – Kamienica w Madrycie
Ana Fernández – You're the One
2002: Rosa María Sardà – Bez wstydu
Rosana Pastor – Joanna Szalona
Elena Anaya – Lucia i seks
Najwa Nimri – Lucia i seks
2003: Geraldine Chaplin – Miasto bez granic
María Esteve – Po drugiej stronie łóżka
Mar Regueras – Uraza
Tina Sainz – Historia pocałunku
2004: Candela Peña – Moimi oczami
Czarny chleb (oryg. Pa negre, 2010) − hiszpańsko-francuski film dramatyczny w reżyserii i według scenariusza Agustía Villaronga. Adaptacja powieści pod tym samym tytułem autorstwa Emilia Teixidora.24. ceremonia wręczenia hiszpańskich nagród filmowych Goya za rok 2009, odbyła się 14 lutego 2010 roku w Palacio Municipal de Congresos w Madrycie. 10 stycznia 2010 roku ogłoszono nominacje do nagród.
María Botto – Żołnierze spod Salaminy
Mónica López – W mieście
María Pujalte - Nie ugniemy się
2005: Mabel Rivera – W stronę morza
Silvia Abascal – Wilk
Victoria Abril – Siódmy dzień
Mercedes Sampietro – Nieświadomi
2006: Elvira Mínguez - Tapas
Marta Etura - Pamiętaj o mnie
Pilar López de Ayala - Obaba
Verónica Sánchez - Camarón
2007: Carmen Maura – Volver
Carmen Maura (ur. 15 września 1945 w Madrycie) – hiszpańska aktorka filmowa, znana ze stałej współpracy z reżyserem Pedro Almodóvarem.
Marisa Paredes, właściwie María Luisa Paredes Bartolomé (ur. 3 kwietnia 1946 w Madrycie) – hiszpańska aktorka teatralna i filmowa.
Ariadna Gil - Kapitan Alatriste
Lola Dueñas - Volver
Blanca Portillo – Volver
2008: Amparo Baró - Siedem stołów bilardowych
Geraldine Chaplin - Sierociniec
Nuria González - Detektywi w spódnicach
María Vázquez - Detektywi w spódnicach
2009: Penélope Cruz - Vicky Cristina Barcelona
Elvira Mínguez - Tchórze
Rosana Pastora - Spisek w Eskurialu
Tina Sainz – Sangre de mayo
2010: Marta Etura – Cela 211
23. ceremonia wręczenia hiszpańskich nagród filmowych Goya odbyła się 1 lutego 2009 roku w Palacio de Congresos w Madrycie. 20 grudnia 2008 roku Manuela Velasco i José Luis Torrijo ogłosili nominacje do nagród.Lucia i seks (hiszp. Lucía y el sexo) – hiszpańsko-francuski dramat filmowy z 2001, nakręcony wedle scenariusza i w reżyserii Julio Medema. Obraz był filmowym debiutem odtwórczyni głównej roli, Paz Vegi, która za swoją rolę w nim otrzymała kilkadziesiąt nagród w Hiszpanii i za granicą, w tym Nagrodę Goya dla Mejor actriz revelación (najlepszej aktorki – objawienia).
Pilar Castro – Grubasy
Verónica Sánchez – Grubasy
Vicky Peña - El cónsul de Sodoma
2011: Laia Marull - Czarny chleb
Pilar López de Ayala - Lope
Terele Pávez - Hiszpański cyrk
Ana Wagener - Biutiful
2012: Ana Wagener - Uśpiony głos
Pilar López de Ayala - Intruzi
Goya Toledo - Maktub
Maribel Verdú - Nie zrywa się kwiatów
2013: Candela Peña - Wieczni kowboje
Drżące ciało (tytuł oryginału: Carne trémula) – film w reżyserii Pedro Almodóvara z 1997 roku. Film oparty jest luźno na powieści Ruth Rendell Live flesh.W stronę morza (hiszp. Mar adentro) − film z 2004 w reżyserii Alejandro Amenábara. Film oparty jest na prawdziwej historii Ramóna Sampedro (Javier Bardem), hiszpańskiego mechanika, który po skoku do wody został sparaliżowany (tetraplegia) i przez 28 lat walczył o prawo do eutanazji.
Chus Lampreave – Artysta i modelka
María León - Wybuchowa Carmina
Ángela Molina - Śnieżka
2014: Terele Pávez - Wredne jędze
Nathalie Poza - Jego wszystkie kobiety
Susi Sánchez - 10.000 nocy
Maribel Verdú - 15 lat i 1 dzień
2015: Carmen Machi - Jak zostać Baskiem
Bárbara Lennie - 9 mil
Mercedes León - Stare grzechy mają długie cienie
Goya Toledo - Marsella
2016: Luisa Gavasa - Krwawe gody
Cela 211 (hiszp. Celda 211, 2009) – hiszpańsko-francuski film dramatyczny w reżyserii Daniela Monzóna. Adaptacja powieści pod tym samym tytułem z 2004 roku, autorstwa Francisco Péreza Gandula.Śnieżka (hiszp. Blancanieves, 2012) − hiszpańsko-francusko-belgijski film fantasy w reżyserii i według scenariusza Pablo Bergera.
Marian Álvarez - Szczęśliwych 140
Elvira Mínguez - Nieznany
Nora Navas – Szczęśliwych 140
2017: Emma Suárez - Kolejna skóra
Terele Pávez – Przez otwarte drzwi
Candela Peña - Kiki i sekrety seksu
Sigourney Weaver - Siedem minut po północy
2018: Adelfa Calvo - Autor
Anna Castillo - Powołanie
Belén Cuesta - Powołanie
Lola Dueñas - Trudno powiedzieć żegnaj
Linki zewnętrzne[ | edytuj kod]
Oficjalna strona Premios Goya (hiszp.)
IMdB Nagroda Goya (ang.)