Naczelna Izba Lekarska
Przeczytaj także...
Samorząd – niezależne od nadrzędnej władzy decydowanie o własnych sprawach, wykonywanie funkcji uzupełniających w stosunku władz np. szkoły, zakładu produkcyjnego, władz państwowych.Kodeks Etyki Lekarskiej (w skrócie: KEL) – uchwała Nadzwyczajnego II Krajowego Zjazdu Lekarzy z 14 grudnia 1991 z późniejszymi zmianami. Dokument, który ustanawia etyczne zasady postępowania lekarzy i lekarzy dentystów w Polsce, określający priorytety, jakim winni się oni kierować w pracy zawodowej, wskazujący zasady, jakie winni brać pod uwagę w stosunkach z pacjentami, z innymi lekarzami oraz resztą społeczeństwa. Był on dwukrotnie zmieniany przez kolejne Krajowe Zjazdy Lekarzy, a po każdej zmianie ujednolicany obwieszczeniami Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej, które również wprowadzały zmiany do jego tekstu. Na podstawie art. 8 pkt 1 w zw. z art. 38 pkt 1 i art. 53 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. z 2009 r. Nr 219, poz. 1708), lekarze i lekarze dentyści podlegają odpowiedzialności zawodowej przed sądami lekarskimi za postępowanie sprzeczne z postanowieniami KEL.
Lekarz dentysta, stomatolog, pot. dentysta – osoba uprawniona do praktycznego stosowania wiedzy z zakresu stomatologii.
Samorząd – niezależne od nadrzędnej władzy decydowanie o własnych sprawach, wykonywanie funkcji uzupełniających w stosunku władz np. szkoły, zakładu produkcyjnego, władz państwowych.Kodeks Etyki Lekarskiej (w skrócie: KEL) – uchwała Nadzwyczajnego II Krajowego Zjazdu Lekarzy z 14 grudnia 1991 z późniejszymi zmianami. Dokument, który ustanawia etyczne zasady postępowania lekarzy i lekarzy dentystów w Polsce, określający priorytety, jakim winni się oni kierować w pracy zawodowej, wskazujący zasady, jakie winni brać pod uwagę w stosunkach z pacjentami, z innymi lekarzami oraz resztą społeczeństwa. Był on dwukrotnie zmieniany przez kolejne Krajowe Zjazdy Lekarzy, a po każdej zmianie ujednolicany obwieszczeniami Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej, które również wprowadzały zmiany do jego tekstu. Na podstawie art. 8 pkt 1 w zw. z art. 38 pkt 1 i art. 53 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. z 2009 r. Nr 219, poz. 1708), lekarze i lekarze dentyści podlegają odpowiedzialności zawodowej przed sądami lekarskimi za postępowanie sprzeczne z postanowieniami KEL.
Lekarz dentysta, stomatolog, pot. dentysta – osoba uprawniona do praktycznego stosowania wiedzy z zakresu stomatologii.
Naczelna Izba Lekarska, NIL — samorząd lekarski zrzeszający i reprezentujący lekarzy w tym lekarzy dentystów (daw. lekarzy stomatologów). Zajmuje się nadzorem nad należytym wykonaniem zawodów lekarza. Działa ona w Polsce od roku 1921. Obecnie obowiązująca ustawa regulująca jej działanie to ustawa z 2 grudnia 2009 roku o izbach lekarskich (zastąpiła ona ustawę z 17 maja 1989 roku o izbach lekarskich).
Etyka (z stgr. ἦθος ethos – "zwyczaj") – dział filozofii, zajmujący się badaniem moralności i tworzeniem systemów myślowych, z których można wyprowadzać zasady moralne. Etyka bywa też nazywana filozofią moralną.Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej – niezależny posiadający osobowość prawną organ Naczelnej Izby Lekarskiej (Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej), Okręgowej Izby Lekarskiej (Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej) prowadzący postępowanie wyjaśniające w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy za czyny sprzeczne z zasadami etyki i deontologii zawodowej. Zgodnie z art. 31 Ustawy z dn. 2 grudnia 2009 o izbach lekarskich (Dz. U. z 2009 r. Nr 219, poz. 1708): Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej lekarzy wykonuje czynności sprawdzające i prowadzi postępowanie wyjaśniające w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej - ze skargi, zawiadomienia innych organów i instytucji lub z urzędu - w stosunku do lekarzy będących członkami izby, której jest rzecznikiem. Sprawuje również funkcję oskarżyciela przed właściwym sądem lekarskim.
Głównymi zadaniami izb lekarskich są:
Lekarz – osoba posiadająca właściwe kwalifikacje, potwierdzone wymaganymi dokumentami, do udzielania świadczeń zdrowotnych, w szczególności do: badania stanu zdrowia, rozpoznawania chorób i zapobiegania im, leczenia i rehabilitacji chorych, udzielania porad lekarskich, a także wydawania opinii i orzeczeń lekarskich, w zakresie swojej specjalizacji (art. 2 ustawy opublikowanej w Dz. U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943).Ustawa – akt prawny o charakterze powszechnie obowiązującym, najczęściej obecnie uchwalany przez parlament (w niektórych państwach zatwierdzany później przez organ władzy wykonawczej). W porządkach prawnych różnych państw występują ustawy: zasadnicze (konstytucje), organiczne i zwykłe.