Most Fabrycjusza
Most – rodzaj przeprawy w postaci budowli inżynierskiej, której konstrukcja pozwala na pokonanie przeszkody wodnej (rzeki, jeziora, zatoki, morskiej cieśniny itp.)Janus – jedno z najważniejszych bóstw staroitalskich czczone w starożytnym Rzymie. Był bogiem wszelkich początków, a także opiekunem drzwi, bram, przejść i mostów, patronem umów i układów sojuszniczych. Od niego pochodzi łacińska nazwa miesiąca stycznia (Ianuarius) jako pierwszego miesiąca roku. W późniejszych przedstawieniach alegorycznych (renesans, barok) uosabiał zimę.
Trawertyn (martwica wapienna, źródleniec, tuf wapienny) – porowata skała osadowa składająca się głównie z kalcytu i aragonitu. Odmiana martwicy wapiennej.
Most Fabrycjusza (łac. Pons Fabricius, wł. Ponte Fabricio) – dwuprzęsłowy most na Tybrze w Rzymie, łączący Wyspę Tyberyjską z lewym brzegiem rzeki. Został zbudowany w 62 roku p.n.e. przez Lucjusza Fabrycjusza, urzędnika odpowiedzialnego za nadzór nad drogami (curator viarum).
Most ma 62 m długości oraz 5,50 m szerokości i składa się z dwóch przęseł o rozpiętości odpowiednio 24,24 i 24,50 m. W masywnym środkowym filarze znajduje się półkolisty otwór. Wzniesiony został z tufu i peperynu i obłożony z zewnątrz trawertynem. Na przęsłach mostu zachowały się inskrypcje pamiątkowe, upamiętniające budowę przeprawy oraz jej remont po powodzi z 23 roku p.n.e. Obecna balustrada mostu jest nowożytna i pochodzi z 1679 roku. Znajdują się na niej dwie czterogłowe hermy przedstawiające boga Janusa, nie będące jednak elementem oryginalnego wystroju – ustawiono je dopiero w 1849 roku. Z ich powodu budowla bywa nazywana potocznie Mostem Czterech Głów (Ponte dei Quattro Capi).
W okresie średniowiecza most prowadził do rzymskiego getta, dlatego nazywano go także Mostem Żydowskim (Pons Iudaeorum).
Przypisy[ | edytuj kod]
- ↑ L. Richardson jr: A New Topographical Dictionary of Ancient Rome. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 1992, s. 298. ISBN 0-8018-4300-6.
- ↑ The Golden Book of Rome and the Vatican. Firenze: Casa Editrice Bonechi, 2008, s. 67. ISBN 978-88-476-1065-1.
- ↑ Amanda Claridge: Rome. Oxford: Oxford University Press, 1998, s. 257, seria: Oxford Archaeological Guides. ISBN 0-19-288003-9.