Mykobiota
Przeczytaj także...
Fauna (od łac. Faunus – bóg trzód i pasterzy) – ogólne określenie na wszystkie gatunki zwierząt na danym obszarze (np. fauna Polski) lub w danym środowisku (fauna sawannowa), a także okresie geologicznym (np. fauna kambryjska). Badanie fauny pozostaje w gestii faunistyki, ale korzystają z niego również inne dziedziny biologii, np. ekologia i etologia, natomiast odkrycia faunistyki są systematyzowane przez systematykę.Mykobiota Polski – ogół gatunków grzybów (mykobiota) występujących na terenie Polski w jej obecnych granicach. Dawniej wykaz taksonów grzybów dla określonego obszaru nazywano florą grzybów, mikoflorą lub mykoflorą. Obecnie te nazwy są błędne, grzyby bowiem we współczesnej taksonomii nie są już zaliczane do roślin, lecz stanowią odrębne królestwo.
Fitopatologia (gr. φυτόν phyton – roślina, πάθος pathos – cierpienie, λόγος logos – nauka) – nauka zajmująca się chorobami roślin, często nazywana jest patologią roślin.
Fauna (od łac. Faunus – bóg trzód i pasterzy) – ogólne określenie na wszystkie gatunki zwierząt na danym obszarze (np. fauna Polski) lub w danym środowisku (fauna sawannowa), a także okresie geologicznym (np. fauna kambryjska). Badanie fauny pozostaje w gestii faunistyki, ale korzystają z niego również inne dziedziny biologii, np. ekologia i etologia, natomiast odkrycia faunistyki są systematyzowane przez systematykę.Mykobiota Polski – ogół gatunków grzybów (mykobiota) występujących na terenie Polski w jej obecnych granicach. Dawniej wykaz taksonów grzybów dla określonego obszaru nazywano florą grzybów, mikoflorą lub mykoflorą. Obecnie te nazwy są błędne, grzyby bowiem we współczesnej taksonomii nie są już zaliczane do roślin, lecz stanowią odrębne królestwo.
Fitopatologia (gr. φυτόν phyton – roślina, πάθος pathos – cierpienie, λόγος logos – nauka) – nauka zajmująca się chorobami roślin, często nazywana jest patologią roślin.
Mykobiota, mikobiota, funga (ang. Mycobiota) – ogół grzybów występujących na określonym obszarze. Dawniej wykaz taksonów grzybów dla określonego obszaru nazywano florą grzybów, mikoflorą lub mykoflorą. Współczesny termin podkreśla brak pokrewieństwa grzybów i roślin. Nazwa funga została rekomendowana przez Komisję ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego. Wśród argumentów, dla których ma być lepsza niż mykota lub mykobiota jest aliteracja z florą i fauną i lapidarność skrótu „FF&F” lub „3F”.
Lęgniowce, grzybopodobne lęgniowe, dawniej grzyby lęgniowe (Oomycota) – grzybopodobne organizmy eukariotyczne, zaliczane do królestwa protistów (dawniej do grzybów). Odżywiają się martwymi szczątkami organicznymi albo pasożytują na innych organizmach. Mają ciało zbudowane z komórczakowatych strzępek. Takson o różnej randze w różnych systemach; typ (gromada) Oomycota lub gromada (klasa) Oomycetes. Znane jest 500–800 gatunków.Flora (z łac. Flora – rzymska bogini kwiatów) – ogół gatunków roślin występujących na określonym obszarze w określonym czasie. Ze względu na odniesienie czasowe wyróżnia się flory współczesne lub flory dawnych okresów geologicznych, zwane florami kopalnymi (np. flora trzeciorzędu). Zakres flory może być ograniczany także do określonego biotopu (np. flora górska) lub określonej formacji roślinnej (np. flora lasu deszczowego). Flora może być ogólna lub ograniczona do wybranej grupy taksonomicznej lub ekologicznej (np. flora chwastów, flora roślin naczyniowych, flora mchów). Określenie flora bakteryjna oznacza ogół bakterii żyjących w organizmie ludzkim (flora fizjologiczna człowieka) lub w określonym jego miejscu (np. flora bakteryjna jamy ustnej). Ogół grzybów występujących na danym obszarze określano dawniej mianem flory grzybów lub mikoflory, współcześnie stosowany jest termin mikobiota podkreślający brak pokrewieństwa grzybów i roślin.
