Muzeum Teatralne w Warszawie
Marek Kwiatkowski (ur. 25 kwietnia 1930 w Caen we Francji) – polski historyk sztuki, muzealnik i varsavianista. Autor licznych książek i publikacji.Początków historii teatru należy szukać w starożytnej Grecji, gdzie w 534 roku p.n.e. odbyły się pierwsze Wielkie Dionizje. Teatr rozwijał się również w starożytnym Rzymie, a następnie został zaadaptowany przez chrześcijańskie średniowiecze. Od oświecenia nastąpił powrót do antycznych koncepcji teatru, które jednak uległy znacznym modyfikacjom. Rozwijał się teatr neoklasycystyczny. Osobnym zjawiskiem na tle epoki była twórczość Szekspira. Przełomowa dla teatru była Wielka Reforma z XIX wieku. Narodził się teatr realistyczny i naturalistyczny. Dwudziestolecie międzywojenne to czas nowych koncepcji teatralnych Artauda i Witkacego. Po II wojnie światowej rozwinął się awangardowy nurt teatru, którego jednym z głównych celów było zburzenie granicy między widzem a aktorem.
Początki polskiego teatru sięgają średniowiecza, w którym rozwijał się teatr religijny. Prawdopodobnie już w XII wieku pojawiły się tu dramaty liturgiczne i oficja. W zbiorze modlitw odnalezionym w Krakowie zapisane zostały scenariusze widowisk pochodzących z przełomu XII i XIII wieku – oraz dramatu liturgicznego Visitatio sepulchri (Nawiedzenie Grobu). Najstarsze zapisy łacińskie dramatyzacji liturgicznych pochodzą z XIII wieku (Processio in Ramis Palmarum), a z połowy XIII wieku (Visitatio Sepulchri przed 1253). Najstarszym zachowanym zapisem na potrzeby widowiska obrzędowego w języku polskim jest Skarga umierającego (kopia z około 1470)
Muzeum Teatralne w Warszawie – centralne muzeum teatralne w Polsce, gromadzące zbiory związane z historią teatru polskiego, jak i teatrów zagranicznych.
Opis[ | edytuj kod]
W latach 1957–1966 działało jako oddział Muzeum Historycznego m.st. Warszawy. Od 1965 działa w gmachu i w strukturze Teatru Wielkiego, we wnętrzach zaprojektowanych przez Mieczysława Pipreka. Współzałożycielką muzeum była Ewa Jeglińska. Muzeum prowadzi działalność związaną z gromadzeniem i opracowywaniem zbiorów, działalność wystawienniczą oraz edukacyjną. Kolekcja muzeum składa się z kilkudziesięciu tysięcy obiektów (zarówno muzealia, jak i archiwalia) i dzieli się na szereg działów: rzeźba, malarstwo, rysunek i grafika, pamiątki (związane z wybitnymi ludźmi teatru), projekty scenograficzne, kostiumy, fotografie, płyty, rękopisy i dokumenty, afisze, programy, druki zwarte, druki ciągłe, nuty, negatywy. W muzeum wydzielono także kilka archiwów tematycznych: Archiwum Teatru Polskiego, Leona Schillera, Juliusza Osterwy, Jacka Woszczerowicza, Tadeusza Łomnickiego i Archiwum Teatru STS.
Kierownicy muzeum:
Z Muzeum Teatralnym w Warszawie związani byli też inni uczeni: prof. dr hab. Janina Pudełek, dr Zofia Jasińska, prof. dr hab. Edward Krasiński, dr hab. Jarosław Komorowski.
Przypisy[ | edytuj kod]
- Andrzej Sołtan: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy i jego wkład w rozwój varsawianistyki [w:] 200 lat muzealnictwa warszawskiego. Dzieje i perspektywy. Warszawa: Arx Regia. Ośrodek Wydawniczy Zamku Królewskiego w Warszawie, 2006, s. 101. ISBN 978-83-7022-160-7.
- Ewa Jeglińska. nekrologi.wyborcza.pl, 2018-03-14. [dostęp 2018-04-22].