Lampa naftowa

Cysterna dostarczająca naftę w Japonii

Nafta – ciekła frakcja ropy naftowej wrząca w granicach 170–250 °C, mająca gęstość 0,78–0,81 g/cm³. Żółtawa, palna ciecz o charakterystycznym zapachu, będąca mieszaniną węglowodorów, których cząsteczki zawierają 12–15 atomów węgla. Stosowana jako paliwo lotnicze (pod nazwą „kerozyna” lub „nafta lotnicza”), jako rozpuszczalnik oraz do celów kosmetycznych.

Historia[]

Nafta została po raz pierwszy wytworzona z węgla przez Abrahama Gesnera. Z ropy naftowej jako pierwszy wyekstrahował ją i zbadał jej właściwości polski chemik Filip Walter. Nafta stała się towarem powszechnego użytku, gdy polski farmaceuta Ignacy Łukasiewicz skonstruował lampę naftową. Oświetlenie naftowe, obok oświetlenia gazowego, było głównym źródłem światła w budynkach, aż do upowszechnienia się elektryczności.

Współczesne zastosowania[]

Nafta jest częściowo przerabiana na benzynę i inne produkty w procesach krakingu i reformingu. Ponadto znalazła zastosowanie jako paliwo do silników rakietowych, odrzutowych, turboodrzutowych, turbowałowych, turbośmigłowych i dziś już historycznych silnikach średnioprężnych. Z uwagi na niską liczbę cetanową i liczbę oktanową, jest nieprzydatna do zasilania silników zarówno o zapłonie iskrowym (benzynowych), jak i samoczynnym (wysokoprężnych – Diesla). Ponieważ jest paliwem znacznie tańszym od benzyny oraz oleju napędowego, jest stosowana w dużych ilościach w lotnictwie. Produkcja nafty jest relatywnie tania, ponieważ paliwo to powstaje praktycznie wyłącznie w procesie rektyfikacji ropy naftowej, bez dodatkowych procesów uszlachetniających, stosowanych przy produkcji innego rodzaju paliw.

Przypisy

Zobacz też[]