Muzeum Archeologiczne w Krakowie
Podstrony: 1 [2] [3] [4]
Nemes – słowo pochodzenia greckiego, używane dla oznaczenia chusty wiązanej w charakterystyczny sposób przez starożytnych Egipcjan zapewne dla osłony przed słońcem. Chustę taką wiązano w ten sposób, że osłaniała ona czoło, barki i plecy. Chusta w złoto-błękitne pasy uważana była za jedną z koron królewskich. W ceremoniale dworskim używana była dla osłony peruki króla. Była odpowiednio układana i drapowana dla osiągnięcia charakterystycznego, geometrycznego kształtu. Najbardziej znanym przykładem takiej chusty jest nemes Sfinksa z nekropoli w Gizie, ale także liczne wyobrażenia (rzeźby, malowidła, reliefy) przedstawiające władców egipskich na przestrzeni całej historii państwa faraonów.Karmelici bosi (pełna nazwa po łac. Ordo Fratrum Carmelitarum Discalceatorum Beatae Mariae Virginis de Monte Carmelo) – katolicki zakon, odłam zakonu karmelitów o surowszej regule, powstały wskutek reformy rozpoczętej w 1580 przez św. Teresę z Ávila i św. Jana od Krzyża. Istnieje również Świecki Zakon Karmelitów Bosych.
Muzeum Archeologiczne w Krakowie – najstarsza tego typu placówka w Polsce, powstała w 1850 roku.
Spis treści
Historia i działalność[]
Muzeum powołano do życia jako Muzeum Starożytności i początkowo miało swoją siedzibę w Bibliotece Jagiellońskiej przy ul. św. Anny. 14 lat późnej zostało przeniesione na ulicę Sławkowską 17, a następnie (w 1967) do budynku przy ulicy Senackiej 3, gdzie znajduje się do dziś.
W momencie utworzenia Muzeum wystosowano do społeczeństwa apel z prośbą o przekazywanie znalezisk i obiektów archeologicznych, które mogłyby być eksponowane w nowej placówce. Dzięki szerokiemu odzewowi zbiory Muzeum znacznie się powiększyły m.in. o jeden z najcenniejszych eksponatów – posąg Światowida ze Zbrucza. Wkrótce Muzeum rozpoczęło także własne badania archeologiczne i w ten sposób wzbogaciło się o kolejne eksponaty. Badania te były prowadzone m.in na Ukrainie, Litwie, Białorusi oraz przede wszystkim na terenach Małopolski, która znajduje się w centrum zainteresowań Muzeum. Wraz z rozpoczęciem budowy Nowej Huty w 1949 Muzeum rozpoczęło wykopaliska na tym terenie, dzięki czemu jest to obecnie jeden z najlepiej przebadanych obszarów w Polsce. Swoje prace Muzeum prowadzi także w Górach Świętokrzyskich, gdzie w starożytności rozwinęło się hutnictwo żelaza.
Dziś Muzeum prezentuje zarówno wystawy stałe, jak i czasowe. Muzeum wydaje dwa pisma: „Materiały Archeologiczne” i „Materiały Archeologiczne Nowej Huty”.
Podstrony: 1 [2] [3] [4]