Do mykobioty często zalicza się także lęgniowce. Obecnie należą one do odrębnego królestwa Chromista, dawniej jednak zaliczane były do grzybów i tradycyjnie często, zwłaszcza w fitopatologii są z praktycznych względów omawiane razem z grzybami.
Ogół grzybów występujących w Polsce to mykobiota Polski.
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ Marek Snowarski: Atlas przyrodnika. Królestwo grzybów (pol.). W: Grzyby Polski [on-line]. [dostęp 2012-09-16].
- Władysław Wojewoda: Checklist of polish larger Basidiomycetes. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 15. ISBN 83-89648-09-1.
- Rekomendacja nr 1/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa GrzybówPolskiego Towarzystwa Mykologicznego, Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów, 20 lutego 2021.
- Francisco Kuhar i inni, Delimitation of Funga as a valid term for the diversity of fungal communities: the Fauna, Flora & Funga proposal (FF&F), „IMA Fungus”, 9, 2018, A71–A74, DOI: 10.1007/BF03449441 (ang.).
- Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7
Polskie Towarzystwo Mykologiczne – organizacja naukowa zajmująca się upowszechnianiem wiedzy mykologicznej w Polsce oraz rozwojem mykologii.
Chromisty (Chromista), grzybopływki – grupa eukariotycznych organizmów w większości o prostej, zwykle jednokomórkowej budowie, choć występują wśród nich również organizmy tkankowe. Chromisty w większości przypadków odżywiają się na drodze fotosyntezy. Posiadają chloroplasty z chlorofilem c i z własnym retikulum endoplazmatycznym, otoczone trzema błonami plazmatycznymi, wici różnej długości. Nie składują energii w formie skrobi. Chromisty mają duże znaczenie w ekosystemach, zwłaszcza wodnych, gdzie wchodzą w skład fitoplanktonu i fitobentosu oraz w gospodarce. Są wśród nich patogeny roślin, np. powodujący zarazę ziemniaka Phytophthora infestans. Kopalne chromisty utworzyły złoża krzemu i węglanu wapnia.
Warto wiedzieć że... beta
Grzyby (Fungi Juss.) R. T. Moore – królestwo należące do domeny jądrowców (Eucaryota). Dawniej, w zależności od ujęcia systematycznego takson ten miał rangę podkrólestwa (Fungi R.T. Moore, 1971), podtypu, (Fungi Engl. 1889) i klasy (Fungi Bartling, 1830).
DOI (ang. digital object identifier – cyfrowy identyfikator dokumentu elektronicznego) – identyfikator dokumentu elektronicznego, który w odróżnieniu od identyfikatorów URL nie zależy od fizycznej lokalizacji dokumentu, lecz jest do niego na stałe przypisany.
Aliteracja (z łac. ad + litera) to powtórzenie w celach ekspresywnych jednej lub kilku głosek na początku lub w akcentowanych pozycjach kolejnych wyrazów tworzących zdanie lub wers. Aliteracja często była używana w dawnej poezji, szczególniej w klasycznej greckiej i rzymskiej, oraz w staroniemieckiej i skandynawskiej (literatura islandzka). Stanowiła też często element poezji indyjskiej jako jeden ze środków ozdobnego stylu (alamkara). Aliteracja jest częsta w poezji ludowej. Przykład aliteracji z rzymskiego poety Enniusza: O Tite, tute tati, tibi tanta tyranne tulisti.